فاتحه (سوره)

[MEGAMAN]

فاتحه یا فاتحه الکتاب نام نخستین سوره در کتاب قرآن است. فاتحه از سوره‌های مکی است و از ۷ آیه تشکیل شده.[۱] [۲] برای این سوره بیش از ۲۰ نام گوناگون یاد شده که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از :[۳]
۱.سوره حمد وشکر: زیرا با کلمهٔ حمد شروع می‌شود و پیام اصلی و اولین آیهٔ آن حمد شکر و سپاس خداست.
۲.فاتحه: از ریشهٔ فتح آمده و به معنای آغازگر و گشاینده‌است و به آن «فاتحه الکتاب» نیز می‌گویند.[۴]
۳.سبع المثانی: چون این سوره از ۷ آیه تشکیل شده و در هر نماز واجب و مستحب دو بار خوانده می‌شود آنراً سبع المثانی" نیز می‌خوانند.
۴.امّ الکتاب و امّ القرآن: یعنی (مادر کتاب خدا) و (مادر قرآن) این دو نامگذاری بدین جهت است که اوّلاً قرآن با این سوره شروع می‌شود و آغاز هر چیز را امّ آن می‌نامند. ثانیاً زیرا آن را اصل و عصارهٔ قرآن می‌دانند.
۵.کنز: زیرا این سوره را یا گنج مقایسه کرده‌اند.

[MEGAMAN]

تفسیر سوره


سوره حمد


‎﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ﴾
شروع می‌کنم با نام آن کسی که ادراکات از درک ذاتش حیرانند. آن‌که دردها و نقایص خلایق را بیش از خودشان ادراک کرده، و خلایق با تقرب و توجه به او نقص‌ها و دردهایشان به بهترین و کامل‌ترین حالت برطرف می‌شود. یاری کننده‌ای که رحمتش بدون قید و شرط و دائمی است.
‎﴿الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾
همه تحیرها و شگفتی‌های لذت انگیز انسان از زیباییها، عظمت و موزونی خلقت به ذاتی منتهی می‌شود که ادراکات از درک آن به نهایت تحیر خود رسیده،از ادراک تهی می‌شوند، ایجاد کننده و کمال بخشنده به تمامی آن‌چه که اسباب کسب علم و معرفت‌اند.
‎﴿الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ﴾
کسی که قیامت را جهت تکامل بشر آفرید و اوست درک کننده دردها و نقص‌های آدمی بیش از خودشان، که به بهترین و کامل‌ترین حالت آن را بر طرف می‌کند. و آن از رحمت بی‌قید و شرط و دائمی حضرتش ناشی می‌شود.
‎﴿مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ﴾
اوست قانون گذار و تعییین کنندهٔ حدود و سرنوشت انسان، در آن مقطع از زمان که تمامی اسرار نهان و نتیجهٔ اعمالش نمایان شده و بر حسب آن‌چه که باور داشتند از اعتقادات و دانسته‌ها، شرایط جسمی و روحی، اقتصادی و فرهنگی و .... همچنین آن‌چه که می‌توانستند بدانند یا بشنوند، برای ایشان تصمیم‌گیری شده و میانشان قضاوت خواهد شد.
‎﴿إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ﴾
خدایا من فقط و فقط در بند توام و به غیر تو مرا دلبستگی و وابستگی نیست و فقط از تو استعانت می‌جویم.
‎﴿اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ﴾
پروردگارا، مارا برای وصال خود همراهی کن تا در وصال تو تمامیت وجودیمان شکوفا شود.
‎﴿صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ﴾
وصال کسانی که با گوارایی و سهولت به وصال تو رسیده‌اند.نه کسانی که با پیروی از هواهای نفسانی خود، راه را برای خود سخت و دشوار کرده‌اند و نه در تاریکی فرورفتگان(کسانی که بر نقایص خود افزوده‌اند).