Linux

[B@RBOD]

بهترین نسخه لینوکس برای مبتدیان


بسیاری از آنهایی كه قصد دارند استفاده از لینوكس را تجربه كنند، از موانع و همچنین تعدد نگارش‌های عرضه شده برای آن سردرگم می‌شوند. استفاده از پیشنهادهای مطرح شده در این مقاله می‌تواند تجربه موفقی را در استفاده از سیستم عامل لینوكس فراهم آورد.
هر آنچه در سیستم عامل ویندوز انجام می‌دهید، از گوش دادن به موسیقی گرفته تا ایجاد شبكه و دریافت نسخه‌ای از اسناد ذخیره شده در كامپیوتر جیبی، همگی با استفاده ازسیستم عامل لینوكس نیز امكان پذیر هستند، ولی همیشه انجام این كارها نسبت به آنچه در ویندوز تجربه كرده‌اید، دشوارتر است. با در نظر گرفتن این حقیقت كه یادگیری لینوكس نیز سخت‌تر از ویندوز است، به راحتی می‌توان متوجه شد كه چرا بیشتر كاربران ویندوز نسبت به یادگیری لینوكس و استفاده از آن هیچ علاقه‌ای نشان نمی‌دهند.
گرچه لینوكس ارزان‌تر از ویندوز است ولی از طرفی استفاده از آن آسان نیست و از طرف دیگر عدم سازگاری آن با سخت افزارها و همچنین نبود نرم افزارهای مناسب برای آن، از جمله دلایلی هستند كه خیلی از كاربران را برای استفاده از آن منصرف می‌كنند. با وجود تمام ضعف‌های ویندوز XP، بسیاری از كاربران آن را به هر سیستم عامل دیگری ترجیح می‌دهند. ممكن است فكر كنید این انتخاب از ترس یا تنبلی كاربران ناشی شده است ولی واقعیت چیز دیگری است. وقتی از ویندوز استفاده می‌كنید به راحتی و بدون خواندن حتی یك كتاب یا حضور در كلاس، می‌توانید هر كاری از جمله ایجاد شبكه تا ایجاد یك اسلاید توسط نرم افزار POWERPOINT انجام دهید، پس در واقع علت برتری ویندوز در یادگیری سریع آن نهفته است.
گرچه نمی‌توان به صورت كامل استفاده از ویندوز را ترك كرد، ولی یادگیری و استفاده از نگارش‌های جدید لینوكس خیلی هم سخت و وحشت آور نیست.

بزرگ‌ترین مزیت لینوكس در ماهیت آن به عنوان یك سیستم كدباز نهفته است. این واقعیت حداقل در تئوری بدان معناست كه هر برنامه نویس ماهری می‌تواند كد برنامه را مشاهده كرده و آن را تغییر دهد.
این مسئله ممكن است از نظر طراحان و برنامه نویسان یك نقطه قـوت به حسـاب بیاید ولـی باعث شده است تا نسخه‌هـای متعـددی از لینـوكس تـوسط شركت‌هـای مختلـف ارائه شـود كه در نتیجه كاربران را دچـار سردرگمی كـرده است.
وقتـی كه از وینـدوز صحبت می‌شود، كاملا مشخص است كه در مورد یكی از محصولات شركت مایكروسافت صحبت می‌كنیم.
اما نگارش‌های متعددی از لینوكس تـوسط شركت‌هـای مختلف به بـازار عـرضه شده است؛ در نتیجه انتخاب نگارشی كه امكانـات ارائه شده برای آن با نیازهای شما كاملا هماهنگ باشد، كار مشكلی به نظر می‌رسد.
اگر قصد دارید از لینوكس استفاده كنید، با نگارش‌هـای متعددی روبه‌رو خواهیـد شــد از جـملـه؛ لیـنـــوكـس FEDORA (WWW.FEDORAPROJECT.ORG) محصول شركت RED HAT، لینوكس (WWW.NOVEL.COM/LINUX) محصول شركت NOVEL لینوكس WWW.MANDRIVA.COM) MANDRIVA)، لینوكس WWW.DEBIAN.ORG)
اما به سرعت در می‌یابید كه بعضـی از نگارش‌هـا بـرای كاربران خانگی مناسب نیستند. برای مثال SUSE مناسب محیط‌های كاری و اداری اسـت و DEBIAN بیشتر برای متخصصانی منـاسب است كه تجربه استفاده از لینوكس و برنامه نویسی در محیط آن را دارند.
سایتhttp://www.zegeniestudios.net/ بهترین راهنما برای كسانی است كه میان این همه انتخاب سردرگم شده‌اند. در این سایت گزینه‌ای به نام LINUX DISTRIBUTION CHOOSER وجود دارد كه با پرسیدن مجموعـه‌ای از سوالات پیرامون تجربـه و مهـارت شما در استفاده از كامپیوتـر و انتظارات شمـا از سیستم‌عامل، در نهـایت مناسب‌ترین نگـارش را با تـوجه به پاسخ‌هایتان برای شما انتخاب می‌كند.

[B@RBOD]

لینوکس داستان جالبی در زاده شدن دارد. ریچارد استالمن در سال ۱۹۸۴ جنبش نرم افزاری «گنو» را پایه ریخت. جنبش گنو خواهان تولید سیستم‌عاملی آزاد بود. این جنبش تقریبا حواشی را کامل کرد؛ یعنی نرم‌افزارهای کاربردی و ابزارهای سیستم‌عامل، توسط استالمن و گروهش کامل شده بود. اما در اصل مطلب یعنی هسته سیستم‌عامل یا «کرنل» با مشکلات زیادی مواجه بودند. هسته آنها ناقص بود و رسما کاربردی نداشت.



آشنایی با سیستم‌عامل لینوکس
شما هم کامپیوتر را با «منوی استارت ویندوز»، «درایو C»، «آفیس مایکروسافت» و ... می‌شناسید؟ شما هم اینگونه فکر می‌کنید که وقتی کامپیوتر را روشن می‌کنید، باید منتظر بمانید تا «ویندوز» اجرا شود؟ اما صبر کنید! سیستم‌عامل‌های دیگری هم وجود دارند که می‌توانند جایگزین مناسبی برای ویندوز باشند. یکی از این سیستم‌عامل‌ها «لینوکس» نام دارد. در این مقاله با این سیستم‌عامل آشنا می‌شنویم.

