- من حفر بئراً لأخيه وقع فيها (چاه مكن بهر كسي اول خودت دوم كسي)
14- من جدّ وجد (عاقبت جوينده يابنده بود)

15- من صارع الحقّ صرعه (با آل علي هر كه در افتاد بر افتاد)

16- المعيدي تسمع به خير من أن تراه (آواز دهل شنيدن از دور خوش است)

17- المحنه إذا شاعت سهلت (مرگ به انبوه، جشن باشد)

18- لكلّ فرعون موسي (دست بالاي دست بسيار است)

19- لكلّ مقام مقال (هر سخني جايي و هر نكته مكاني دارد)

20- ماحكّ جلدك مثل ظفرك (كسي نخارد پشت من جز ناخن انگشت من)

21- ماهكذا تورد يا سعد الإبل (راهش اين نيست) (اين ره كه تو مي‌روي به تركستان است)

22- الكلام يجرّ الكلام (حرف حرف مي‌آورد)

23- كلم اللسان أنكي من كلم السنان (زخم زبان از زخم شمشير بدتر است)

24- كالمستجير من الرّمضاء بالنّار (از چاله به چاه افتادن) (از بيم مار در دهان اژدها رفتن)

25- كلّ رأس به صداع (هر سري دردي دارد)

26- كلّ شاه تناط برجليها (هر كس را در قبر خود مي‌گذارند)

27- لا تؤخر عمل اليوم إلي غدٍ (كار امروز را به فردا ميفكن)

28- لا يؤخذ المرء بذنب أخيه (گناه ديگري را بر تو نخواهند نوشت)

29- لكلّ جديد لذّه (نو كه آمد به بازار كهنه شود دل آزار)

30- لكلّ صارم نبوه (انسان جايزالخطا است)

31- لا يلدغ المرء من جحر مرّتين (آدم يك بار پايش در چاله مي‌رود)

32- علي نفسها جنت براقش (خودم كردم كه لعنت بر خودم باد)

33- عند الشدائد تعرف الإخوان (دوست آن باشد كه گيرد دست دوست در پريشان حالي و درماندگي)

34- غاب القطّ إلعب يا فار (حال ميدان برايت خالي شده هر چه مي‌خواهي بكن)

35- فعل المرء يدلّ علي أصله (از كوزه همان برود تراود كه در اوست)

36- فوق كلّ ذي علم عليم (دست بالاي دست بسيار است)

37- كالشمس في رابعه النهار (مثل روز روشن)

38- كلام الليل يمحوه النهار (كنايه بر كسي كه به قول خود عمل نمي‌كند)

39- قاب قوسين أو أدني (كنايه از بسيار نزديك بودن)

40- الصبر مفتاح الفرج (گر صبر كني زغوره حلوا سازي)

41- الطيور علي أشكالها تقع (كبوتر با كبوتر باز با باز كند همجنس با همجنس پرواز)

42- عاد بخفّي حنين ـ عاد صفر اليدين (دست خالي بازگشت ـ دست از پا درازتر برگشت)

43- عصفور في اليد خير من عشره علي الشجره (سركه نقد به زحلواي نسيه)

44- ربّ سكوت أبلغ من كلام (چه بسا سكوتي كه از سخن گفتن شيواتر است)

45- السكوت أخو الرّضا (سكوت علامت رضاست)

46- سبق السيف العذل (ديگر كار از كار گذشت)

47- زاد الطّين بلّه (خواست ابرويش را درست كند زد چشمش را كور كرد)

48- رحم الله إمري‌ء عمل عملاً صالحاً فأتقنه (كار نيكو كردن از پر كردن است)

49- حبه حبه تصبح قبه (قطره قطره جمع گردد وانگهي دريا شود)

50- الحسود لا يسود (حسود هرگز نياسود)

51- الحقّ مرّ (حرف حق تلخ است)

52- خير الأمور أوسطها (اندازه نگهدار كه اندازه نكوست)

53- خير البرّ عاجله (در كار خير حاجت هيچ استخاره نيست)

54- خير الناس من ينفع الناس (بهترين مردم كسي است كه به مردم نفعي برساند)

55- خير الكلام ما قلّ و دلّ (كم گوي و گزيده گوي چون درّ تا جهان زاندك شود پر)

56- خالف تعرف (مخالفت كن و مشهور شو)

57- أين الثري و أين الثريّا (اين كجا و آن كجا) (تفاوت از زمين تا آسمان است)

58- بات يشوي القراح (آه ندارد كه با ناله سودا كند)

59- بلغ السّكين العظم (كارد به استخوان رسيد) (كاسة صبرش لبريز شد)

60- بيضه اليوم خير من دجاجه الغد (سركه نقد به زحلواي نسيه است)