اسلام شناسی (جلد اول

[MEGAMAN]

اسلام، یک دین سامی است و بر خلاف ادیان آریائی (زرتشتی و بودائی) دینی است که قهر و خشونت و جنگ‏طلبی، لازمه‏ی استقرار و گسترش آنست.اینکه بعضی از محققان تاریخ اسلام، حضرت محمد را یک “پیغمبر مسلح” نامیدند ناظر بر این واقعیت تاریخی است.
تبلیغات و تعلیمات دینی محمد بیشتر بر اساس دعوت مردم به اطاعت از خدای یکتا و ترساندن آنها از روز قیامت و عذاب جهنم قرار داشت . بسیاری از آیات قرآن براستی “مانیفست ترس و تهدید” است و عده‏ای از محققین، بدرستی می‏نوسیند که:مهمترین عامل حیات مذهبی مسلمانان قرن اول هجری، ترس بود، ترس از خدای منتقم و قهار، ترس از مرگ، ترس از حساب روز قیامت، ترس از معصیت، ترس از جهنمی که با وصف “وقودها الناس و الحجاره” دل شیر هم از هیبت آن، آب میشود .
تصویر خدا در قرآن یک فرمانروای مطلق قبایل دوره‏ی پدرسالاری است، تصویر کسی که انسان را به دلخواه خود خلق کرده و هر وقت اراده کند، می‏تواند او را از بین ببرد، حتی پیغمبر خود را: “اگر محمد بر ما افترا ببندد، نیروی او را می‏گیریم و بند دل او را می‏بُریم…”(سوره‏ی الحاقه، آیه‏های 44 و 46)…چنین خدائی، آدم و حوا را بخاطر عصیان و نافرمانی از دستوراتش از بهشت بیرون می‏راند(سوره‏ی بقره، آیه‏ی 36)…چنین خدائی با اینکه مکر و حیله را کاری باطل و ناپسند می‏داند، اما خود تاکید می‏کند که مکارترین مکاران است(سوره‏ی قلم آیه‏های 44 و 45، سوره‏ی انفال آیه‏ی 30، سوره‏ی طارق آیه‏های 15 و 16، سوره‏ی نسا آیه‏ی 142 و …)
در اسلام(همانطور که از نامش پیداست) اطاعت و تسلیم، تقوا و فضیلت واقعی است و عصیان و نافرمانی، گناه کبیره می‏باشد.در این دین، عنصر اساسی، اسارت انسان در برابر یک قدرت خارجی بنام خدا و انقیاد انسان در مقابل یک استبداد بیرونی است.
محمد به توده‏های مردم توصیه می‏کرد که:از دنیا چشم بپوشید تا خدا شما را دوست بدارد، خدا معیشت و کار را تقسیم کرده و خوشبختی و بدبختی هر کس قبلا تعیین شده است، ای فقیران! اگر بدانید پیش خدا چه‏ها دارید دوست خواهید داشت که فقر شما بیشتر شود، ای فقیران! اگر بدانید که (در آن جهان) برای شما چه ذخیره شده بر آنچه که ندارید غم نخواهید خورد، به بهشت نگاه کردم و دیدم که بیشتر مردم آن، فقیر هستند، در روز قیامت، فقر پیش خدا زینت است، صبر خوب است اما برای فقیران خوبتر است….
این بود گوشه‏هایی از کتاب “اسلام شناسی(جلد اول)” اثر علی میرفطرس.
اسلام‏شناسی شامل دو بخش بصورت زیر است:

• حضرت محمد و پیدایش اسلام
  
  • زمینه‏های اجتماعی و فرهنگی
  • تاثیر عقاید زرتشتی
  • امی بودن پیغمبر
  • ماجرای غرانیق
  • مهاجرت به مدینه و تحکیم قدرت سیاسی – مذهبی
  • اشراف مکه اسلام را می‏پذیرند
  • مرتد شدن کاتب وحی
  • کسب غنائم، انگیزه‏ی اصلی جنگ‏های اعراب
  • اسلام و مالکیت
  • تعالیم اخلاقی – اجتماعی قرآن ومحمد
  • بردگی در اسلام
  • زن از دیدگاه اسلام
  • ماهیت “برابری و برادری اسلامی”
  • مرگ حضرت محمد و ظهور اختلافات
  