سیستم‌عامل چیست؟
چیزی که شما از یک کامپیوتر می‌بینید در واقع همان سخت‌افزار سیستم است. نرم‌افزارها قابل دیدن و لمس کردن نیستند. نرم‌افزار‌ها همان برنامه‌هایی هستند که شما کار‌های کامپیوتری‌یتان را به کمکشان انجام می‌دهید. یک نرم‌افزار به طور مستقیم نمی‌تواند با سخت‌افزار ارتباط داشته باشد. برای مثال وقتی نامه‌ای را تایپ می‌کنید، زدن دکمه‌ها، باعث نقش بستن حروف بر روی صفحه‌نمایش «به‌طور مستقیم» نمی‌شود. در واقع ارتباط بین یک نرم‌افزار و سخت‌افزارها را «سیستم‌عامل» برقرار می‌کند. یک سیستم‌عامل همراه خودش تعدادی نرم‌افزار دارد؛ به همراه این قابلیت که شما نیز می‌توانید نرم‌افزارهای مورد نیازتان را بر رویش نصب کنید. سیستم‌عامل‌های مختلفی با قابلیت‌ها و ویژگی‌های متفاوتی وجود دارند. برای مثال از معروف‌ترین سیستم‌های عامل می‌توان به «ویندوز» (انواع ویندوز مانند ۹۸، ۲۰۰۰، XP، Vista) – لینوکس (انواع لینوکس مانند اوبونتو، فدورا کور، سوزه و ...) - مکینتاش (محصول شرکت اپل) – یونیکس – مینیکس – نت‌ویر – سولاریس – سیمبیان (برای گوشی‌های تلفن همراه) و ... اشاره کرد.

سیستم‌عامل لینوکس چه ویژگی‌هایی دارد؟
لینوکس ویژگی‌ها و برتری‌های دیگری نسبت به سایر سیستم‌عامل‌ها به‌خصوص ویندوز مایکروسافت دارد که به چند مورد از آن اشاره می‌کنیم:











لینوکس چگونه به‌وجود آمد؟
لینوکس داستان جالبی در زاده شدن دارد. ریچارد استالمن در سال ۱۹۸۴ جنبش نرم افزاری «گنو» (بخوانید geno) را پایه ریخت. جنبش گنو که می‌توانید مفاد کاملش را در gnu.org مطالعه کنید، خواهان تولید سیستم‌عاملی آزاد (به معنای نرم‌افزار آزاد مراجعه کنید) بود. این جنبش تقریبا حواشی را کامل کرد؛ یعنی نرم‌افزارهای کاربردی و ابزارهای سیستم‌عامل، توسط استالمن و گروهش کامل شده بود. اما در اصل مطلب یعنی هسته سیستم‌عامل یا «کرنل» با مشکلات زیادی مواجه بودند. هسته آنها ناقص بود و رسما کاربردی نداشت.

در همین احوالات «لینوس ترووالدز» دانشجوی فنلاندی، با الهام‌گرفتن از یک سیستم‌عامل دیگر (مینیکس)، به خلق سیستم‌عامل خود پرداخت. او در سال ۱۹۹۱ موفق به اتمام پرژه‌اش شد که به قول خودش فقط برای سرگرمی(!) نوشته شده بود و آن را منتشر کرد. نام لینوکس از ادغام لینوس (اسم کوچک خودش) با مینیکس به‌وجود آمده است و نشانه پنگوئن تاکس (tux) توسط او لوگوی آن شد تا نماد خوش شانسی باشد. (همین پنگوئنی که عکسش را می‌بینید.) پروژه گنو (که به سد بزرگ عدم وجود هسته مناسب برخورد کرده بود) با توجه به رایگان و منبع‌باز بودن لینوکس، در ادامه‌ راهش، هسته‌ لینوکس را برگزید تا سیستم‌عامل گنو – لینوکس به وجود بیاید. سیستم عامل‌هایی که ما اکنون از آنها استفاده می‌کنیم همگی در واقع گنو – لینوکس هستند که برای سهولت لینوکس خوانده می‌شوند. البته جنبش گنو بعد از انتشار گنو – لینوکس بیکار نایستاد و به راه «خلق هسته‌ای مستقل از لینوکس» ادامه داد. این تلاش‌ها در سال ۲۰۰۱ به ثمر نشست و سیستم‌عامل کامل گنو با نام هورد (hurd) با هسته و ابزارهایی از پروژه گنو منتشر شد.

منظور از منبع‌باز چیست؟
نرم‌افزارهای Open Source در فارسی به کدباز یا منبع‌باز معروف هستند. هر نرم‌افزاری در چندین خط و به یک یا چند زبان‌ برنامه‌نویسی نوشته شده است. این کدهای نوشته شده را می‌توان به همراه خود برنامه منتشر کرد. اگر صاحب نرم‌افزار این کار را انجام بدهد، به آن نرم‌افزار منبع‌باز می‌گویند. یک نرم‌افزار منبع‌باز از این مزیت برخودار است که دیگران می‌توانند به مطالعه‌ کدهای نوشته شده بپردازند و در صورتی که می‌توانند اشکالاتش را برطرف کنند و به ‌این شکل یک نرم‌افزار منبع‌باز بسیار زود اشکال‌زدایی می‌شود و می‌تواند راه پیشرفت را با سرعت بیشتری طی کند. لینوکس یک سیستم‌عامل منبع‌باز است.

توزیع‌های لینوکس
اصطلاح «توزیع لینوکس» در واقع به نسخه‌ای از لینوکس گفته می‌شود که توسط فرد یا گروهی تغییر کرده و با نام و خصوصیاتی جدید روانه‌ بازار می‌شود. توزیع‌های بسیار زیادی برای لینوکس وجود دارد که هر کدام برای منظور خاصی طراحی شده‌اند (طبق آمار غیررسمی در حدود ۱۵۰۰ توزیع لینوکس وجود دارد). برخی از توزیع‌های معروف لینوکس را با توضیح مختصری در ادامه می‌بینید:






لینوکس در ایران
همانگونه که کاربران لینوکس در دنیا نسبت به ویندوز بسیار کم هستند، در ایران نیز کاربران لینوکس کمند. تا چند سال قبل برای استفاده از لینوکس در ایران مشکلات زیادی وجود داشت. عدم پشتیبانی زبان فارسی مهمترین این موضوعات بود. اکنون این موضوع به‌همت تعدادی از اعضای یکی از شرکت‌های ارائه‌دهنده‌ خدمات لینوکس در ایران حل شده است. در حدی که شما می‌توانید یک سیستم‌عامل تمام فارسی داشته باشید که تمام صفحه‌ها، منو‌ها، پیغام‌ها و نرم‌افزارهایش فارسی باشند. چیزی که رویای کسانی‌است که از سواد انگلیسی خوبی برخوردار نیستند.

