Case
کيس ، يک جعبه فلزی و پلاستيکی است که قطعات اصلی يک کامپيوتر را در خود جای می دهد . با اين که کيس دارای نقشی حياتی در يک کامپيوتر نظير پردازنده و يا مادربرد نمی باشد، ولی نمی توان به آن صرفا" به عنوان يک جعبه نگاه کرد . کيس دارای نقشی اساسی در رابطه با نحوه عملکرد مناسب و شکل ظاهری يک کامپيوتر است :

  • ساختار : مادر برد در کيس و در محل مورد نظر بسته می شود. ساير قطعات داخلی به مادربرد متصل شده و يا مستقيما" به کيس بسته خواهند شد .کيس می بايست دارای يک ساختار قابل قبول برای نصب قطعات باشد تا اين اطمينان حاصل گردد که هر چيز به درستی در محل خود قرار گرفته و همه چيز به درستی کار می کند .
  • حفاظت : کيس ، حفاظت لازم از عناصر نصب شده درون سيستم با دنيای خارج و بالعکس را انجام می دهد . يک کيس مناسب ، درون کامپيوتر را در مقابل صدمات فيزيکی ، اشياء خارجی و نوسانات جريان برق محافظت نموده و ساير تجيهزات الکترونيکی موجود در خارج از کيس نيز در مقابل نويز توليد شده توسط عناصر درون کيس ، حفاظت می شوند . منبع تغذيه نصب شده بر روی کيس ، با توجه به نحوه انجام وظايف مربوطه ، امواج راديوئی محدودی را توليد می نمايد که می تواند بر روی ساير دستگاه های الکترونيکی در مجاورت کيس ، تاثير داشته باشد .
  • سيستم خنک کننده : حرارت در هر سيستم با کارائی بالا می تواند مسائل خاص خود را بدنبال داشته باشد . پردازنده های با سرعت بالا ، برق بيشتری را مصرف می نمايند و طبيعی است که حرارت بيشتری را نيز توليد نمايند . در صورتی که عناصر حياتی درون کيس به درستی خنک نگردند و حرارت آنان افزايش پيدا نمايد ، می بايست در انتظار طيف وسيعی از مشکلات و مسائل کاملا" تصادفی در سيستم بود . مسائلی که عملا" امکان رديابی و تشخيص آنان ممکن است مدت ها بطول انجامد . متاسفانه مشکلاتی که بدليل افزايش حرارت در سيستم ايجاد می شود ، بگونه ای نمی باشند که يک پيام خاص بر روی نمايشگر نمايش داده شود و اعلام گردد که "سيستم به دليل بالا رفتن حرارت قادر به کارکردن نمی باشد" . يک کيس مناسب دارای امکانات لازم به منظور خنک نمودن عناصر حياتی سيستم است. در کيس های کوچک بدليل اين که عناصر در فاصله کمتری نسبت به يکديگر نصب می گردند ، جريان هوای درون کيس کاهش پيدا نموده ( توسط برخی عناصر بلاک می گردد ) و دستگاه توليد کننده حرارت دارای فضای کمتری به منظور دور کردن حرارت می باشد .
  • قابليت توسعه : کيس، ظرفيت فيزيکی ارتقاء کامپيوتر در آينده را نيز مشخص خواهد کرد . مثلا" در صورتی که قصد اضافه نمودن تجهيزاتی نظير هارد ديسک ، درايوهای CD ، درايو Tape و ساير دستگاه های داخلی را داشته باشيم ، تمامی عناصر فوق می بايست در مکان هائی که در کيس تعبيه می گردد ، نصب شوند. در صورت کوچک بودن کيس و يا عدم طراحی مناسب آن ، در زمان ارتقاء سيستم با محدوديت های ناخواسته ای مواجه خواهيم شد .
  • زيبائی : کيس ، اولين نمای ظاهری از يک کامپيوتر است که توجه افراد را به سوی خود جلب می نمايد . برای برخی از مردم شکل ظاهری کيس دارای نقشی اساسی نمی باشد و برای تعدادی ديگر اين موضوع حائز اهميت است .
  • نمايش وضعيت عمليات درون کيس : کيس دارای چندين LED است که اطلاعات لازم در رابطه با عملياتی که درون کيس در شرف انجام است را اعلام می نمايد ( برخی از عمليات نشان داده خواهند شد ).
اجزای يک کيس
به همراه کيس عناصر ديگری نيز عرضه می گردد. عناصر فوق با توجه به نوع و طراحی يک کيس متفاوت می باشند . در زمان تهيه يک کيس می بايست از وجود عناصر ارائه شده همراه کيس اطمينان حاصل نمود تا در زمان نصب تجهيزات سخت افزاری درون آن با مشکل خاصی مواجه نشويم . در صورت تهيه يک سيستم آماده ( اسمبل شده ) ، از تعداد زيادی از عناصر فوق استفاده شده است .
