در روايت آمده كه امام صادق (ع) فرمود :
روزى اميرالمؤمنين (ع ) با محمّد ابن حنفيّة نشسته بودند ، حضرت فرمود : اى محمّد ، ظرفى آب بياور تا براى نماز وضو بگيرم. محمّد آب آورد ، حضرت آب را با دست چپ ، بر دست راستش ريختند و سپس فرمودند :
بِسْمِ اللّهِ ، أَلحَْمْدُللّهِِ الَّذى جَعَلَ المآءَ طَهُوراً وَ لَمْ يَجْعَلْهُ نَجِساً

- به نام خدا، سپاس خدايى را كه آب را پاكيزه و پاكيزه كننده قرار داد، و آن را نجس و آلوده قرار نداد.
سپس [به توالت رفته] و خود را شستشو داده و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، حَصِّنْ فَرْجى وَ أَعِفَّهُ وَاسْتُرْعَوْرَتى وَ حَرِّمنْى عَلَى النّار

- خدايا، شرمگاهم را محفوظ و پاكدامن بدار و عورتم را بپوشان و آن را بر آتش [جهنّم] حرام كن.
پس از آن آب در دهان گردانيده و مضمضه نموده و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، لَقِّنى حُجَّتى يَوْمَ أَلْقاكَ وَ أَطْلِقْ لِسانى بِذِكْرِكَ
[وَ شُكْرِكَ]

- خداوندا، روزى كه با تو ملاقات مى كنم ، حجّت و دليلم را به من تلقين نموده و بفهمان و زبانم را به ياد [و شكر گزارى ات] بگشاى.
سپس آب داخل بينى كرده و استنشاق نموده و فرمودند:
أَللّهُمَّ ، لاتُحَرِّمْ عَلَىَّ ريحَ الْجَنَّةِ وَ اجْعَلْنى مِمَّنْ يَشَمُّ ريحَها وَ رَوْحَها وَ رَيْحانَها وَ طيبَها.

- خدايا، بوى بهشت را بر من حرام منما و مرا از كسانى قرار ده كه بو و نسيم و بوى خوش و عطر بهشت را مى بويند.
سپس صورت خويش را شسته و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، بَيِّضْ وَجْهى يَوْمَ تَسْوَدُّ فيهِ الْوُجُوهُ
[و لاتُسَوِّدُ وَجْهى يَوْمَ تَبَيُّضُ فيهِ الْوُجُوهُ]

- خداوندا، روزى كه چهره ها در آن سياه مى گردد، روى مرا سپيدگردان ، [و در روزى كه رويها سفيد مى گردد، مرا رو سياه مفرما]
آنگاه دست راست خويش را شسته و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، أَعْطِنى كِتابى بِيَمينى وَالْخُلْدَ فِى الْجِنانِ بِيَسارى وَ حاسِبْنى حِساباً يَسيراً

خدايا، نامه عملم را به دست راستم بده و جاودانگى در بهشتت را به دست چپم و به صورت آسان از من حساب كشى بفرما.
سپس دست چپ خود را شستشو داده و فرمودند :
أَللّهُمَّ ، لاتُعْطِنى كِتابى بِشِمالى [وَ لا مِنْ وَرآءِ ظَهْرى] وَ لاتَجْعَلْها مَغْلُولَةً إِلى عُنُقى وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ مُقَطَّعاتِ النّيرانِ

- خداوندا، كتابم را به دست چپ [و از پشت سرم] به من مده و آن را بسته برگردنم قرار مده و به تو پناه مى برم از جامه هاى بريده و مهيّا شده از آتش
سپس سر خود را مسح نموده و فرمودند :
أَللّهُمَّ، غَشِّنى بِرَحْمَتِكَ وَ بَرَكاتِكَ وَ عَفْوِكَ
[وَ عافِيَتِكَ مِنَ الْبَلْوى]

- خدايا، مرا غرق در رحمت و بركات و عفو و گذشت [و ايمن از بلا] خود بگردان.
پس از آن پاهاى خويش را مسح نموده و فرمودند:
أَللّهُمَّ، ثَبِّتْنى عَلَى الصِّراطِ [الْمُسْتَقيمِ] يَوْمَ تَزَلُّ فيهِ الاَْقْدامُ وَاجْعَلْ سَعْيى فيما يُرْضيكَ عَنّى

(در برخى از نسخه هاى كتاب ثَبِّتْنى لفظِ ثَبِّتْ قَدَمَىَّ آمده است) - خداوندا ، در روزى كه قدمها مى لغزند مرا بر صراط [مستقيم] ثابت و استوار گردان و سعى و كوششم را در چيزى قرار ده كه موجب خرسندى تو از من گردد.
سپس حضرت سرشان را بلند كرده و به محمّد نگاه نمود و فرمود: اى محمّد ، هركس مانند من وضو بگيرد و همانند من دعا كند خداوند - عزّوجلّ - از هر قطره [آبى كه در وضوء استفاده نموده] فرشته اى مى آفريند كه تقديس و تسبيح و تكبير بگويد و خداوند ثواب آن را تا روز قيامت براى او مى نويسد.
احكام و آداب وضوء

در رواياتى كه از ائمّه (عليهم السلام) در تفصيل احكام وضوء وارد شده ، آمده است كه :
كسى كه مى خواهد وضو بگيرد ، هنگام شستن صورت از اوّلِ [رستنگاه] موى جلو سر آغاز نموده تا آخر چانه اش را مى شويد و هنگام شستن دست ها از روى دست ها شروع نموده و از آرنج تا سر انگشتان را شستشو مى دهد و به اندازه [پهناى] سه انگشت جلو سرش را مسح مى كند ، البتّه كمتر از اين هم كفايت مى كند و هنگام مسح كردن روى پاها از سر انگشتان شروع نموده و تا برآمدگى روى پاها را كه كعب عالى ناميده مى شود ، مسح مى كند.
و اگر صورت و بازوها و دستهايش را دوبار بشويد جايز است و بين فضيلت دو روايتى كه در اين باره نقل شده است جمع نموده است.
مُبطلات وضوء

و جنابت و مسّ ميّت بعد از سرد شدن بدن ميّت و پيش از غُسل دادن ميّت وضو را باطل مى كند ؛ و نيز خوابى كه بر گوش و چشم غالب باشد و همچنين هر چيزى كه عقل را از بين مى برد و نيز بول و غايط و خارج شدن قطعى و يقينى باد از انسان آن را باطل مى كند. و افزون بر اينها در مورد زنان ، حيض و نفاس و استحاضه از امورى است كه وضو را باطل مى كند.