در ایران نیز سه توزیع لینوکس تولید می‌شود. که یکی از این توزیع‌ها، در رتبه‌بندی یکی از سایت‌های معتبر لینوکس دنیا، اکنون رتبه‌ ۶۲ را در میان نزدیک به ۱۵۰۰ توزیع داراست. هر یک از سه توزیع لینوکسی که در ایران تولید می‌شوند دارای ویژگی‌های خاص خودشان هستند ۱. لینوکس منبع‌باز است. در ادامه‌ مقاله درباره‌ این موضوع بحث می‌شود. ۲. لینوکس به‌طور مداوم به‌روز می‌شود. اگر یک نرم‌افزار به‌طور مداوم و سریع به‌روز شود، می‌توان دو معنی را ازین به‌روزرسانی‌ها برداشت کرد: الف) نرم‌افزار مدام بهتر می‌شود. ب) نرم‌افزار اشکالات بسیار زیادی دارد که مدام به‌روز می‌شود. مورد الف کاملا درباره‌ لینوکس صادق است. مورد دوم درباره‌ لینوکس «اکنون» صادق نیست. لینوکس مدتی‌است که به حد قابل‌قبولی رسیده ‌است که می‌تواند به ‌راحتی با سایر سیستم‌عامل‌ها رقابت کند و حتی به جرات می‌تواند در این رقابت برنده باشد. به‌روز رسانی مدوام این سیستم‌عامل و نرم‌افزارهایش باعث شده بهترین و جدیدترین امکانات همواره در دستان شما باشد. برای مثال یک کاربر تازه‌کار با دیدن زیبایی‌های گرافیکی یکی از قسمت‌های جدید لینوکس (KDE 4) دیگر ادعا نمی‌کند «ویندوز ویستا» جذابیت‌های گرافیکی بالایی دارد! ۳. لینوکس از امنیت فوق‌العاده بالایی برخوردار است. برای مثال در کامپیوترهای سرور که خدمات اینترنتی ارائه می‌دهند، امنیت مهم‌ترین مسئله است. بیشتر از ۸۰ درصد سرورهای دنیا از لینوکس استفاده می‌کنند که یکی از دلایل این استفاده‌ی زیاد، امنیت بالای لینوکس است. ۴. ویروس‌های موجود برای لینوکس بسیار اندک و در حد صفر است. از این گذشته برخی از نرم‌افزارهای مورد استفاده در لینوکس در صورت تشخیص ویروس و یا هک شدن و در حالت کلی، سرقت اطلاعات، سریعا راه‌های برقراری با هر نوع اطلاعاتی را می‌بندند و ویروس یا هکر نمی‌تواند آسیبی به سیستم شما بزند. ۵. یک نسخه‌ پایدار لینوکس هنگ نمی‌کند. بسیارند سرورهایی که ۲۴ ساعته روشن هستند و در حال خدمات دادن به کاربران و نزدیک به ۵ – ۶ سال است که حتی یک‌بار هم هنگ نکرده‌اند! و در این چند سال سیستم مدوام در حال کار است. ۶. ۹۰ درصد نرم‌افزارهای لینوکس از مشابه ویندوزی‌یشان قوی‌تر هستند. این موضوع را هنگام کار با لینوکس خودتان متوجه می‌شوید. ۷. لینوکس‌ها عموما رایگان هستند. اکثر نسخه‌های لینوکس رایگانند و شما هیچ هزینه‌ای را برای تهیه‌ این سیستم‌عامل و نرم‌افزارهایش نمی‌پردازید. ۸. شما برای تهیه‌ یک لینوکس می‌توانید به‌طور کاملا قانونی آن‌را کپی کنید. و در حقیقت قانون ازین کار حمایت می‌کنید. توجه کنید به قانون کپی‌رایتی که شامل سایر نرم‌افزارها و سیستم‌عامل‌ها می‌شود و شما بعد از تکثیر آنها، تحت پیگرد قانون خواهید بود. ۱. شرکت ردهت (RedHat) دو محصول دارد: فدوراکور (Fedora Core) که کاملا رایگان است و لینوکس تجاری (Enterprise) که رایگان نیست. لینوکس‌های شرکت ردهت سیستم‌عامل‌هایی با پایداری و ماندگاری بالا هستند و کاربران زیادی در دنیا و ایران دارند. در کامپیوترهای سرور لینوکس‌های شرکت ردهت بیسار استفاده می‌شوند. ۲. شرکت ناول (Novell) نیز دو محصول دارد: اپن سوژه (Open Suse) که رایگان است و سوژه اینترپرایز (Suse Enterprise) که لینوکس تجاری و غیررایگان شرکت ناول است. محصولات ناول بسیار کاربرپسند هستند و در این لینوکس‌ها سادگی کار بسیار مورد توجه قرار گرفته است. ۳. اوبونتو (Ubuntu) دنیا را تکان داد! سه سال متوالی بهترین لینوکس از نگاه کاربران شد و بسیار سریع کاربران و طرفدارانش زیاد شدند. ارسال رایگان نسخه‌های اصلی اوبونتو به تمام نقاط دنیا سهم بزرگی در شناساندن این لینوکس به کاربران داشت. سادگی استفاده و داشتن سایت‌های پشتیبانی بسیار فعال از ویژگی‌های اوبونتو هستند. از دیگر توزیع‌های معروف و معتبر لینوکس می‌توان «مندریوا»‌، «دبیان»‌، «Slax»، «Cent OS»، «ناپیکس» و «PC Linux OS» را نام برد.