فريم و روکش
فريم فيزيکی کيس و روکش آن معمولا" از جنس ورق فلزی می باشد. روکش کيس با استفاده از پيچ به بدنه کيس بسته می شود ( تمامی کيس ها از پيچ به منظور بستن روکش به بدنه استفاده نمی نمايند و در طرح های جديد از پانل های متحرک استفاده می گردد ) . نوع و کيفيت روکش و فريم کيس يکی از عوامل تاثير گذار در نگهداری ، طول عمر مفيد و زيبائی يک کيس می باشد .

  • غير قابل انعطاف : تعداد زيادی از عناصر درون کامپيوتر دارای تحمل مناسب به منظور بستن بر روی کيس می باشند ( مثلا" مادربرد ) . يک کيس با کيفيت بالا از ورق های فلزی ( 16 تا 18 ) استفاده می نمايد. تمامی کيس های فلزی دارای استحکام لازم بوده و سيستم را در مقابل خم شدن و لرزش حفاظت می نمايند .
  • تناسب لازم : کيس های با کيفيت دارای يک تناسب بين عناصر خود هستند . روکش به درستی به صورت کشوئی در فريم قرار می گيرد و هر پانل پلاستيکی بدون تلق و تلق و يا وجود فاصله و فضای خالی بدرستی در محل مربوطه قرار می گيرد . بستن مناسب روکش به فريم ، کاهش تشعشعات راديوئی از کامپيوتر را بدنبال خواهد داشت .
  • برش مناسب : کيس های مناسب به خوبی برش داده می شوند . در برخی از کيس ها نوع برش بگونه ای است که لبه ها و گوشه های تيزی ايجاد می گردد که می تواند برای هر فردی که از کيس استفاده می نمايد ، خطرناک باشد .
منبع تغذيه
منبع تغذيه معمولا" به همراه کيس ارائه می گردد ولی از لحاظ فنی جزئی از يک کيس نمی باشد . منبع تغذيه به همراه يک فن تعبيه شده ارائه می شود که در قسمت پشت کيس نصب می گردد . بر روی منبع تغذيه از يک سوئيچ برای تغيير ولتاژ ورودی استفاده می شود که در اکثر سيستم های جديد پشت يک دکمه پلاستيکی قرار می گيرد که از طريق بخش بيرونی منبع تغذيه در دسترس قرار خواهد گرفت . به همراه اکثر کيس ها يک کابل برق استاندارد ( معمولا" مشکی ) ارائه می شود که منبع تغذيه از طريق آن به برق متصل می گردد .
کابل های اتصال Speaker و LEDs
اکثر کيس ها حداقل دارای دو LED می باشند که روشن و يا خاموش بودن سيستم و فعاليت هارد ديسک را نشان می دهند . برخی کيس ها دارای LED بيشتری می باشند . يک Speaker استاندارد در کامپيوترهای شخصی معمولا" در محلی درون کيس بسته می شود. به همراه کيس، کابل های خاصی برای LED و Speaker ارائه می شود که به مادربرد و يا درايوها متصل می گردند .
هواگير خننک کننده و فن های کمکی
هواگيرهای خنک کننده معمولا" در جلوی کيس قرار می گيرند تا امکان چرخش هوا درون کيس فراهم گردد . برخی از کيس ها دارای امکانات لازم به منظور اضافه نمودن فن های بيشتری می باشند .
امکانات لازم به منظور بستن عناصر درون کيس در صورت تهيه يک کيس جديد ، امکانات سخت افزاری خاصی به منظور بستن مادربرد بر روی کيس نيز ارائه می گردد . امکانات فوق با توجه به نوع طراحی کيس و سياست های توليد کننده متفاوت می باشد. پايه های پلاستيکی که از آنان به منظوربستن مادربرد برروی کيس استفاده می گردد و واشر هائی از جنس پلاستيک و يا کاغذ که در زير پيچ ها قرار خواهند گرفت ، از حمله امکانات ارائه شده به همراه کيس می باشد .
انواع کيس : اندازه و Style
کيس ها در مدل های متفاوتی عرضه می گردند. کيس های Desktop و Tower ( صرفنظر از اندازه آن ) دو نمونه متداول در اين زمينه می باشند . کيس های Desktop به شکل مستطيل و کيس های Tower به شکل برج می باشند. برای اندازه و شکل يک کيس تاکنون استاندارد خاصی تدوين نشده است . مثلا" يک کيس Full tower توليد شده توسط يک توليد کننده می تواند با نمونه مشابه توليد شده توسط يک شرکت ديگر متفاوت باشد . برخی از توليدکنندگان ، امکاناتی را به کيس اضافه می نمايند که قابليت های آن را افزايش می دهد . مثلا" کيس های Mini tower يک توليد کننده ممکن است دارای فضاء و امکانات بيشتری به منظور نصب تجهيزات سخت افزاری در مقايسه با يک کيس Mid Tower باشند .