  
• حکومت خلفای راشدین
  
  • ماجرای سقیفه
  • غدیر خم و مساله‏ی جانشینی حضرت علی
  • برگشتن توده‏ها از اسلام و ظهور پیغمبران جدید
  • حمله‏ی اعراب به ایران
  • اشراف ایرانی اسلام را قبول می‏کنند
  • قتل عمر:انعکاس از نارضایتی توده‏ها
  • مقاومت ایرانیان در برابر اعراب
  • جنگ جمل
  • جنگ صفین
  • خوارج
  • جنگ نهروان
  • قتل حضرت علی
  
  

[MEGAMAN]

چکیده آموزه های قرآن درباره رسالت پیامبران بر مبنای مجموعه ی منسجمی از آیات قرآن:
خداوند برای هر قومی پیامبری از همان قوم را و با زبان همان قوم برای هشدار دادن به آن قوم فرستاده است! پیام اصلی همه ی پیامبران هم یکی بوده است: «تسلیم» بشر به خداوند و نه غیر خدا- رهایی بشر از تمامی مظاهر شرک و جهل، هارمونی با کلیت آفرینش، و استفاده از نعمت عقل و فکر و برهان که خدا به بشر داده است!
1) در قرآن از همه ی پیامبران با عنوان «مسلم» یاد شده است. حتی ایمان آوردن یک فرد به تنهایی به مفهوم «مسلم» بودن آن فرد نیست. در قرآن مواردی هست که به ایمان آورندگان می گوید مسلم شوید.
2) مخاطب هر پیامبر قوم یا امت آن پیامبر بوده است که به زبان همان پیامبر هم حرف می زده اند نه اقوام و ملت های دیگر. ولی پیام همه یکی است: هشدار دادن برای تسلیم شدن افراد آن قوم به خدا.
3) قرآن عربی و سایر کتاب های آسمانی بخشی کوچک و محدود از کتاب مبین یا ام الکتاب یا لوح محفوظ خدا است که تعداد کلمات آن نا محدود است. قرآن مانند سایر کتاب های آسمانی مثال هایی از کلمات خدا را آورده است ( با توجه به مخاطب خاص خودش). مخاطب حضرت محمد (ص) اهالی ام القری (مکه) و سرزمین های اطراف آن بوده اند که به زبان عربی تکلم می کرده اند. (محدود کردن کلمات خدا به کتاب های آسمانی موجود کوچک کردن خدا است. چرا که کلمات خدا بی نهایت هستند. آوردن همه ی کلمات توسط پیامبران نه مقدور بوده است و نه هدف رسالت پیامبران! هدف رهایی بشراز شرک و خرافه بوده است و پذیرفتن دستگاه آفرینش و تفکر و تعقل و جستجو درآیات آن… اصلا علم بشر از تلاش و دسترسی به و درک کلمات خدا حاصل می شود.)
4) پیامبر بشری مثل سایر مردم بوده است و بدون وحی و اذن خداوند چیزی برای گفتن نداشته است چه رسد دسترسی به عالم غیب.
5) رسالت پیامبران هم «ابلاغ پیام» در جهت رهایی از شرک و بت پرستی و به کار گیری عقل و فکر بوده است. هدایت شدن یا نشدن مردم به خود آن ها مربوط می شود و از این جهت مسئولیتی متوجه پیامبران نیست و پیامبران وکیل مردم نیستند!

[MEGAMAN]