[B@RBOD]

حتما شما هم برای نصب پکیج ها و نرم افزار ها در اوبونتو از Add/Remove و یا Synaptic package manager استفاده می کنید . وب سایت Appnr یک ابزار تحت وب است برای نصب نرم افزارها در اوبونتو بدون فراخوانی مستقیم (Package manager) اوبونتو توسط خود شما .فقط کافی است به صفحه ی اول وب سایت بروید ، نرم افزار مورد نیاز خود را پیدا کنید و روی کلید install جلوی آن کلیک کنید .

همانطور که در عکس بالا مشاهده می کنید در ستون سمت چپ ، نرم افزار ها کاملا مانند سیستم های مدیریت بسته های نرم افزاری در اوبونتو دسته بندی شده اند و خیلی راحت می توانید نرم افزار مورد نیاز خود را پیدا کنید . نرم افزارهایی که شما از Appnr دریافت می کنید آخرین نسخه در مخازن نرم افزاری اوبونتو هستند . اما برای استفاده از این امکان شما به یک مرورگر استاندارد نیاز دارید که بتواند نرم افزارهای نصب را از سیستم فراخوانی کند که خوشبختانه اکثر مرورگر های محیط لینوکس مانند فایرفاکس استاندارد هستند و همچنین نیاز به نصب پکیج AptURL دارید که می توانید با دستور زیر یا از طریق Synaptic نصب کنید .
sudo apt-get install apturl حالا فقط کافیست روی کلید install جلوی نرم افزار مورد نظر کلیک کنید تا مرورگر نرم افزار نصب پکیج ها در اوبونتو را فراخوانی کند و مراحل دریافت نرم افزار از اینترنت و نصب آن اجرا شود __________________

[B@RBOD]

mDic دیکشنری خوب برای لینوکس mDic دیکشنری خوب برای لینوکس
یک دیکشنری خوب واسه لینوکس میخواهید؟ یک دیکشنری سبک، کارا و رایگان؟ mDic یک پیشنهاد عالی برای شماست.
رایگان، کم حجم، کارآمد، سبک با کاربری آسان و امکانات مناسب، مهمتر از همه اینکه این برنامه تولید داخلی هست و توسط دوستان خوب mGroup نوشته شده.
این دیکشنری با حجم کمتر از 300 کیلوبایت بر روی سیستم شما نصب میشه و پس از اون شما میتونید فرهنگ‌های انگلیسی به فارسی آماده در سایت را استفاده کنید. ضمن اینکه قابلیت تبدیل سایر فرهنگ‌ها از برنامه‌هایی مثل بابیلون به فرمت مورد استفاده‌ی این دیکشنری را دارید. امکان تلفظ کلمات هم از امکانات دیگری است که این برنامه به شما میدهد همان Text to Speechخودمان
این برنامه با C++ نوشته شده و برای اجرا شما احتیاج به بسته‌های QT4 دارید همچنین برای نصب فرهنگ‌ها باید پلاگین QT4 SQLITE را داشته باشید که با حجم کمی برای همه‌ی سیستم‌عامل‌ها موجود هست
حتما برای یکبار هم امتحان کنید، پشیمان نخواهید شد
صفحه‌ی دانلود این دیکشنری
__________________

[B@RBOD]

نصب اینترنت اکسپلورر در لینوکس

به هرحال گاهی پیش میاد دیگه! وقتی مجبور باشی از سایت بانک صادرات و دانشگاه آزاد استفاده کنی همینه دیگه آدم مجبور میشه تخلف کنه
اگر شما هم از لینوکس یا مک استفاده میکنید و احتمالا میخواهید آی‌ای رو داشته باشید این مطلب به شما کمک میکنه تا به خواسته‌تون برسید.

میدونید که همینطوری نمیشه برنامه‌های ویندوزی رو توی لینوکس یا مک نصب کرد، شما برای اینکار احتیاج به یه شبیه‌ساز محیط ویندوز دارید. برای نصب اینترنت اکسپلورر شبیه ساز کافی نیست و باید از یک نسخه ی جایگزین استفاده کرد، دوستان قبلا زحمتش رو کشیدن و یک پروژه‌ی کدباز رو آغاز کردن به نام IEs4Linux یا همان اینترنت اکسپلوررها برای لینوکس.
به علت حجم نسبتا بالا از این به بعد را باید در ادامه‌ی مطلب بخونید.خب حالا که از کلیات آگاه شدیم دقیقتر نگاه میکنیم.

شما برای نصب به یه شبیه ساز احتیاج دارید به نام Wine و یک برنامه به نام cabextract که توانایی باز کردن و خواندن کابینت‌های ویندوز را به لینوکس شما اضافه میکنه. راه‌های زیادی برای نصب این دو برنامه وجود داره مثل استفاده از Install/Remove سیستم‌عامل یا استفاده از ترمینال و یا دانلود دستی که روش دوم یعنی ترمینال توصیه میشه. در خود سایت توضیح داده که برای هر توزیع چه باید کرد (عکس زیر) که در صفحه‌ی اصلی قرار گرفتن.

فرض را بر این میگیریم که الان طبق دستورات برنامه های Wine و cabextract را نصب کردید. نوبت مرحله ی بعدی میرسه یعنی دانلود اینترنت اکسپلورر! عجله نکنید هنوز تا پایان راه مقداری مونده
حالا دستورات زیر را وارد ترمینال کنید، اگه هم زحمت میشه واستون میتونید دستورات زیر را انتخاب کپی کنید و توی ترمینال Shift+Insert را بزنید.

wget http://www.tatanka.com.br/ies4linux/...-latest.tar.gz
tar zxvf ies4linux-latest.tar.gz
cd ies4linux-*
./ies4linux

دستورات بالایی چکار میکنن؟
فایل منبع نصاب اینترنت اکسپلورر را دانلود میکنه و بعد هم اون را باز میکنه دستور بعدی به پوشه ی نصاب میره و در آخر هم برنامه ی نصاب را اجرا میکنه. اگه مراحل درست طی شده باشن باید پنجره ای مثل زیر را ببینید.

خب دیگه راهی نمونده! فکر کنم کاملا مشخص باشه که توی قسمت اول نسخه و زبان را مشخص میکنید و در قسمت دوم میگید که فلش پلیر هم نصب بشه یا نه و قسمت آخر هم که ایجاد آیکون هست. روی دکمه ی Advanced که کلیک کنید میتونید مسیر نصب برنامه یعنی آی‌ای را مشخص کنید ضمن اینکه میتونید نسخه ی ۷ را هم نصب کنید، البته توصیه نمیشه چون هنوز در حالت بتا به سر میبره.
خب روی OK کلیک میکنیم!