محل استقرار کيس
اولين موضوع در زمان انتخاب يک کيس، تعيين مکان استقرار کيس است. در اين رابطه از دو گزينه متفاوت ميزکار و يا کف زمين می توان استفاده نمود. قرار دادن کيس بر روی زمين، بخشی از فضای ميز شما را آزاد می نمايد ولی دکمه های Power ، Reset ، LED و درايوهای موجود براحتی در دسترس شما قرار نخواهند گرفت( خصوصا" اگر محل نصب کيس با ميز کار فاصله داشته باشد) . در چنين مواردی ممکن است به دليل فاصله زياد بين کيس و ميزکار ، به امکانات خاصی به منظور افزايش طول کابل صفحه کليد، موس و يا مانيتـور نياز باشد . کيس های Desktop معمولا" بر روی ميز و کيس های Tower بر روی زمين قرار گرفته و در اندازه های متفاوتی عرضه می شوند :

  • Full Tower: اين نوع کيس ها بزرگ و سنگين بوده و معمولا" دارای ارتفاعی بين دو تا سه فوت می باشند . کيس های فوق دارای امکانات و انعطاف لازم در زمان توسعه سيستم می باشند . ( استفاده از چندين Drive Bay برای نصب درايو درون کيس ) . کيس های Full tower معمولا" از منابع تغذيه با توان بالا استفاده می نمايند .
  • Mid Tower : کيس های فوق مشابه Full tower بوده با اين تفاوت که اندازه آنان کوچکتر است .
  • Mini Tower : در حال حاضر يکی از متداولترين کيس های استفاده شده برای کامپيوترهای شخصی است . سيستم خنک کننده اين نوع کيس ها بهتر از کيس های Desktop می باشد. اندازه اين کيس ها بگونه ای است که بسياری از کاربران ترجيح می دهند آنان را بر روی ميز کار خود قرار دهند.
  • Desktop: استفاده از کيس های فوق در ماشين های IBM مدل های AT و XT متداول و بنوعی استاندارد گرديد. کيس های Desktop امروزی دارای تفاوت هائی با مدل های قديمی می باشند ولی ايده آن همچنان يکی است : قرار دادن کيس بر روی ميز و مانيتور بر روی آن
  • طرح های خاص : علاوه بر مدل های استاندارد کيس ، در برخی سيستم ها از طرح های کاملا" خاص و سفارشی استفاده می گردد . مثلا" در برخی از مدل های کامپک ، مانيتور و کيس در يک جعبه مشترک قرار می گيرند . قابليت ارتقاء اينگونه سيستم ها بدليل وابستگی به يک طرح خاص ، مشکلات خاص خود را بدنبال خواهد داشت .
انواع کيس : لی اوت عمومی
محل اسلات ها در پشت کيس و روشی که کيس با عناصر اصلی مرتبط می گردد از جمله عوامل تاثير گذار در انتخاب يک لی اوت می باشد . منبع تغذيه ، مادربرد و نوع کيس سه عامل مهم در رابطه با نوع لی اوت يک کيس می باشند که می بايست بدرستی با يکديگر مطابقت نمايند . ATX ، اولين تغيير محسوس در طراحی کيس و مادربرد در ساليان اخير است که توسط شرکت اينتل در سال 1995 مطرح گرديد.در اين نوع کيس ها از منابع تغذيه ATX استفاده می شود . در پشت کيس ، سوراخ های خاصی تعبيه شده است تا متناسب با نوع مادربرد از آنان استفاده شود ( خصوصا" پورت های I/O ).

Drive Baysبه فضای موجود در کيس به منظور قرار دادن هارد ديسک ، فلاپی ، CD و ساير درايوها اطلاق می گردد که داری دو نوع Internal ، External و در دو اندازه متفاوت 5 / 3 و 25 / 5 اينچ است .External Bay ، امکان دستيابی به دستگاه مورد نظر را از طريق خارج از کيس فراهم می نمايد . هر نوع دستگاهی که از رسانه های ذخيره سازی Removable استفاده می نمايد و يا دارای امکاناتی به منظور کنترل دستی است ، در يک External drive bay قرار می گيرد( فلاپی ديسک ، CD و ...) .
Internal Drive Bay ، درون کيس قرار داشته و عملا" امکان دستيابی به آنان از خارج از کيس وجود ندارد . در صورتی که نحوه عملکرد يک دستگاه بگونه ای است که نيازمند دسترسی و يا کنترل خارجی نمی باشد ، از يک Internal Bay استفاده می گردد ( نظير هارد ديسک ، البته می توان هارد ديسک را درون يک External Bay نيز نصب نمود ) .
