امام رضاعليهالسلام فرمود: هرگاه ماه محرم فرا مىرسيد، پدرم (موسى بن جعفرعليهماالسلام) ديگر خندان ديده نمىشد وغم و افسردگى بر او غلبه مىيافت تا آن كه ده روز از محرم مىگذشت، روز دهم محرم كه شد، آن روز، روز مصيبت و اندوه و گريه پدرم بود«.[1] »قالَ الرِّضاعليهالسلام: كانَ أَبِي إِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا يُرى ضاحِكاً وَ كانَتِ الْكَأْبَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتَّى يَمْضِيَ مِنْهُ عَشَرَةَ اَيَّامٍ، فَإذا كانَ الْيَوْمُ الْعاشِرُ كانَ ذلِكَ الْيَوْمُ يَوْمَ مُصيِبَتِهِ وَحُزْنِهِ وَ بُكائِهِ…؛
{p . امالى صدوق، ص 111. P}
2»عَنْ اَبِي هارُونَ الْمَكْفُوفِ قالَ: دَخَلْتُ عَلى أَبِي عَبْدِاللَّهِعليهالسلا م فَقالَ لِي: أَنْشِدْنِي، فَاَنْشَدْتُهُ فَقالَ: لا، كَما تُنْشِدُونَ وَكَما تَرْثِيهِ عِنْدَ قَبْرِهِ…؛ ابو هارون مكفوف مىگويد: خدمت حضرت صادقعليهالسلام رسيدم. امام به من فرمود: »برايم شعر بخوان«. پس برايش اشعارى خواندم. فرمود: اين طور نه، همان طور كه (براى خودتان) شعر خوانى مىكنيد و همانگونه كه نزد قبر حضرت سيّدالشهدا مرثيه مىخوانى«.
{p . بحارالانوار، ج 44، ص 287. P}
3»قالَ الرِّضاعليهالسلام: يا دِعْبِلُ! اُحِبُّ اَنْ تُنْشِدَنِي شِعْراً فَإنّ هذِهِ الأيَّامُ حُزْنٌ كانَتْ عَلَيْنا أَهْلَ الْبَيْتِعليهمالسلام؛ امام رضاعليهالسلام به دعبل (شاعر اهل بيت) فرمود: اى دعبل! دوست دارم كه برايم شعرى بسرايى و بخوانى، چرا كه اين روزها (ايام عاشورا) روز اندوه و غمى است كه بر ما خاندان رفته است«.
{p . جامع احاديث الشيعه، ج 12، ص 567. P}
4»قالَ الرِّضاعليهالسلام: يا دِعْبِلُ! إِرْثِ الْحُسَيْنَعليهالسلام فَأَنْتَ ناصِرُنا وَمادِحُنا ما دُمْتَ حَيّاً فَلا تَقْصُرْ عَنْ نَصْرِنا ما اَسْتَطَعْتَ؛ امام رضاعليهالسلام فرمود: اى دعبل! براى حسين بن علىعليهماالسلام مرثيه بگو، تو تا زندهاى، ياور و ستايشگر مايى، تا مىتوانى، از يارى ما كوتاهى مكن«.
{p . جامع احاديث الشيعه، ج 12، ص 567. P}
5»قالَ الْباقِرُعليهالسلام: ثُمَّ ليَنْدُبِ الْحُسَيْنَ وَيَبْكِيهِ وَيَأْمُرُ مَنْ فِي دارِهِ بِالْبُكاءِ عَلَيْهِ وَيُقيمُ فِىَ دارِهِ مُصِيبَتَهُ بِإِظْهارِ الْجَزَعِ عَلَيْهِ وَيَتَلاقَوْنَ بِالْبُكاءِ بَعْضُهُمْ بَعْضاً فِي الْبُيُوتِ وَلْيُعَزِّ بَعْضُهُمْ بَعْضاً بِمُصابِ الْحُسَيْنِعليهالسلام؛ امام باقرعليهالسلام نسبت به كسانى كه در روز عاشورا نمىتوانند به زيارت آن حضرت بروند، اينگونه دستور عزادارى دادند و فرمودند: بر حسينعليهالسلام ندبه و عزادارى و گريه كند و به اهل خانه خود دستور دهد كه بر او بگريند و در خانهاش با اظهار گريه و ناله بر حسينعليهالسلام، مراسم عزادارى بر پا كند و يكديگر را با گريه و تعزيت تسليتگويى در سوگ حسينعليهالسلام در خانههايشان ملاقات كنند«.
{p . كامل الزيارات، ص 175. P}
6»قالَ الصَّادِقُعليهالسلام: بَكى عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِعليهالسلام عِشْرِينَ سَنَةً وَما وُضِعَ بَيْنَ يَدَيْهِ طَعامُ اِلّا بَكى؛ امام صادقعليهالسلام فرمود: امام زين العابدينعليهالسلام بيست سال (به ياد عاشورا) گريست و هرگز طعامى پيش روى او نمىگذاشتند مگر اينكه گريه مىكرد«.
{p . بحارالانوار، ج 46، ص 108. P}
7»قالَ الصَّادِقُعليهالسلام لِلْفُضَيْلِ: تَجْلِسُونَ وَتُحَدِّثُونَ؟ فَقالَ: نَعَمْ، قالَ: إِنَّ تِلْكَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فَاَحْيُوا أَمْرَنا، فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ اَحْيى أَمْرَنا؛ امام صادقعليهالسلام از »فضيل« پرسيد: آيا (دور هم) مىنشينيد و حديث و سخن مىگوييد؟ گفت: آرى؟ فرمود: اين گونه مجالس را دوست دارم، پس امر (امامت) ما را زنده بداريد. خداى رحمت كند كسى را كه امر و راه ما را احيا كند«.