دانلود فایل‌های لازم برای نصب شروع میشه و صبر میکنیم تا احتمالا تمام بشه! اگر در حین دانلود مشکلی پیش اومد غصه نخورید، با اجرای دوباره دو خط آخر دستورات بالا میتونید نصاب را اجرا کنید و از ادامه‌ی قبلی شروع به دانلود کنید، کلا میخواستم بگم که Resume داره
بله، دانلود فایل‌ها تموم میشه و بعد از اتمام هم خودکار اینترنت اکسپلورر نصب میشه، حالا میتونید با کلیک روی آیکون اون در دسکتاپ یا منوی برنامه‌ها اون رو اجرا کنید

[B@RBOD]

برای اجرای برنامه های مورد علاقه ی ویندوزیتون تو اوبونتو ۲تا روش وجود داره
۱- استفاده از کلون های موجود در مخزن نرم افزاری. فقط کافیه اسم برنامه مورد نظرتون رو اونجا سرچ کنید تا انواع و اقسام برنامه های مشابه رو براتون بیاره.
۲- استفاده از برنامه ی واین (WINE) که کار نصب برنامه های EXE رو توی اوبونتو به عهده داره.

خوب حالا نظرتون راجع به تست مرورگر جدید گوگل (کروم) تو اوبونتو چیه ؟
ابتدا برای نصب واین کافیه تو مخزن نرم افزاری اوبونتو کلمه ی WINE رو سرچ و نصب کنید. ( دیگه میتونید تقریبا اکثر برنامه های EXE رو توی اوبونتو استفاده کنید)
حالا برنامه ی کروم رو هم از اینجا(http://gpdl.google.com/chrome/instal...staller.exe)به راحتی و در فولدر Home دانلود کنید !
و حالا دستور [wine chrome_installer.exe] در تریمنال بنویسید یا به راحتی با کلیلک بر روی فایل نصب آنرا اجرا کنید، و همانند ویندوز اونو نصب کنید.
تا اینجا نصب تمومه و میتونید اون در قسمت WINE تو Applications ببنید. ولی هنوز قابل اجرا نیست، برای قابل اجرا شدن باید رو Applications راست کلیک کرد و Edit Menu رو انتخاب کرد، از پنجره ی باز شده به قسمت WINE–> Programs–> Ggoogle Chrome ر فت و حالا از سمت راست روی NEW ITEM کلیک کنید و از PopUp بالا اومده عبارات زیر رو تایپ کنید :
Type: Application
Name: Google Chrome (edited)
Command: wine ~/.wine/drive_c/windows/profiles/USERNAME/Local\ Settings/Application\ Data/Google/Chrome/Application/chrome.exe --new-http --in-process-plugins

فقط هواستون باشه که تو قسمت بالا باید به جای USERNAME، یوزر نیم اوبونتوی خودتون رو بنویسید.
دیگه کار تمومه و میتونید به سادگی از قسمت WINE تو اپلیکیشن ها مرورگر گوگل رو تو اوبونتو اجرا و استفاده کنید !

[B@RBOD]

مزیتهای لینوکس

برای کاربران جدید لینوکس لازم است که بدانند لینوکس یک سیستم عامل قدرتمند و بسیارپایدار ، دارای متیطی با امکانات چند کاربره پیشرفته و چند وظیفه ای multitasking ، بدون نیاز به سخت افزارهای گران قیمت و در بسیاری موارد بدون نیاز به خرید نرم افزارهای پرهزینه میباشد .
صرفنظر از نوع توزیع لینوکس مورد استفاده شما هر بسته نرم افزاری یا توزیع لینوکس همواره به همراه هزاران نرم افزار کاربردی قدرتمند عرضه میشود که هر یک جایگزینی مطمئن و مناسب برای برنامه های ویندوزی که کاربران اغلب از آنها استفاده نموده و به آن عادت کرده اند .
با توجه به توسعه شگفت انگیز لینوکس در سالهای اخیر در یک مقایسه ساده میتوان به قابلیتهای برتر این سیستم عامل نسبت به سیستمهای عامل رایج در جها پی برد .
لینوکس یک سیستم عامل کاملا استاندارد و سازگار با استاندارد های POSIX با شباهت بسیار به یونیکس میباشد و در اغلب موارد کلیه ابزارهای استاندارد یونیکس در لینوکس وجود دارند و قابل استفاده میباشند . برای نرم افزارهای تتت لینوکس میتوان قابلیتهائی همچون امکان انتقال و اجرا در سایر سیستم عاملها portability و پایداری و انعطاف پذیری را ذکر کرد و هم اکنون این نکته به اثبات رسیده است که لینوکس را برای هرگونه عملیات کامپیوتری قابل تصوردر جهان میتوان اختصاصی نمود .
یک دوجین از متیطهای متنوع دسکتاپ گرافیکی قابل استفاده در لینوکس این سیستم عامل را در نوع خود به یک متیط زیبا و متنوع تبدیل نموده است .
قابلیتهای متنوع و غیر قابل انکار لینوکس در برپاسازی شبکه های بزرگ و امن کامپیوتری از لینوکس یک وسیله قدرتمند در دستان شما میسازد که تنها نیازمند تنظیمات اولیه برای برپاسازی قابلیتهای شبکه بندی بین دو یا چندین کامپیوتر میباشد .
ممکن است تصور کنید که ما بعنوان یک کاربر ساده کمتر به برپاسازی شبکه نیاز داریم اما در صورتی که تصور کنید که امکان دارد روزی نیاز پیدا کنید که با ایجاد یک شبکه کوچک خانگی نیازهائی همچون اشتراک منابع و فایلها برای بهره گیری از کامپیوتر های قدیمی تر و یا اشتراک یک اتصال اینترنت بین چند کامپیوتر و یا امکان بازی چند کاربره روی شبکه را برای جمعی از دوستانتان فراهم کنید خواهید دید که همه این امکانات در یک توزیع استاندارد لینوکس وجود دارد و شما به خرید هیچ نوع نرم افزار اضافی دیگری نیاز نخواهید داشت .
امکان برقراری ارتباط با شبکه های کامپیوتری ویندوز و ناول نت ور و یا مکینتاش و ... و امکان خواندن انواع فایل سیستم موجود برروی هارد دیسک شما از جمله FAT و FAT32 و NTFS و ... و نیز امکان نصب لینوکس در کنار هر نوع سیستم عامل دیگر برروی یک کامپیوتر از مزایای دیگر آن میباشد .
وجود ابزارهای برنامه سازی برای تقریبا تمام زبانهای برنامه نویسی موجود در جهان از لینوکس یک متیط ایده آل برای برنامه نویسان کامپیوتری ساخته است .
خوشبختانه به جرات میتوان گفت که تا کنون تقریبا هیچ نوع ویروس کامپیوتری مهمی برای لینوکس شناخته نشده و این همه به لتاظ امنیت بالای این سیستم عامل و کارائی بسیار بالای امنیتی فایل سیستمهای آن است .
در تال تاضر دهها هزار کارشناس و متخصص از سراسر جهان تتت عنوان اجتماع نرم افزارهای باز بصورت داوطلبانه در امر توسعه لینوکس مشارکت دارند و این امر توسعه مستمر و پشتیبانی از کاربران این سیستم عامل را بیمه میکند .
در مجموع میتوان گفت که عظمت آنچه ما بسادگی آنرا لینوکس مینامیم بسی بزرگتر از آن است که بتوان آنرا در یک مقاله به رشته تتریر در آورد

