كمیسیون، آژانس مستقل دولتی است كه كنگره آمریکا در سال 1914 تأسیس كرد. ما عملكرد مرکزی دولت را بررسی می‌كنیم تا مطمئن شویم بازارهای آزاد فعالیت می‌كنند. این نیازمند رقابت بین سازندگان و قرار داشتن اطلاعات دقیق و درست در دست مصرف‌كنندگان به منظور تولید بهترین محصولات در پایین‌ترین قیمت‌ها، تحریك راندمان و خلاقیت و قدرتمند كردن اقتصاد است. برای رقابت در تجارت، مصرف‌كنندگان باید در مورد سرویس‌ها و محصولات موجود، اطاعات کافی داشته باشند. اداره حمایت از مصرف كنندگان[3] ما این اطمینان را می‌دهد كه اطلاعات مصرف كنندگان در بازار گمراه كننده یا فریب دهنده نیست. یک بازار آزاد بدین معنی است که مصرف‌كنندگان بین محصولات و سرویس‌ها فرصت انتخاب در قیمت‌های رقابتی را دارند. اداره رقابت[4] ما اطمینان می‌دهد كه بازار از تشکیلات ضد رقابتی و دیگر شیوه‌های دادستد غیر منصفانه مثل تثبیت قیمت یا ایجاد حداقل برای قیمت‌های خرده‌فروشی به دور است.
به استثنا، بعضی بخش‌ها مثل سفر هوایی و بیمه، كمیسیون اختیارات وسیعی را برای اجرای قانون در هر بخش از اقتصاد ما دارد. متأسفانه اکنون مشاهده می‌کنیم طرح‌های هرمی به بسیاری از این بخش‌هایی که ما سرپرستی می کنیم، تجاوز کرده است.

یک طرح‌ هرمی چیست و بازاریابی قانونی چیست؟
در حال حاضر طرح‌های هرمی در اشكال گوناگونی مطرح می‌شوند كه ممكن است شناسایی بلافاصله آنها مشکل باشد. به هر حال همه در یک خصوصیات مهم مشترک هستند. آنها به مشتریان یا سرمایه‌گذاران قول سودهای زیادی را بر مبنای به عضویت درآوردن افراد جدید برای شركت در برنامه‌شان را می‌دهند، نه بر مبنای سودهایی كه از طریق سرمایه‌گذاری واقعی یا فروش واقعی كالاها به عموم می‌دهند. بعضی طرح‌ها ممكن است مبنای فروش محصول را داشته باشند ولی اغلب آنها از محصول برای پنهان كردن ساختارهای هرمی خود استفاده می‌كنند. دو نشانه اشکار وجود دارد که یک محصول برای مخفی كردن صورت واقعی طرح هرمی استفاده می‌شود: تحمیل کالا[5] و کمبود خرده‌فروشی[6]. تحمیل كالا وقتی رخ می‌دهد كه برنامه مشوّق شركت نوآموزان را از نظر روانی مجبور می‌کند که محصولاتی را اغلب در قیمیت بالا بیشتر از آنچه بتوانند بفروشند، بخرد. اگر این مسأله در سیستم توزیع شركت اتفاق بیافتد، مردم در صدر هرم، سودهای قابل توجهی را كسب می‌كنند هر چند میزان كمی یا حتی هیچ کالایی به بازار عرضه نشود. افرادی که در پایین طرح هستند، پرداخت‌های سنگینی را برای كالاها انجام می‌دهند. عدم خرده‌فروشی نیز نشانه قرمزی برای وجود یک هرم است.خیلی از طرح‌های هرمی مدعی خواهند شد كه محصولاتشان مثل آب خوردن به فروش می‌رسد. علی‌رغم این، در بطن ماجرا، فروش‌ها فقط بین افرادی كه در ساختار هرم هستند یا می‌خواهند عضو شوند اتفاق می‌افتد. نه در بین مشتریان خارج و در مردم عمومی.
طرح پانزی[7] با هرم رابطه نزدیكی دارد چون آن نیز در ارتباط با عضوگیری مداوم است. اما در طرح پانزی مروجان عموماً هیچ محصولی برای فروش ندارند و هیچ حق كمیسیونی به سرمایه گذارانی كه عضو جدید استخدام می‌کنند، پرداخت نمی‌کند. در عوض پرداخت‌های مردم را جمع می‌كند و به آنها قول می‌دهد كه در یك سرمایه‌گذاری كوتاه مدت نرخ بالایی را به آنها برگرداند. در یك طرح پانزی هیچ فرصت سرمایه‌گذاری واقعی وجود ندارد و موسس فقط پول اعضای جدید را برای پرداخت بدهی‌های خود به اعضای قدیمی‌تر استفاده می‌كند. در زبان انگلیسی اصطلاحی وجود دارد كه به زیبایی این موضوع را توضیح می‌دهد: «دزدی‌کردن از پیتر برای پرداخت کردن به پل». در واقع بعضی از مأمورین اجرای قانون نیز طرح پانزی را «پیترـ‌پل» می‌نامند. بسیاری از شما ممكن است با طرح‌های پانزی كه در اخبار اقتصادی جهان گزارش می‌شوند، آشنا باشید. به عنوان مثال می‌توان به MMM در روسیه اشاره كرد كه ناگهان در سال 1994 ورشكسته شد، این یك نمونه از طرح پانزی بود.
طرح‌های پانزی و هرمی كاملاً گمراه كننده هستند زیرا این توانایی را دارند كه در یك مدت كوتاه مقدار زیادی پول را به تعداد قلیلی سرمایه‌گذار اولیه بدهند. علی‌رغم این هم طرح‌های هرمی و هم طرح‌های پانزی غیر قانونی هستند زیرا آنها به صورت اجتناب ناپذیری سقوط خواهند کرد. هیچ برنامه‌ای نمی‌تواند برای همیشه اعضای جدید بگیرد. هر طرح هرمی یا پانزی سقوط خواهد کرد، زیرا نمی‌تواند فراتر از جمعیت زمین گسترش یابد. هنگامی كه جدول از بین می‌رود بسیاری از سرمایه‌گذارها خودشان را در ته جدول می‌یابند، در حالیکه این توانایی را ندارند كه ضرر خود را جبران كنند.
برای مطالعه ادامه مقاله،کلیک کنید:userfiles/highAssistantReport.pdf