تاریخ کامل ایران از دوران پارینه سنگی تا پایان مشروطه

[!.behnoosh.!]

غار دربند گیلان پارینه سنگی قدیم
قدیم ترین آثار این دوره در ایران متعلق به دوره زیرین پارینه سنگی جدید است و بین دویست هزار تا صدهزار سال قدمت دارد. ایران در دوران پارینه سنگی جدید مورد توجه قرار گرفته است كه در گوشه و كنار آن گروههای كوچكی میزیسته اند.این دوره را به سه قسمت زیرین ،میانی و زبرین تقسیم كرده اند. تعدادی از آنها كه شناسایی شده است
عبارتند از
مناطق پارینه سنگی جدیدـدوره میانی

شروع زمانی مشخصی نمی توان برای دوره پارینه سنگی میانی بیان کرد، اما می توان شروع آن را بعد از 200 هزار سال پیش دانست. انسان دوره پارینه سنگی میانی همچنان به شکار و جمع آوری مواد غذایی گیاهی می پرداخت. در این دوره انسان نئاندرتال پدید آمد و تکنیک ساخت ابزار موستری ظهور کرد. تا پیش از این بشر تنها از قلوه سنگ استفاده می کرد، اما در دوره پارینه سنگی میانی، ابزار تراشنده و خراشنده درست شدند که معمولا بدون دسته بودند. اولین نشانه های ساخت پناهگاه های ساده با شاخ و برگ درختان و همچنین اولین نشانه های تدفین از این دوره دیده شده است. انسان های این دوره در غار، تنه درختان و پناهگاه های ساده ساخته شده با شاخ و برگ درختان زندگی می کردند. در این دوره بشر از پوست حیوانات برای گرم کردن خود استفاده می کرد.
مناطق مهم پارینه سنگی میانی درون ایران عبارتند از غارهای بیستون، ورواسی، قبه، دو اشکفت، قمری، ارجنه، کیارام گرگان، نیاسر، کفتارخون، قلعه بزی اصفهان و میرک سمنان.




پرورده یزد

خراشنده- ورجوی آذربایجان شرقی

تیزه موستری- ارسنجان

غار دو اشکفت کرمانشاه



پارینه سنگی پایانی

پارینه سنگی پایانی از 40 هزار سال پیش شروع شد و تا حدود 18 هزار سال پیش ادامه داشت. در این دوره انسان هوشمند پدید آمد. ابزار ساخته شده تکمیل تر شدند و آنها را ابزار برادوستی می نامند. در این دوره چاقو و نیزه سنگی هم ساخته شد.
در کرمانشاه، خرم آباد، مرودشت و کاشان مناطق استقرار این دوره کشف شده است. در همین دوره در حدود 35 هزار سال پیش اولین نشانه های هنر بشر ظهور کرد، یعنی نقاشی بر صخره ها و طرح هایی بر شاخ و استخوان حیوانات که عمدتا به رنگ های سیاه، سفید، سرخ و زرد است. همچنین در این دوره بشر توانست دوختن را بیاموزد و لباس تهیه کند. تیر و کمان در اواخر این دوره ساخته شد. سر سنگی پیکان یا نیزه در حدود 20 هزار سال پیش درست شد.



غار یافته دندان اسب




مچ پای انسان ـ غار وزمه کرمانشاه

[!.behnoosh.!]