[B@RBOD]

همزمان با رشد سريع اينترنت و خدمات آنلاين، هر روز بر حجم پردازش سرويس دهنده ها و تعداد درخواست هاي كاربران افزوده مي شود. اما حداكثر توان كاري هر سرويس دهنده اندازه اي دارد كه بيشتر از آن نمي تواند به در خواست ها جواب دهد و به صورت معمول سرويس دهي كند. براي خروج از اين وضعيت يك مدير سرويس دهنده، چندين راه حل دارد: جايگزيني سرورهايي با قدرت پردازش بيشتر و يا افزايش تعداد سرويس دهنده هاي موجود. اما اين كار شايد هزينه بسيار زيادي را به سيستم تحميل كند. به طوري كه عملا اجراي آن غيرممكن خواهد بود. در اين شرايط ، شايد برپا سازي يك سرويس دهنده مجازي بر پايه مفاهيم كلاستر و تقسيم سرويس ها ميان چندين سرويس دهنده، يكي از مؤثرترين راهكارهايي باشد كه مي توان براي افزايش قدرت سرويس دهنده به كاربست. كلاستر سازي اين قابليت را فراهم مي كند كه با افزودن يك سرور مجازي به سيستم ، در خواست هاي سرويس ميان چند سرويس دهنده تقسيم شود و از وارد آمدن فشار اضافي بريك سرويس دهنده و نهايتا مختل شدن سرويس دهي شبكه جلوگيري به عمل آيد. در اين نوشتار، به برپاسازي و پيكربندي يك سرور مجازي لينوكس در يك شبكه، كه شامل چندين سرويس دهنده مختلف، مانند سروي دهنده وب، ايميل و FTP است نگاهي مي اندازيم.
مفهوم كلاستر
كلاسترها يكي از جذاب ترين مفاهيمي هستند كه در بحث هاي پردازش موازي و سرويس دهنده مطرح مي شوند. به طور عام ، مفهوم كلاسترها به يك مجموعه از كامپيوترها اطلاق مي شود كه با اشتراك قدرت پردازشي يكديگر، توان بيشتري را براي انجام دادن امور پردازشي محوله فراهم مي كنند. يك كلاستر شامل چندين ماشين است كه در يك شبكه محلي پرسرعت به هم متصل شده و با استفاده از يك برنامه زمانبندي و هماهنگ سازي ميان ماشين هاي شبكه، امور پردازشي را انجام مي دهند.
گونه اي از اين كلاسترها موسوم به load-balancing cluster وظيفه موازنه كردن ترافيك شبكه را ميان ماشين هاي شبكه بر عهده دارند. هدف اين نوشتار نيز پياده سازي چنين كلاستري است كه بتواند با تقسيم كردن درخواست هاي سرويس ارسالي از كاربران يك شبكه ميان چند سرويس دهنده ، از تراكم حجم كاري بر روي يك سرويس دهنده بكاهد.
طرح ريزي كلاستر
كلاستر شامل يك سرور مجازي مبتني بر سيستم عامل لينوكس و تعدادي سرور فيزيكي خواهد بود كه با استفاده از يك سوئيچ ، با هم در ارتباط هستند . هدف شبكه، ارائه سرويس هايي مانند وب و ايميل به كاربران است. كاربران از طريق يك بستر شبكه اي، مانند اينترنت، با سرور مجازي ارتباط دارند. سرورهاي فيزيكي مي توانند بر هر سيستم عاملي مبتني باشند. وظيفه سرور مجازي لينوكس ، بااستفاده از آدرس هاي IP، كاهش فشار حجم درخواست هاي ارسالي به يك سرور فيزيكي و تقسيم درخواست ها ميان چند سرور موجود در شبكه است.
در واقع مي توان گفت كه سرور مجازي ، نقش يك رابط را ميان كاربران شبكه و سرورهاي فيزيكي شبكه ايفا مي كند كه در اين ميان، امكان همزماني پردازش هاي بيشتري از درخواست ها با استفاده از يك آدرس IP فراهم مي شود. هنگامي كه سرور مجازي يك درخواست را از كاربر دريافت مي كند، براساس يك الگوريتم زمانبندي ، درخواست كاربر را به سرور فيزيكي مربوطه تحويل مي دهد. سپس سرور فيزيكي داده هاي مورد تقاضا را براي سرور مجازي به درخواست كاربر جواب خواهد داد. در اين ميان، سرويس دهنده حقيقي همان سرورهاي فيزيكي هستند كه آدرس IP آن ها توسط سرور مجازي تغيير يافته است. سرور مجازي از دو رابط شبكه استفاده مي كند: يك رابط براي برقراري ارتباط با كاربران و دسترسي كاربران به شبكه ، و رابط دوم جهت ارتباط با شبكه محلي و سرورهاي فيزيكي . راه اندازي يك كلاستر با اين ساختار، قابليت هرگونه تغيير، حذف يا افزودن سرورهاي فيزيكي را براي مدير شبكه فراهم مي كند.
بازسازي هسته لينوكس
لينوكس شامل هسته نسخه 2.4.28 و نسخه هاي بالاتر، از كلاسترهاي سرور مجازي يا LVS پشتيباني مي كنند. پس اگر از نسخه هاي پايين تر استفاده مي شود، بايد با اضافه كردن ماجول LVS مجددا هسته را كامپايل و بازسازي كنيد. اين بسته به صورت رايگان از نشاني http://www.linuxvirtualserver.org قابل دريافت است . چون در سايت براي نسخه هاي مختلف هسته، بسته هاي مختلفي ارائه شده ، لازم است شماره بسته متناسب با نسخه هسته لينوكس سيستم بررسي شود. بسته دريافتي از سايت را در شاخه usr/src/ كپي كنيد و دستورات زير را اجرا نماييد:

