داریوش در ۱۵ بهمن سال ۱۳۲۹ خورشیدی درتهران بدنیا آمد . او سالهای اولیه عمر خود را در میانه ، کرج و کردستان سپری کرد . استعداد خدادادی او در ۹ سالگی و در زمانی که برای اولین بار برروی صحنه سن مدرسه قرار گرفت آشکار شد و در ۲۰ سالگی توسط حسن خياط باشی از تلوزيون ايران به مردم معرفی شد و با ترانه افسانه و جاويد "بمن نگو دوست دارم" درقلب مردم جای گرفت . او با پيدايش عصر بي همتای سبک نوين موسيقی ايران هم دوره بود . داريوش هرگز با عقايد تحميلی به اجتماع خود سازگار نبود ، ترانه های او حاصل اشعار و موسيقی انسانهايی وارسته چون شاملو ، نادرپور ، جنتی عطايی ، قنبری و بيات است . اين موضوع سبب گشت تا ترانه های او در رابطه با عشق ، صلح ، آزادی و عدالت سروده شوند . پس از انقلاب ديگر عرصه ای برای داريوش و هنرش نبود ازاينرو وی از سرزمين مادری خود کوچ کرد .
کارهای او شامل بيش از ۲۰۰ ترانه در ۲۵ آلبوم است . داريوش کنسرتهای بيشماری را در تالارهای بزرگ جهان چون notably
Wembley (لندن) ، Carnegie Hall (نیویورک) ، Kennedy Center (واشنگتن دی سی ) ، Koncertos (استکهلم ) ، Greek Theater (لس انجلس) و Universal Amphitheater (لس آنجلس) به اجراء درآورده است.
داريوش در هنر عکاسی نيز صاحب سبک است ، همچنين در دو فيلم سينمايی "ياران" و "فرياد زيرآب" نيز ایفای نقش نموده است . ترانه ها و پیامهای داریوش بسیار جلوتر از تفکرات عصر اوست . حتی جهان عرب نیز با سبک غنی داریوش آشناست و ترانه های او
را پذيرفته است ، در فستيوال موسيقی ، فيلم ورسانه های تصويری که چند سال پيش در بحرين برگذار شد داريوش بعنوان نماينده سبک
معاصر و منحصر بفرد موسيقی ايران اين سبک را به جهان معرفی کرد و برنده بالاترين نشان صلح گشت . وی در مراسم اختتاميه اين جشنواره ندای آزادی را بخصوص برای سرزمين مادری خود ايران ، سرداد .