فرا پارینه سنگی
دوره فرا پارینه سنگی یا میان سنگی از 18 هزار سال پیش شروع شد و تا 10 هزار سال پیش ادامه داشت. در این دوره بشر آگاهانه به جمع آوری غذا پرداخت و ابزار کارآمدتری همچون داس ساخته شد. همچنین بشر آموخت که می تواند برای آینده نزدیک خود غذا ذخیره کند. در غرب زاگرس ابزار برادوستی و در شمال البرز ابزار نوع زرزی استفاده می شد. ابزار فرا پارینه سنگی از ترکیب ریز تیغه های سنگی به شکل مثلث یا ذوزنقه با دسته های چوبی یا استخوانی درست می شد. در همین دوره بود که بشر سعی خود برای رام کردن حیوانات و کاشت دانه های گیاهی را شروع کرد. آثار تصویری به جا مانده از دوره های قبل مانند نقاشی های دیواری، نقوش حیوانی داشتند اما در این دوره برای اولین بار نقوش هندسی وارد هنر تصویری شدند.
در ایران در مناطق جنوبی دریای خزر مانند غارهای هوتو و کمربند، گنج دره ، تپه آسیاب و همچنین در حاشیه زاینده رود در غرب استان اصفهان آثار این دوره دیده شده است. در حفاری های غرب استان اصفهان تعداد 100 استخوان حیوانی از لاک پشت، آهو، بز کوهی، استخوان پرندگان یافت شد که در 15 هزار سال پیش از میلاد شکار شده اند. در خارج از ایران نیز در شمال شرقی سوریه، آنتالیا و کردستان عراق مراکز استقراری فراپارینه سنگی کشف و حفاری شده است.

سوراخ کننده- غار مرور هلیلان

صدف- علی تپه

تیغه سنگی- علی تپه


ایران در دوران نوسنگی ـتولید غذا

دوره نوسنگی از 10 هزار سال پیش شروع شد و تا 6 هزار سال پیش ادامه داشت. نگه داری دانه های گیاهی که در دوره فرا پارینه سنگی آغاز شد، باعث شد بشر با کاشت گیاه آشنا شود. در این دوره انسان موفق به رام کردن گوسفند، بز، گاو و خوک شد و کشاورزی را شروع کرد. کشاورزی و اهلی کردن حیوانات در مناطق مجاور رودهای سند، دجله، فرات، کارون و نیل صورت گرفت. تولید و ذخیره غذا به ظرف نیاز داشت و به این ترتیب ابتدا حصیر بافی و سپس سفال گری پدید آمد. سفال از 9 هزار سال پیش همه گیر شد. در این دوره خانه های مدور گلی ساخته شد که نمونه آن را می توان در لایه زیرین تپه سیلک یافت. در این محل، مردگان در کف خانه دفن می شدند. مشابه این خانه ها در یریکو اردن قرار دارد و به 7هزار سال پیش از میلاد تعلق دارد. به مرور خانه ها شکل کاملتری به خود گرفتند و دارای چند اتاق شدند و در آنها فضاهای مختلف مانند بخاری، اجاق، محل نگه داری آذوغه پدید آمد. از کاهگل استفاده می شد و گاهی دیوارها به رنگ های سرخ یا سفید تزیین می شدند. کف خانه ها با حصیر یا خاک کوبیده نرم میشد. در تپه ده خیر شاهرود کارگاهی متعلق به هزاره ششم پیش از میلاد از زیر خاک بیرون آمد که در آن مقدار زیادی تیغه های سنگ چخماق وجود داشت و می توان آنجا را کارگاهی برای ساخت داس فرض کرد. در این زمان با اتصال تیغه های سنگ چخماق به دسته های چوبی، داس درست می کردند. این کارگاه شاهدی است بر استقرار پر جمعیت افراد کشاورز که برای تامین نیازهای خود در زمینه درو به ساخت انبوه داس پرداخته اند. نقش اصلی در آثار هنری برعهده نقوش هندسی بود، در حالی که در دوره های پیش از نوسنگی، نقوش الهام گرفته از طبیعت مانند نقش حیوان و گیاه بیشتر دیده می شد. انسان در این دوره غذا و نوشیدنی خود را در ظروف سفالی می خورد. سفال مادر هنرهای دستی پیش از تاریخ و نماینده فرهنگ هر منطقه است. با مطالعه سفال ها می توان پی به ارتباط فرهنگی ناحیه های مختلف برد و مناطق مختلف را تاریخ گذاری کرد. در دوره نوسنگی اعتقاد به روح پدید آمد و انسان به معنویات گرایید. خدایان و الهه ها پدید آمدند و محوطه هایی به عنوان گورستان تعریف شدند. در دوره پارینه سنگی انسان فقط به طبیعت دور خود می اندیشید اما در دوره نوسنگی دنیای آخرت نیز تعریف شد. اشیای موجود در قبور نوسنگی در کنار مردگان، شاهدی برای زندگی مجدد هستند. در آیین تدفین مردگان این دوره، ظرف های سفالی حاوی غذا و هدایایی برای اموات در نظر گرفته می شد. هنر نیز در دوره نوسنگی استلیزه و ایده آلیزه شد. در حالی که هنر دوره پارینه سنگی طبیعی و واقعی بود. مناطق مهم شناخته شده نوسنگی درایران عبارتند از تل باکون، تل جری، تل موشکی، شوش، چغابنوت، چغامیش، گنج دره، تپه سراب، تپه آسیاب و غار هوتو و کمربند

