رُوِیَ عَنْ الصادِقِ عَلَیْهِ السَّلامُ قالَ:
فی قَوْلِهِ تَعالی «اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ» یَقُولُ اَرْشِدْنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ اَرْشِدْنا لِلُزُومِ الطَّریقِ الْمُوَدّی اِلی مَحَبَّتِكَ وَ الْمُبَلِّغِ اِلی جَنَّتِكَ مِنْ اَنْ نَتَّبِعَ اَهْوائَنا فَنَعْطَبَ[1]
ترجمه : حضرت امام جعفر صادق علیه السلام درباره این سخن خداوند كه می فرماید «اِهدِناالصِّراطَ المُستَقیمَ» فرمودند: یعنی این كه از خداوند تقاضا و درخواست می كنیم كه ما را هدایت نما و در راهی و صراطی ما را هدایت و كمك بنما كه باعث شود به محبت تو برسیم و آن راه ما را به بهشت تو برساند. اگر این راه را نرویم، پیروی و تبعیت از هوای نفس می كنیم و به هلاكت می افتیم.
شرح : سؤال از حضرت علیه السلام «إهدِنا» بوده ولی حضرت علیه السلام در جواب «اَرشِدنا» فرمودند. به این معنا كه تقاضا از خداوند این است كه مرا راهنمایی كن. اما تنها راهنمایی نیست بلكه دراین راه، راهنمایی با كمك و ارشادی كه به محبّت تو برسم. همان طور كه در جملات قبل می گوییم «ایّاكَ نعبُد و ایّاك نَستَعین»، یعنی خدایا! دست ما را بگیر و كمك نما كه در راهی قرار بگیریم كه محبت تو در دلمان جای بگیرد كه اگر این محبت و دوستی تو بیاید، ما را به بهشت خاصّ تو كه جنّت نام دارد و مخصوص نفوس مطمئنه است می رساند كه ما هم مورد خطاب «یاایَّتُها النَّفسُ المُطمَئنَّة إرجِعی الی ربِّکِ راضِیةً مَرضِیةً فَادخُلی فی عِبادی وادخُلی جنَّتی» قرار بگیریم.
هدایت، سكون و ایستایی ندارد بلكه با هر حركت، هدایت ما هر لحظه از جانب خداوند بیشتر می شود.

نكته مهم این است كه در آن ندارد «البالغ الی الجنة»، بلكه دارد «جَنَّتَك» یعنی جنت تو، محبتی به من بده كه برسم به جنت تو و آن بهشت و جایگاهی كه نفوس مطمئنّه به آن­جا می روند. همان طور كه در آیه می فرماید «جنَّتی» جنت من! كه اهل معرفت می فرمایند این جنت لقاء است. مهم این است انسانی كه محبت، هدایت و كمك الهی را می خواهد، باید با حركت در آن مسیر زمینه و مقدمات آن را فراهم سازد و نمی شود با زبان درخواست كنیم ولی در عمل برخلاف مسیرهدایت حركت نماییم.
نكته ی دیگر این­كه هدایت، سكون و ایستایی ندارد بلكه با هر حركت، هدایت ما هر لحظه از جانب خداوند بیشتر می شود. محبت دارای درجاتی است. بعضی هدایت كمتر و بعضی هدایت بیشتر و... و اگر این راه را نروم، كجا خواهم رفت؟! هركس هدایت و كمك خداوند نصیب او نشود، هدایت نفس امّاره و متابعت از شیطان و هوای نفس نصیب او خواهد شد و كسانی كه اسیر هواهای نفسانی شدند، آخرش به هلاكت و نابودی می افتند.