-
مدیر بازنشسته
فرو بردن تمام سر در آب
مسئله: اگـر روزه دار عـمـدا تمام سر را در آب فرو برد , اگر چه باقى بدن او از آب بيرون باشد , روزه اش بـنابر مشهور
باطل مى شود , ولى بعيد نيست كه اين كار روزه را باطل نكند , اگر چه كراهت شديد دارد و رعايت احتياط در صورت امكان بهتر است .
مسئله: اگر نصف سر را يك دفعه و نصف ديگر آن را دفعه ديگر در آب فرو برد , روزه اش هيچ اشكالى ندارد .
مسئله: اگر تمام سر زير آب برود اگر چه مقدارى از موها بيرون بماند , همان حكمى را كه در مساله 1618 گفته شد دارد.
مسئله: سـر فـرو بردن در غير آب از چيزهاى روان مانند شير به روزه هيچ ضررى ندارد , و هم چنين است فرو بردن سر در آب مضاف .
مسئله: اگـر روزه دار بى اختيار در آب بيفتد و آب تمام سر او را بگيرد , يا فراموش كند كه روزه است و سر در آب فرو برد , روزه او هيچ اشكالى ندارد.
مسئله: اگـر بـه خـيـال اين كه آب سر او را نمى گيرد , خود را در آب بيندازد و آب تمام سر او را بگيرد , روزه اش هيچ اشكالى ندارد.
مسئله: اگـر فـراموش كند كه روزه است و سر را در آب فرو برد , چنانچه در زير آب يادش بيايد كه روزه است , بهتر آن است كه فورا سر را بيرون آورد ولى
چنانچه بيرون نياورد , روزه اش باطل نمى شود.
مسئله: اگـر كـسى به زور سر او را در آب فرو برد , روزه اش هيچ اشكالى ندارد , ولى چنانچه در حالى كه زير آب است , آن كس دست بردارد بهتر آن است
كه فورا سرش را بيرون آورد.
مسئله: اگر روزه دار به نيت غسل سر را در آب فرو برد , روزه و غسل او هر دو صحيح است .
مسئله: اگـر بـراى آن كه كسى را از غرق شدن نجات دهد , سر را در آب فرو برد , اگر چه نجات دادن او واجب باشد , احتياط مستحب آن است كه
روزه اش را قضا كند.
-
-
مدیر بازنشسته
اماله كردن
(تنقیه:فروکردن چیزی از ناحیه مقعد) با چيزهاى روان
مسئله: اماله كردن با چيز روان اگر چه از روى ناچارى و براى معالجه باشد روزه را باطل مى كند.
-
-
مدیر بازنشسته
قى كردن
مسئله: هـرگـاه روزه دار عـمـدا قى كند اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد ,
روزه اش باطل مى شود ولى اگر سهوا يا بى اختيار قى كند اشكال ندارد.
مسئله: اگر در شب چيزى بخورد كه مى داند به واسطه خوردن آن , در روز بى اختيار قى مى كند ,
احتياط مستحب آن است كه روزه آن روز را قضا نمايد.
مسئله: اگر روزه دار بتواند از قى كردن خوددارى كند , چنانچه براى او ضرر و مشقت نداشته باشد ,
بهتر آن است كه خوددارى نمايد.
مسئله: اگـر مـگـس در گـلـوى روزه دار برود , چنانچه به مقدارى فرو رفته باشد كه به پايين دادن آن خـوردن گـفـتـه نشود
لازم نيست آن را بيرون آورد و روزه اش صحيح است , و اما اگر به اين مقدار فرو نـرفـته باشد بايد آن را بيرون آورد ,
هر چند كه اين كار متوقف بر قى كردن باشد - مگر در صورتى كه قى كردن براى اوضرر يا مشقت زيادى داشته باشد -
و چنانچه آن را قى نكند و فرو برد روزه اش باطل مى شود .
مسئله: اگر سهوا چيزى را فرو ببرد و پيش از رسيدن به معده يادش بيايد كه روزه است , بيرون آوردن آن لازم نيست و روزه او صحيح است .
مسئله: اگـر يـقـين داشته باشد كه به واسطه آروغ زدن , چيزى از گلو بيرون مى آيد , بنابر احتياط نبايد عمدا آروغ بزند ,
ولى اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد.
مسئله: اگـر آروغ بزند و چيزى در گلو يا دهانش بيايد , بايد آن را بيرون بريزد و اگر بى اختيار فرو رود , روزه اش صحيح است .
-
کلمات کلیدی این موضوع
مجوز های ارسال و ویرایش
- شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
- شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
- شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
- شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
-
مشاهده قوانین
انجمن