((*مشاعره*))

[پسرعاشق]

توکه اهسته میخوانی قنوت گریه هایت را
میان ربنای سبز دستانت دعایم کن

[آزیتا]

نویسم بر درو دیوار درگاه

کمان سوزانده ام از درد سرما

[cac]

بی صداترین شکستنی ها صدای شکستتن قلب من است...

[پسرعاشق]

تفنگ نقره افتاد و طلا شد
برار کوچکیم کد خدا شد

[cac]

ای که خود را عشق نامیدی بس است
ضجه هایم را که بشنیدی بس است
اینهمه خون بر جگر ها کرده ای
خسرو و فرهاد ها دیدی بس است

[پسرعاشق]

توعلامت سوالی یا مث یک مکث برعکس
تو شبیه به چه علت ، تو مث چرا میمونی

تو مث بادکنکی که ،بعد چندسالی اسارت
زیر بارون میره بالا و میشه رها میمونی

[بابا نادر]

یارا بهشت صحبت یاران همدمست

دیدار یار نامتناسب جهنمست

هر دم که در حضور عزیزی برآوری

دریاب کز حیات جهان حاصل آن دمست

نه هر که چشم و گوش و دهان دارد آدمیست

بس دیو را که صورت فرزند آدمست
سعدی

[بابا نادر]

تا ز مردم شهر خبر رفتنت شنیدم

دست بر سر زدم و پیرهن صبر دریدم

تا پشیمان کنمت از سفر و نزد خود ارم

پا برهنه ز پی ات ای بت جانانه دویدم

چون نسیم سحری دامن خود چیدی و رفتی

من دیوانه چه سازم که به گردت نرسیدم

استاد محمد علی نیکدل شا هرودی

[بابا نادر]

ما را شده‌است دین و آیین همه عشق

بستر همه محنتست و بالین همه عشق

سبحان الله رخی و چندین همه حسن

انالله دلی و چندین همه عشق

[بابا نادر]

قرار برده ز من آن دو نرگس رعنا

فراغ برده ز من آن دو جادوي مکحول

چو بر در تو من بي‌نواي بي زر و زور

به هيچ باب ندارم ره خروج و دخول