ماکت خانه- سنگ چخماق سمنان


کاسه سفالی منقوش دست ساز- دشت قزوین

[!.behnoosh.!]

روستا نشینی

پس از آنکه زندگی انسان از وابستگی به صید و شکار خارج شد، نحوه استقرار جوامع بشری نیز تغییر کرد. آنها از مراکز شکار در کوهستان ها به سمت دشت ها آمدند تا بتوانند کشاورزی کنند. کم کم استقرار های دایمی و روستا نشینی پدید آمد. در این دوره سرپناه های محکم و گلی ساخته شد. با نزدیک شدن روستاها به هم مردم توانستند تجربه های خود را به هم انتقال دهند و همچنین در مکان های امن تری زندگی کنند. از 6 هزار سال پیش از میلاد تا 3500 سال پیش از میلاد روستاها پدید آمدند. اولین روستاهای ایران را می توان در جیرفت، سیلک، گنج دره و شوش جستجو کرد. روستاها دارای شبکه راه همانند کوچه های باریک بودند و به مرور میدان در این روستاها پدید آمد.
از دوره روستا نشینی تقسیم کار پدید آمد. ابتدا در خانواده و سپس در جامعه کارها بین افراد بر اساس توانایی آنها تقسیم شد.
در 7 هزار سال پیش کشاورزی از جنوب غرب آسیا و فلات ایران به سمت اروپا گسترش یافت. ساکنان جنوب شرق آسیا و تایلند از 9 هزار سال پیش، نیل از 7 هزار سال پیش، ساحل غربی مدیترانه از 5 هزار سال پیش و ساکنان سند و چین از 6 هزار سال پیش به کشاورزی روی آوردند. در دوره نوسنگی ابزارهای خانگی مانند هاون و دست آی های سنگی ساخته می شدند. در 7 هزار سال پیش شیوه آبیاری کشتزارها ابداع شد و در 5 هزار سال پیش شخم زدن زمین زراعی توسط چوب و چرخ گاری شروع شد.
اکثر فرهنگ های کشف شده تا هزاره ششم پیش از میلاد فرهنگ های محلی هستند و ارتباط عمیقی میان مناطق مختلف دیده نمی شود اما پس از این تاریخ، کم کم آثار فرهنگی مناطق مختلف به سایر نقاط منتقل شدند و این نشان از نقل و انتقال مردم آن دوره دارد.




ظروف پایه دار سفال نخودی-شمال فلات مرکزی ایران



جام سفالی- شوش هزاره پنجم پ م


شهر نشینی

شوش در 4 هزار سال پیش از میلاد تبدیل به شهری بزرگ شد و دوره شهر نشینی در ایران آغاز شد. نخستین شهرهای ایران شوش، شهرسوخته زابل، جیرفت، تپه حصار، سیلک و مناطقی در گیلان و ایلام هستند. در شهر نشینی کم کم طبقات اجتماعی پدید آمدند. از تپه سیلک آثار بافندگی، فلزکاری، استفاده از مهر و چرخ کوزه گری از 4 هزار سال پیش از میلاد به دست آمده که هر یک از این تخصص ها خود نیازمند تخصص های جانبی بودند و توسط افرادی خاص اجرا می شدند.
خانه ها ناودان هایی برای دفع آب باران داشتند و در خیابان ها نیز محل هایی برای عبور آب تعبیه شده بود. چاه های آب این دوره اکثرا دهانه راستگوشه داشتند.