×#cd/usr/scr/linux
#gunzip ../linux-2.4.21-ipvs-1.0.10.patch.gz
#patch-p1< ../linux-2.4.21-ipvs-1.0.10.patch


دستور خط اول ، موقعيت خط فرمان را به زيرشاخه×linux منتقل مي كند. در خط دوم ، با استفاده از ابزار GUNZIP ، بسته دريافت شده از سايت پروژه از حالت فشرده خارج شده و در خط سوم اين بسته، به هسته اضافه شده است . پس از اضافه شده است. پس از اضافه شدن بسته به هسته، بايد مجددا هسته كامپايل شود. يعني در دايركتوري ×usr/src/linux دستورات زير اجرا شوند:


#make mrproper
#make oldconfig
#make menuconfig


با اجراي دستور آخر، يك منو با چندين زيرشاخه اجرا خواهدشد. براي فعال كردن سرور مجازي از شاخه Networking Options، گزينه IP:Virtual Server Configuration را انتخاب نماييد و آدرس سرور مجازي را تنظيم كنيد:


virtual server support( EXPERIMENTAL)
]Ipvirtual server debugging×[
(16) IPVS connection table size(the Nith power of2)
---IPVS scheduler
round-robin scheduling
< M >weighted round-robin scheduling
< M >least-connection scheduling scheduling
< M >weighted least-connection scheduling
< M >locality-based least-connection scheduling
< M >locality-based least-connection with replication scheduling
< M >destination hashing scheduling
< M >source hashing scheduling
< M >shortest expected delay scheduling
< M >never queue scheduling
---IPVS application helper
FTP protocol helper



قبل از خروج از menuconfig، بايد تغييرات ذخيره شوند. براي ساختن تمامي ماجول هاي جديد كرنل، دستور زير اجرا مي شود:



#make dep&&make bzlmage &&make modules && make modulesinstall


پس از اجراي دستور بالا، زير شاخه جديدي به نام bzlmage در دايركتوري /arch/i386/boot/×usr/src/linux ساخته مي شود و تصوير هسته كامپايل شده در اين شاخه قرار مي گيرد. براي اتمام پيكربندي هسته، بايد اين تصوير در شاخهboot/ كپي شده و فايل هاي پيكربندي بوت لودرهاي سيستم نيز بروز رساني شوند.
نصب ابزار IPT و IPVsadm
در گام بعدي ، پس از بازسازي هسته لينوكس، براي پيكربندي سرور مجازي ، بايد بسته هاي IPTable و IPVsadm نصب شوند. IPTable ابزاري براي راه اندازي ساختار يك فايروال مبتني بر فيلتر بسته هاي IPV4 و NAT در هسته لينوكس است. بااستفاده از اين ابزار، آدرس هاي IPهاي مجازي براي سرورهاي فيزيكي تعريف مي شوند. IPVsadm نيز يك ابزار براي مديريت سرور مجازي لينوكس، تنظيم الگوريتم زمانبندي تقسيم درخواست ها و قوانين ارسال درخواست هاي كاربران به سرورهاي فيزيكي است. بسته نصب IPTable به همراه اكثر توزيع ها ارائه مي شود و مي توان از طريق برنامه مديريت بسته هاي توزيع لينوكس به راحتي آن را نصب كرد. بسته rpm نصب ابزار IPVsadm نيز از سايت پروژه LVS قابل دريافت است. پس از نصب اين دو ابزار، لازم است كه گزينه IP forwarding براي سرور لينوكس فعال شود. براي اين منظور، فايل etc/sysctl.conf/ را در يك ويرايشگر متني بازكرده و گزينه زير را با ارزش 1 مقداردهي كنيد:
net.ipv4.ipforward=1
اكنون كافي است با استفاده از دستور start، سرويس IPTable براي ارسال بسته هاي IP سرورهاي فيزيكي به آدرس كاربران شبكه فعال شود:
#service iptables start
فعال كردن IP masquerading
براي تنظيم آدرس IP سرورهاي فيزيكي در سرور مجازي لينوكس، بايد به اين نكته توجه شود كه eth0 براي كارت شبكه ارتباطي با شبكه اينترنت و eth1 براي كارت شبكه محلي تعريف شوند. در ادامه برروي سرور مجازي، دستورات زير اجرا شوند:


#iptables-t nat-P POSTROUTING DROP
#iptables-t nat-A POSTROUTING-o eth0-j MASQUERDE


در خط اول ، با تعريف يك قانون براي IPTables، يك سطح خارجي امنيتي براي شبكه تعريف مي شود. DROP اين اختيار را به IRTables مي دهد كه هرگونه بسته IP كه از ruleهاي تعريفي تبعيت نمي كند، از شبكه حذف شود و در نتيجه هر آدرس IP جعلي يا ساختگي را نمي توان براي شبكه تنظيم كرد. خط دوم، جدول NAT را براي آدرس دهي شبكه داخلي ميان سرورهاي فيزيكي با سرور مجازي و كارت شبكه eth0 فعال مي كند.
پيكربندي سرور مجازي لينوكس با IPVsadm
در گام بعدي، با استفاده از ابزار IPVsadm سرور مجازي تنظيم مي شود. براي شروع بايد به هريك از ماشين هاي شبكه يك آدرس IP اختصاص داده شود. براي سرورهاي فيزيكي شبكه محلي، يك بازه آدرس دهي مانند 10.0.0.0 تا 255.255.255.0 انتخاب شده و از يك شماره Subnet Musk استفاده مي شود. از سرور مجازي به عنوان دروازه براي سرورهاي فيزيكي استفاده مي شود. ماشين هاي كلاينت با آدرس هاي IP اختصاص يافته توسط سرويس دهنده اينترنت با سرور مجازي در ارتباط خواهند بود. يكي از دو سرور يك سرويس دهنده HTTP است كه براي آن آدرس 10.0.0.2 تعريف مي شود و سرور دوم كه يك سرويس دهنده FTP است، با 10.0.0.3 آدرس دهي مي شود. آدرس 10.0.0.1 به عنوان پيش فرض دروازه براي ارتباط با سرور مجازي انتخاب مي شود و براي ارتباط سرور مجازي انتخاب مي شود و براي ارتباط سرور مجازي با شبكه اينترنت آدرس IP عمومي 61.16.130.100 منظور مي گردد. اكنون با ابزار IPVsadm، آدرس هاي تخصيص داده شده براي سرور مجازي تعريف مي شوند:


