((*مشاعره*))

[bos3000]

یک چند به کودکی به استاد شدیم

یک چند به استادی خود شاد شدیم

پایان کار نگر بر ما چه گذشت

از خاک بر آمدیم و بر باد شدیم

[bos3000]

می روم ... اما نمی پرسم ز خويش
ره كجا ... ؟ منزل كجا ... ؟ مقصود چيست؟
بوسه می بخشم ولی خود غافلم
كاين دل ديوانه را معبود كيست

[bos3000]

تا چه کند با رخ تو دود دل من

آیینه دانی که تاب ماه ندارد

گوشه ابروی توست منزل جانم

خوشتر از این گوشه پادشاه ندارد

[bos3000]

دل اگر توشه و توانی داشت
در ره عقل کاروانی داشت
دیده گر دفتر قضا میخواند
ز سیه کاریش امانی داشت
رهزن نفس را شناخته بود
گنجهایش نگاهبانی داشت
کشت و زرعی به ملک جان میکرد

[bos3000]

ديشب از بام جنون ديوانه اي افتاد و مرد
پيش چشم شمع ها پروانه اي افتاد و مرد

از لطافت ياد تو چون صبح گل ها خيس بود
شبنمي از پشت بام خانه اي افتاد و مرد

موي شبگوني كه چنگش ميزدي شب تا سحر
از سپيدي لا به لاي شانه اي افتاد و مرد

ازدياد پنجره جان قناري را گرفت
در قفس از نغمه ي مستانه اي افتاد و مرد

اين كلاغ قصه را هرگز تو هم نشنيده اي
تا خودش هم قصه شد افسانه اي افتاد و مرد

[bos3000]

دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس

كجاست دير مغان و شراب ناب كجا

[bos3000]

آزمودم عقل دور اندیش را

بعد از این دیوانه سازم خویش را

[bos3000]

الا يا ايها الساقي ادر كاسا و ناولها

كه عشق آ‌سان نمود اول ولي افتاد مشكلها

[bos3000]

ای زبان تو بس زیانی مر مرا

چون تویی گویا چه گویم من تو را

[bos3000]

او بیامد مرغ دل را از قفس آزاد کرد
او بشد لیلا و ما مجنون روی ماه او
قلب ویران مرا آباد کرد
نام شیرینش تمام تلخی عمرم زدود
قبل از او
قبل از او دنیا برایم اینچنین زیبا نبود
بعد از او هم زندگی هست
بعد از او هم زندگی هست ولیکن تلخ تلخ
بعد از او این زندگی دیگر چه سود؟؟