جعبه با درپوش از سنگ صابون سیاه با -نقش کنده کاری شده شهداد

ظرف سفالی منقوش- سیلک

[!.behnoosh.!]

عصر مس سنگی

در هزاره پنجم پیش از میلاد در تل ابلیس کرمان و اریسمان نطنز مس استخراج شد. با آشنایی انسان با مس و نحوه شکل دادن به آن، ابزار مسی ساخته شدند. ساخت ابزار مسی مستلزم آشنایی با ذوب، عمل آوری و قالب گیری اشیا بود. ساخت ورقه مسی برای تولید ظرف و طرح دادن به آن از طریق چکش یکی از نوآوری های این دوره است. در این دوره ابزار از سنگ و مس ساخته می شدند، به همین دلیل آن را به نام عصر مس سنگی می شناسیم که بازه زمانی 4500 پیش از میلاد تا 3000 پیش از میلاد را پوشش می دهد. محوطه های مس سنگی زیادی در ایران شناخته شده اند که عبارتند از تپه قبرستان، تل باکون، گودین تپه، تپه گیان، تپه سیلک، تپه حصار، چغامیش، بندبال، شوش، تورنگ تپه، تپه یحیی و ...
سفال بیشتر مناطق در این دوره نخودی با نقوش سیاه است که بسیار خوب پخته شده و استحکام خوبی دارد. استفاده از چرخ سفال گری در بسیاری مناطق رایج شد. در دوره مس سنگی نقوش بسیار متنوع مانند حیوانات شاخ دارو بارکش، پرندگان، خزندگان و انسان در حالت ها و سبک های مختلفی بر روی سفالها نقش بست. نقوش انسانی معمولا در حال حرکت هستند. این نقوش به نام سفال فرهنگ چشمه علی خوانده می شوند.




ظرف سفالی سرخ منقوش دست ساز- محل کشف شمال فلات مرکزی ایران



لوح مسی با نقوش افسانه ای- لرستان

معادن مس پیش از تاریخ

در زاغ دره صوغان در شهرستان بافت، بقایای معدن بزرگ مس کشف شد که تا دوره اسلامی فعال بوده است. در این محل حدود هشتاد هزار تن سرباره مس انبار شده که نشاندهنده وسعت کار این معدن است. این میزان سرباره مس در هیچ محوطه باستانی و پیش از تاریخ تاکنون دیده نشده است. باستان شناسان تولید مس این معدن را با خلوص هفتاد درصد تخمین زده اند. در این محل سفالهای دوره اشکانی، ساسانی، سلجوقی و ایلخانی نیز کشف شده است.
این محوطه با تپه یحیی به خط مستقیم 12 کیلومتر فاصله دارد. پیش از این، منطقه باستانی اریسمان نطنز مهمترین منطقه پیش از تاریخ کشف شده در استخراج و تولید مس بود. فعالیت های گسترده معدن کاری و فلز کاری از هزاره چهارم و سوم پیش از میلاد در این منطقه مشاهده شده است.
از حوالی تپه حصار نیز معادن مس این دوره گزارش شده است.

[!.behnoosh.!]