#ipvsadm-A-t 161.16130.100:80-s wlc
#ipvsadm-A-161.16.130.100:21-s wrr


در فرامين بالا wlc و wrr دو الگوريتم مديريت ترافيك سرور مجازي براي پورت هاي 80 و 21 هستند. غير از اين دو، الگوريتم هاي زمانبندي قابل تعريف ديگري نيز وجود دارد كه براي آشنايي با آن ها مي توانيد به صفحات man اين برنامه مراجعه كنيد. براي تعريف سرورهاي فيزيكي ، دستورات بالا به صورت زير اجرا مي شوند:


#ipvsadm-a-t 161.16130.100:80-r 10.0.0.3:80-m
#ipvsadm-a-t 161.16.130.100:80-r 10.0.0.2:80-m-w2
#ipvsadm-a-t 161.16.130.100:21-r 10.0.0.3:21-m


البته هميشه ترافيك پورت 80 بيشتر از ترافيك پورت FTP خواهدبود. بدين خاطر آدرس IP شماره 10.0.0.3 براي پورت 80 نيز تعريف شده است. در اين حالت، سرور مجازي با استفاده از الگوريتم هاي زمانبندي خود، مي تواند بار ترافيكي اين پورت را بر روي دو سرور فيزيكي تقسيم كند، با دادن ارزش دو توسط آرگومان m- به آدرس 10.0.02، سرور مجازي خواهد فهميد كه اين پورت بر روي آدرس ديگري نيز تعريف شده است.
نتيجه گيري
براي آزمايش درستي عملكرد شبكه، مي توان با استفاده از ماشين هاي كلاينت، درخواست هايي را براي سرور مجازي فرستاد و نتيجه را مشاهده كرد. اگر به صورت همزمان چندين درخواست را از چند ماشين كلاينت ارسال كنيد، خواهيد ديد برخي درخواست ها به وسيله سرويس دهنده FTP پردازش شده اند و آدرس IP متفاوتي ميان درخواست هاي رسيده برروي ماشين هاي كلاينت وجود دارد. راه اندازي يك سرور مجازي با مشخصات بالا جوابگوي يك كلاستر با تعداد محدودي سرويس دهنده است. براي شبكه هايي كه از تعداد زيادي سرويس دهنده استفاده مي كنند، به راه اندازي چند سرور مجازي، تنظيمات پيشرفته جدول NAT، و سرويس DNS نياز خواهيد داشت.

[B@RBOD]

ظاهر پوسته فرمان

در صورتی که لینوکس شما فاقد محیط گرافیکی است و یا اکنون محیط گرافیکی آن در حال اجرا نیست، شما باید دستورات خود را از طریق پوسته فرمان به سیستم عامل ارسال کنید. نخستین چیزی که در پوسته فرمان مشاهده میکنید، اعلان فرمان است که بصورت علامت $ میباشد. اعلان فرمان برای کاربر ریشه بصورت # است. در بیشتر سیستمهای لینوکس قبل از اعلان فرمان نام کاربری شما و نام کامپیوترتان قرار میگیرد که بصورت زیر نشان داده میشود :

[alan@memphis home]$

امکان نمایش کاراکترای مورد نیازتان بجای کاراکترهای فوق وجود دارد. چگونگی این کار بعدا شرح داده خواهد شد. محیط پوسته فرمان امکانات زیادی دارد.

تایپ دستورات در محیط پوسته فرمان بسیار آسان میباشد. برای اینکه با محیط پوسته فرمان آشنا شوید، سعی کنید با دستوراتی که در زیر بررسی میشوند، تمرین کنید.

نکته: در صورتی که هنگام راه اندازی سیستم، بجای پوسته فرمان محیط گرافیکی لینوکس اجرا میشود، برای تایپ فرامین پوسته باید از Terminal یا Konsole استفاده کنید. میتوانید در منوی run، فرمان xterm را نیز تایپ کنید.

در مثالهای زیر علامتهای $ و # نشان دهنده اعلان فرمان میباشند. پس تایپ هر فرمان باید کلید Enter را فشار دهید و خروجی آن فرمان در خطوط پس از آن نمایش داده خواهد شد.

[B@RBOD]

بررسی نشست ورود به سیستم

هنگامی که وارد سیستم لینوکس میشوید، برای سیستم دارای یک هویت خاص هستید. این هویت شامل نام کاربری شما، نام گروه شما، شماره کاربری شما و شماره گروه شماست. همچنین لینوکس اطلاعات زمان ورود به سیستم، مدت حضور، مدت بیکاری و محل ورود شما به سیستم را نگهداری میکند. (حواستان را جمع کنید!)

برای بدست آوردن اطلاعات در مورد هویت کاربری خودتان در جلوی اعلان فرمان دستور زیر را تایپ کنید. خروجی آن در زیر آن نشان داده شده است:

id $

uid=500(Alan) gid=500(Alan) groups=500 Alan

خروجی فرمان نشان میدهد که نام کاربر Alan بوده که عضو گروه Alan است و شماره های کاربری و گروه آن ۵۰۰ میباشد.

با استفاده از فرمان who میتوانید اطلاعاتی در مورد نشست جاری بدست آورید. در زیر این فرمان به همراه خروجی آن نشان داده شده است:

who $

Alan :0 Apr 23 08:46

همچنان که می بینید، در خروجی نام کاربر جاری، زمان و تاریخ ورود به سیستم نمایش داده شده است.