کوروش کبیر در لغتنامه دهخدا
ابتدا اندکی در مورد لغتنامه دهخدا
لغتنامه بزرگ دهخدا که در ۱۶ جلد به چاپ رسیده‌است. شامل شرح و معنی واژگان آثار ادبی و تاریخی زبان فارسی است. لغتنامه بزرگ‌ترین و مهم‌ترین اثر دهخدا است و بیش از چهل سال از وقت دهخدا صرف آن شد. لغتنامه معانی و تفسیرات و شروح تاریخی بسیاری از واژه‌های عربی را نیز داراست
لغتنامه بزرگ دهخدا تقریباً شامل همه واژگان زبان فارسی با معنای دقیق و اشعار و اطلاعاتی درباره آنهاست. «لغتنامه» دهخدا حاصل بیش از چهل سال کار او بر روی این اثر می‌باشد. این کتاب در بیست و شش هزار و چهار صد و هفتاد و پنج صفحه سه ستونی به قطع رحلی با تعداد شش هزار دوره، امروز در دسترس فارسی زبانان است
کورش کبیر. ( رُش کَ ) ( اِ خ یا اسم خاص) کورش بزرگ. سردودمان و موسس سلسله هخامنشی (599 - 529 ق.م.) پسر کمبوجیه اول یا کمبوجیه دوم در بعضی از ماخذ او را کورش دوم و در برخی دیگر کورش سوم نامیده اند. وی برآخرین پادشاه ماد موسوم به ایشتوویگو یا آستیاژ خروج کرد و پادشاهی را از قوم ماد به قوم پارسی منتقل ساخت و ارمنستان را مطیع کرد و با بابلیان جنگید و بابل و لودیه (لیدی) را مسخر ساخت و کرزوس پادشاه لودیه را پس از اسارت مورد عفو قرار داد و فریگیا را ضمیمه ایران کرد
کورش یهودیانی را که در بابل اسیر بودند آزاد کرد و اجازه بازگشت به بیت المقدس داد. وی از طرف شمال شرقی تا رود سیحون (سیردریا) پیش رفت و در کنار آن رود، شهری به اسم خود بنا کرد و از سوی مشرق و جنوب تا رود سند پیش تاخت
او در جنگ با یکی از قبایل سکایی در شمال ایران زخم برداشت و کشته شد، و به قولی دیگر در پارس به مرگ طبیعی درگذشت. آرامگاه وی در مشهد مرغاب (فارس) است. کورش در میان مردان تاریخی عهد قدیم، یکی از رجال کم نظیری است که نامشان در اذهان ملل عهدهای مختلف باقی مانده است. حتی می توان گفت که از این حیث او یکی از سه شخصیتی است که به ترتیب تاریخ اسمشان ذکر می شود: کورش، اسکندر و قیصر ژول سزار))
اشتهار او در میان ملل جهان چند جهت دارد: نخست آنکه پیامبران بنی اسراییل او را بسیار ستوده اند و پیروان مذاهبی که تورات را مقدس می دانند، ازکودکی و از راه کتابهای مذهبی خود با نام کورش مانوس می شوند و او را محترم می شمارند. دیگر آنکه کورش را مورخان عهد قدیم و جدید به اتفاق بانی دولتی می دانند که از حیث وسعت بی سابقه بود و از سیحون تا دریای مفرب و بحر احمر امتداد داشت
اما اگر به دیده انصاف بنگریم باید بگوبیم که شهرت و عظمت کورش از فتوحات او نیست، زبرا قبل از او بابل و آشور پادشاهان عظیم الشان و جهانگیران نامی داشتند. اهمیت و شهرت جهانگیرکورش از طرز سلوک و رفتاری است که وی با ملل مغلوب داشت و چنین رفتار دادگر انه ای در مشرق زمین بی سابقه بوده است
وی سیاست ظالمانه پادشاهان سابق و بخصوص سلاطین آشور را به سیاست و رافت و مدارا تبدیل کرد. دیگر آن که در فتوحات کورش نه تنها پادشاهان و شاهزادگان مغلوب کشته نمی شوند، بلکه از خواص و ملتزمان او می گردند (مانند: کرزوس و تیگران)
همچنین در شهر های تسخیر شده کشتار نمی شود و مقدسات ملل، محفوظ و محترم می ماند. کورش در بیانیه ها و فر مانهای خود از مقدسات ملل به احترام و تکربم نام می برد. آنچه را از ملل مغلوب ربوده اند، پس می دهد و از جمله برطبق مندرجات تورات 5400 ظرف طلا و نقره به بنی اسراییل رد می کند، معابد ملل مغلوب را تعمیر و تزیین می نماید (مانند: معبد اساهیل و ازیدا در بابل، و امر به بنای معبد بزرگی در بیت المقدس)
پس ازکشته شدن بلتشصر - پسر پادشاه بابل- دربار پارس و همه سپاهیان ایران به حکم کورش، عزادار می شوند. در لودیا (لیدی) کورش از میان مردم آنجا یک تن را والی می کند. شهر صیدا که به دست «بخت نصر» پست و ذلیل شده بود، به دست کورش آباد و ارجمند می گردد. از داوریهای مورخان و مدلول اسناد و مدارک تاریخی چنین برمی آید که کورش سرداری دلیر وکاردان و سیاستمداری بزرگ و مهربان بود. اراده ی قوی و عزمی راسخ داشت. جزمش کمتر از عزمش نبود، زیرا که بیشتر به عقل متوسل می شد تا به شمشیر
سلوک کورش با مردم مغلوب، دوره جدید در تاریخ مشرق زمین قدیم گشود که تا حمله اسکندر به ایران ادامه یافت و آن را از دوره های پیش متمایز ساخت. (از حاشیه برهان چ معین : ذیل کوروش). و رجوع به ذوالقرنین در همین لغت نامه و ایران باستان ج 1 صص 232-477 شود
کوروش کبیر در لغتنامه دهخدا
پاسخ با نقل قول