عصر مفرغ

در اوایل هزاره چهارم پیش از میلاد، بشر توانست روش ساخت آلیاژ مفرغ (برنز) را کشف کند که از ترکیب مس و قلع یا مس و آرسنیک تشکیل می شد. قدیمی ترین اشیای مفرغی از ایران (لرستان)، بین النهرین و چین به دست آمده اند. حیات دوره مفرغ را می توان از ابتدای هزاره چهارم تا نیمه هزاره دوم پیش از میلاد دانست. در زندگی فرهنگی ابتدای این دوره در بسیاری از مناطق ایران به جز تمدن ایلام، گسیختگی دیده می شود. در طول هزاره چهارم و اوایل هزاره سوم پیش از میلاد، در بسیاری از مناطق پیش از تاریخ ایران شاهد متروک شدن محوطه های استقراری و آغاز مجدد زندگی در آنها با فرهنگی نو هستیم.
کیفیت مفرغ وابسته به عناصر تشکیل دهنده آن است. صنعتگران در طول زمان انواع ترکیبات را امتحان کردند تا توانست بهترین مفرغ را تولید کنند. در حفاری های تپه سبز(گوی تپه) در حوالی دریاچه ارومیه ابتدا ابزار از مس خالص ساخته می شدند. سپس آرسنیک نیز با مس ترکیب شد تا ابزار محکم تری تولید شود و در انتها مفرغ بسیار مرغوب در این منطقه تولید شد. این پیشرفت در ابزار سازی را می توان در حفاری های تپه یحیی نیز مشاهده کرد.
تاکنون معدن آرسنیک خالص در ایران کشف نشده است. احتمالا ساخت اولین ابزار مفرغی به صورت اتفاقی با مواد اولیه مس ناخالصی دار صورت گرفته است و پس از آن انسان سعی در کشف و بهینه سازی آن کرده است. رفته رفته به جای آرسنیک از قلع در تولید مفرغ استفاده شد. در فلات مرکزی ایران، جنوب آسیا و شرق مدیترانه معدن قلع بزرگی کشف نشده است. احتمالا در دوره پیش از تاریخ قلع مورد نیاز از منطقه افغانستان مرکزی و ازبکستان به ایران وارد می شد. منابع آشوری به تجارت قلع در شمال سرزمین تحت نفوذ ایلام اشاره دارند.
برخی تحقیقات نشان می دهند که مفرغ شوش، سیلک، شهدا و تپه یحیی از مواد معدنی استخراج شده در حوالی انارک ساخته می شدند که مس آن تا 3 درصد آرسنیک دارد.
در این دوره سفال خاکستری و سیاه در فلات ایران به صورت گسترده ساخته می شد که احتمالا اولین بار در تپه قبرستان تولید شد. همچنین در هزاره سوم برای تزیین سفال علاوه بر نقاشی، از نقوش افزوده، کنده یا سفال داغدار استفاده شد.




خمره سفالین برای ذخیره غلات با نقش افزوده –دست ساز با نقش انسان در شکارگاه - نهاوند

خمره بزرگ سفالی منقوش با نقش افزوده-گیان نهاوند

در عصر مفرغ استفاده از مهرهای مسطح با نقوش هندسی و مهرهای مشبک فلزی در فلات ایران رواج داشت. استفاده این مهرها در موارد تجاری بود.

تا پیش از عصر مفرغ، مردگان در کف خانه های مسکونی دفن می شدند و در کنار آنها هدایایی قرار داده می شد. اجساد به صورت جنینی در قبر گذاشته می شدند و گاهی آنها را با گل اخرا می پوشاندند. از این دوره دفن اموات در گورستان ها آغاز شد. این گورستان ها در نزدیکی مکان های مسکونی ساخته می شدند. جوامع کوچگر عصر مفرغ مانند ساکنان لرستان، گورستان های خود را در محل گذر می ساختند، آنها محل ثابتی برای اسکان نداشتند و اجساد خود را در گورستان هایی که در مسیر عبور آنها بود دفن می کردند.




نامعلوم- مهر استامپی سنگی- محل کشف

[!.behnoosh.!]

عصر آهن

از 1500 تا 1000 سال پیش از میلاد انسان توانست به تکنیک ساخت ابزار آهنی دست یابد. اولین مراکز ذوب سنگ آهن در ایران و مصر پدید آمدند. برای این امر انسان باید آتش با دمای بالای 1500 درجه تولید می کرد. مهم ترین تحولی که در عصر آهن پدید آمد ساخت ابزار جنگی محکم تر بود. همچنین در این دوره ساخت اجناس شیشه ای نیز امکان پذیر شد.
در همین دوره حکومت های بزرگ مانند ماد و هخامنشی در فلات ایران پدید آمد و ایران وارد دوره تاریخی شد.



تزیینات طلایی



پیکرکهای گلی انسانی و حیوانی- دیلمان



ظروف سفال خاکستری-عصرآهن احتمالا دیلمان یا خوروین یا نهاوند


ظروف سفال خاکستری-عصرآهن احتمالا دیلمان یا خوروین یا نهاوند


ظروف سفال خاکستری-عصرآهن احتمالا دیلمان یا خوروین یا نهاوند