((*مشاعره*))

[! asal !]

تو را من چشم در راهم شبا هنگام
که می گیرند در شاخ «تلاجن» سایه ها رنگ سیاهی
وزان دل خستگانت راست اندوهی فراهم؛
تو را من چشم در راهم.
شبا هنگام ، در آن دم که بر جا، درّه ها چون مرده ماران خفتگان اند؛
در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام.
گرم یاد آوری یا نه ، من از یادت نمی کاهم؛
تو را من چشم در راهم .

[آرامیس]

من خواب دیده ام که کسی میآید
من خواب یک ستاره ی قرمز دیده‌ام
و پلک چشمم هی میپرد
و کفشهایم هی جفت میشوند
و کور شوم
اگر دروغ بگویم
من خواب آن ستاره ی قرمز را
وقتی که خواب نبودم دیده ام



کسی میآید
کسی میآید
کسی دیگر
کسی بهتر
کسی که مثل هیچکس نیست،
مثل کسی که باید باشد،
کسی که در دلش با ماست ، در نفسش با ماست ، در
صدایش با ماست

[! asal !]

تو مپندار که خاموشی من

هست برهان فراموشی من

[آرامیس]

نشايد که خوبان به صحرا روند همه کس شناسند و هر جا روند
حلالست رفتن به صحرا وليک
نه انصاف باشد که بي ما روند

[! asal !]

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند

گل ادم بسرشتند و به پیمانه زدند

[آرامیس]

دلم گرفته است
دلم گرفته است


به ایوان میروم و انگشتانم را
بر پوست کشیده ی شب می کشم
چراغ های رابطه تاریکند
چراغ های رابطه تاریکند


کسی مرا به آفتاب
معرفی نخواهد کرد
کسی مرا به میهمانی گنجشک ها نخاهد برد
پرواز را بخاطر بسپار
پرنده مردنی ست

[نادر]

آرامیس عزیز سلام در مشاعره معمولا از شعر نو وسپید و... استفاده نمیشود

از غزل و رباعی و معمولا هم در قالب یک بیت جواب داده میشود


دوش دور از رویت ای جان جانم از غم تاب داشت

ابر چشمم بر رخ از سودای دل سیلاب داشت

[! asal !]

تو را با غیر میبینم ، صدایم در نمی آید

دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید

[آرامیس]

دل سراپرده محبت اوست

دیده آیینه دار طلعت اوست
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــ

آقا نادر توصیتون نشون از لطف شماست ولی از کی تا حالا تو مشاعره هم تبعیض قائل میشیم(نو؟ سپید؟ غزل؟ رباعی؟ و .....).کوتاه باشه بله ولی نوع شعر که فرقی نداره.
هاااااااااااااااااااااااا ااان

[omiashoob]

Aramis qashange...
man yad gereftam u sokot zajr bekesham...
vaqti adam aramesho u khodesh peyda nkone peyda kardan on jaye dige bihodast the end...
paydar ta paye dar
omiashoob