نحوه انتخاب يک کيس
برای تهيه يک کيس می بايست پارامترهای متعددی را بررسی نمود :
  • عملکرد در مقابل زيبائی : تعداد زيادی از مردم انتخاب يک کيس را بر اساس شکل ظاهری و قيت آن انجام می دهند . اکثر کارشناسان کامپيوتر انتخاب يک کيس را بر اساس قابليت ها و پتانسيل های درون کيس انجام خواهند داد .
  • منبع تغذيه : مهمترين بخش يک کيس ، منبع تغذيه آن است . منبع تغذيه از جمله تجهيزات محدود سخت افزاری در کامپيوتر است که دارای بخش های متحرکی است ( فن ها ) که می تواند مسائل مختص به خود را در مقايسه با ساير عناصر سخت افزاری بدنبال داشته باشد . انتخاب يک کيس به همراه يک منبع تغذيه مناسب ، امری حياتی است . توان خروجی يک منبع تغذيه نسبت به قابليت اعتماد پذيری آن از درجه اهميت کمتری برخوردار است . برای اکثر سيستم ها يک منبع تغذيه سيصد وات کفايت می نمايد . در مواردی که از چندين هارد درايو ، درايو نوری و کارت های گرافيک با پتانسيل بالا استفاده می شود، می توان از يک منبع تغذيه 350 و يا 400 وات استفاده نمود .
  • سيستم خنک کننده : استفاده از يک و يا چندين فن به همراه کيس همواره توصيه می گردد . پردازنده هائی که امروزه از آنان استفاده می گردد، دارای سرعت بسيار بالائی بوده و حرارت زيادی را نيزتوليد می نمايند . بنابراين می بايست از خنک کننده هائی استفاده شود که در زمانی قابل قبول عناصر حياتی نظير پردازنده ، هارد ديسک و کارت گرافيک را خنک نمايند .
  • استفاده آسان : يک کيس جادار که بسادگی به آن دستيابی شود و دارای لبه ها و گوشه های تيزی نمی باشد از جمله آرزوهای هر تکنسين کامپيوتر است .
  • سازگاری :
    AT، عليرغم اين که چندين سال به عنوان يک استاندارد مورد استفاده قرار می گرفت،ولی هم اينک به عنوان يک استاندارد غير فعال( مرده ) محسوب می گردد . مادربردهای AT اغلب در کيس های ATX کار می کنند ولی مادربردهای ATX در کيس های AT کار نمی کنند ( بسادگی ) . در زمان ارتقاء از AT به ATX ، می بايست از يک منبع تغذيه جديد نيز استفاده نمود .
    ATX : تقريبا" تمامی مادربردهای امروزی از نوع ATX و يا گونه های متفاوتی از آن می باشند . مهمترين مزيت ATX در مقابل استانداردهای قديمی AT ، مديريت پيشرفته power و وجود پورت های onboard نظير کانکتور PS2 و يا موس ، می باشد .
  • طرح مناسب: کيس انتخابی می بايست دارای طرحی متناسب با خواسته استفاده کننده باشد . هر يک از طرح های موجود می تواند دارای مزايا و معايب مختص به خود باشد .
  • مواد استفاده شده برای توليد کيس: ورقه های آهنی و پلاستيک دو ماده اوليه در ساخت کيس ها می باشند . کيس های فلزی سنگين و کيس های آلومينيومی سبک تر می باشند. وزن سبک يک کيس می تواند پارامتری تاثيرگذار در انتخاب يک کيس در نظر گرفته شود ، خصوصا" اگر به دلايلی دائما" کيس را می بايست جابجا نمود . طول عمر مفيد يک کيس و ميزان تحمل آن در مقابل ضربات نيز به نوع مواد استفاده شده برای توليد کيس بستگی دارد .
  • ميزان ارائه نويز : سه عنصر حرکت کننده خاص در کيس استفاده می گردد (فن پردازنده ، فن کيس و فن درون منبع تغذيه) که می توانند تاثيری مستقيم در ارائه نويز و سطح آن را داشته باشند .انتخاب فن های مناسب به منظور برخورد با نويز بسيار حائز اهميت است .اندازه مادربرد ، مکانيزم بستن فن پردازنده و روشی که مادربرد به کيس بسته می شود، از حمله عوامل تاثير گذار ديگر در ارائه نويز است. هر اندازه ابعاد مادربرد بزرگتر باشد ، سطح نويز کمتر خواهد بود . بستن مناسب فن پردازنده و مادربرد، کاهش نويز را بدنبال خواهد داشت .