انسان بنا بر خلقتش (هوشمندی…) خودکفاست و قادر است راه خود را پیدا کند. اما در برخی از مقاطع تاریخی برخی از اقوام آن چنان از مسیر طبیعی فطری پرت افتاده اند که خداوند مجبور به دخالت مستقیم بوسیله وحی شده تا آن ها را به مسیر درست برگرداند. بقیه راه را باید خود بروند. به زمانی و مکانی بودن رسالت پیامبران توجه کنید.
هر انسانی خود یک پیامبر است. انسان تنها مخلوقی است که قادر به کشف اسرار آفرینش است. اما اگر این انسان قادر با معیارهای اخلاقی کنترل نشود، ممکن است فاجعه آفرین شود. مثلا کشف نیروی هسته ای که که اگر انسان اراد کند می تواند هزاران نفر را در یک لحظه به پودر تبدیل کند.
ایمان به خدا و روز جزا می تواند نقش خود کنترل را برای انسان قادر ایفا بکند. دوربینی که خود ما برای کنترل رفتار خود بر روی خود وصل می کنیم.
هارمونی با کل آفرینش و سنت های لایتغیر آن از طرف دیگر به زندگی معنا و آرامش می دهد. زور بیخودی نزدن. مثلا هارمونی با نیروی جاذبه زمین با عث می شود که همه ساختمان ها را موازی همدیگر بسازیم.
سنت های خدا (مثلا قوانین حاکم بر آفرینش) لاتغییر است. یکی از این سنت ها تنوع و تکثر در آفرینش است. که این خود رحمت است.
یکی از این سنت های لایتغیر، شریعت متناسب با فرهنگ هر قوم است. این حسن است نه عیب که شریعت ها متفاوت باشند. شریعت هدف نیست. روش و ابزار است برای سلیم کردن انسان (با خود و جهان در هارمونی و صلح بودن). برای قرار دادن بشر در مسیر فطری رشد و تعالی. این که بتواند از قابلیت های های خدادی خود استفاده بهینه کند… در آرامش و رفاه مسیر را طی کند و رستگار گردد.
مثلا عبادات هدف نیست. خدا مثلا به نیایش ما نیاز ندارد. این ماییم که برای تازه کردن روح و روان نیازمند وصل شدن به پروردگاریم. وصل شدن به بیکرانگی خوبی و زیبایی و رحمت… همانظور که اندام خود را با نرمش روی فرم نگه می داریم، روح و روان ما هم به تازه شدن به نرمشی نیاز دارد.

[MEGAMAN]

گر به به سه نکته محوری زیر توجه کنیم می بینیم که بسیاری از پرسش ها پاسخ داده می شود:
- تنوع در آفرینش (اقوام گوناگون)
- شریعت متناسب با فرهنگ هر قوم
- زمانی-مکانی بودن شریعت
(برخی می گویند پیامبران برای همه مردم زمانه خود بودند؛ قرآن می گوید برای قومی (مکانی) خاص در عصری خاص بوده اند.)
از این ساده تر و روشن تر و مستقیم تر میتوان چیزی را بیان کرد؟
همه اندیشمندان و دانشمندان که با تفکر و پژوهش در حال کشف کلمات بیکران خالق هستند، خود پیامبرانی هستند که کلمات خدا را کشف و به مردم می رسانند.
پ. ن. این “بی نهایت بودن” کلمات خداوند هم غیر از عظمت خدا عین عدالت” او هم هست. تصور کنید کلمات خدا خیلی خیلی… زیاد ولی “محدود” باشد. سرانجام تا میلیون ها سال بعد همه آن ها توسط بشر کشف خواهد شد. آنوقت دیگر چیزی برای کشف آیندگان بعدی باقی نمی ماند. روزی که در برابر بشر “کنجکاو و هوشمند” پرسشی نباشد، تصورش هم مشکل است. یعنی این از عدالت خدا به دور بود که افتخار و لذت کشف نادانسته ها را فقط نصیب بخشی از بندگانش کند، و بقیه را از این نعمت محروم کند و در موقعیت پوچی و بیهودگی قراد دهد!

[MEGAMAN]

فهم بهتر آیات قرآن مستلزم گزاره های کلیدی زیر است:
1) بنابر قرآن محدوده وحی قرآن است. اینجاست که تکلیف حدیث و روایت مشخص می شود؛ حجت وحیانی ندارند!
2) بنابر قرآن منبع دانش و معرفت بشر به کتاب های آسمانی محدود نمی شود.
(چرا که قرآن خود به سایر آیات خدا ارجاع می دهد و کلمات خدا را بیکرانه می داند!)
3) بنا بر قرآن برای هر قومی شریعتی آمده است.
(شریعت حضرت محمد برای اهالی مکه و حومه آن آمده است چرا که بنابر قرآن مخاطب اصلی قرآن عربی اهالی مکه و حومه آن است!)
4) شریعت خود وسیله است برای مسلم کردن اقوام- که این مسلمانی مرکزیت (core) اصلی دین یونیورسال است!
بنابراین:
—تمامی احکامی که در قرآن آمده محلی-قومی است!
— آیات مربوط به بشارت دادن و ترسانیدن، محلی-قومی است.
(اگرچه می تواند برای همه عبرت انگیز باشد!)
— آیاتی که به دین سلیم بودن برمیگردد، یونیورسال است!
— رهروی با عقل سلیم و کشف بیکران کلمات خدا همان دینداری است!
و این یک پروسه “دینامیک” است.