با گذشت زمان تکنولوژی الکترونیک نقش فزاینده ای در عملیات نظامی بازی می کند. اولین گامهای رویارویی الکترونیک در سلاحها در عصر الکترونیک به زمانی باز می گردد که رادیو و جهت یابهای رادیویی برای یافتن مکان پایگاهها استفاده شدند.

قدم دوم، استفاده از رادار برای آشکارسازی و موقعیت یابی زاویه و برد پایگاه دشمن بود که در نتیجه ی آن دقت توپخانه ها افزایش یافت. قدم آخر و احتمالاً مخرب ترین، استفاده از دستگاههای الکترونیکی برای هدایت دقیق موشک ها است.

شکل 1: یک سیستم موشکی امواج راداری را برای زدن دقیق هدف خود گسیل می کند.
میزان تأثیر سیستمهای تسلیحاتی هدایت الکترونیک که بر حسب احتمال تلفات3 بیان می شود، در حال نزدیک شدن به مقداری نزدیک به واحد رو به افزایش است. بدین معنی که امید فرار کمی برای اهداف بی دفاع باقی خواهد ماند. در نتیجه امروزه اغلب سلاحهای سودمند، دستگاههای هدایت الکترونیکی را به خدمت می گیرند. در نتیجه گسترش قابلیت سیستم های ضد الکترونیک برای کاهش میزان تأثیر دستگاههای هدایت جنگ افزارها امری ضروری بنظر می رسد.
سودمندی تکنیک های اقدامات متقابل سریعاً روشن خواهد شد. آنها تا جایی توسعه یافته اند که بطور جدی می توانند کارایی تقریباً تمام سیستم های تسلیحاتی را کاهش دهند

شکل 2: هدف یک سیستم دفاع الکترونیکی آن است که
کارایی سیستمهای تسلیحاتی دشمن را با تولید سیگنالهای جمینگ از بین ببرد.
گام اجتناب ناپذیر بعدی توسعه ی اقدامات "متقابل متقابل "برای تلاش جهت بازگردانی اصل تأثیرگذاری سنسورهای تسلیحاتی است.
تکنیک ها و تکنولوژیهایی که به ساخت دستگاههایی با قابلیت ضد الکترونیکی یک سیستم تسلیحاتی و گسترش اقدامات ضد ضد الکترونیک منجر می شوند، تحت عنوان "جنگ افزار الکترونیک" قرار می گیرند. به هرحال بدلیل پایه و اساس بی ضرر این سیستمهای الکترونیکی و حداقل تا زمانی تسلیحات هدایت (تمرکز) انرژی در دسترس نیستند، بنظر نام "دفاع الکترونیکی" مناسب تر است