مبطلات روزه

[MEGAMAN]

فرو بردن تمام سر در آب

مسئله: اگـر روزه دار عـمـدا تمام سر را در آب فرو برد , اگر چه باقى بدن او از آب بيرون باشد , روزه اش بـنابر مشهور

باطل مى شود , ولى بعيد نيست كه اين كار روزه را باطل نكند , اگر چه كراهت شديد دارد و رعايت احتياط در صورت امكان بهتر است .

مسئله: اگر نصف سر را يك دفعه و نصف ديگر آن را دفعه ديگر در آب فرو برد , روزه اش هيچ اشكالى ندارد .

مسئله: اگر تمام سر زير آب برود اگر چه مقدارى از موها بيرون بماند , همان حكمى را كه در مساله 1618 گفته شد دارد.

مسئله: سـر فـرو بردن در غير آب از چيزهاى روان مانند شير به روزه هيچ ضررى ندارد , و هم چنين است فرو بردن سر در آب مضاف .

مسئله: اگـر روزه دار بى اختيار در آب بيفتد و آب تمام سر او را بگيرد , يا فراموش كند كه روزه است و سر در آب فرو برد , روزه او هيچ اشكالى ندارد.

مسئله: اگـر بـه خـيـال اين كه آب سر او را نمى گيرد , خود را در آب بيندازد و آب تمام سر او را بگيرد , روزه اش هيچ اشكالى ندارد.

مسئله: اگـر فـراموش كند كه روزه است و سر را در آب فرو برد , چنانچه در زير آب يادش بيايد كه روزه است , بهتر آن است كه فورا سر را بيرون آورد ولى

چنانچه بيرون نياورد , روزه اش باطل نمى شود.

مسئله: اگـر كـسى به زور سر او را در آب فرو برد , روزه اش هيچ اشكالى ندارد , ولى چنانچه در حالى كه زير آب است , آن كس دست بردارد بهتر آن است

كه فورا سرش را بيرون آورد.

مسئله: اگر روزه دار به نيت غسل سر را در آب فرو برد , روزه و غسل او هر دو صحيح است .

مسئله: اگـر بـراى آن كه كسى را از غرق شدن نجات دهد , سر را در آب فرو برد , اگر چه نجات دادن او واجب باشد , احتياط مستحب آن است كه

روزه اش را قضا كند.

[MEGAMAN]

اماله كردن

(تنقیه:فروکردن چیزی از ناحیه مقعد) با چيزهاى روان


مسئله: اماله كردن با چيز روان اگر چه از روى ناچارى و براى معالجه باشد روزه را باطل مى كند.

[MEGAMAN]

قى كردن

مسئله: هـرگـاه روزه دار عـمـدا قى كند اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد ,

روزه اش باطل مى شود ولى اگر سهوا يا بى اختيار قى كند اشكال ندارد.

مسئله: اگر در شب چيزى بخورد كه مى داند به واسطه خوردن آن , در روز بى اختيار قى مى كند ,

احتياط مستحب آن است كه روزه آن روز را قضا نمايد.

مسئله: اگر روزه دار بتواند از قى كردن خوددارى كند , چنانچه براى او ضرر و مشقت نداشته باشد ,

بهتر آن است كه خوددارى نمايد.

مسئله: اگـر مـگـس در گـلـوى روزه دار برود , چنانچه به مقدارى فرو رفته باشد كه به پايين دادن آن خـوردن گـفـتـه نشود

لازم نيست آن را بيرون آورد و روزه اش صحيح است , و اما اگر به اين مقدار فرو نـرفـته باشد بايد آن را بيرون آورد ,

هر چند كه اين كار متوقف بر قى كردن باشد - مگر در صورتى كه قى كردن براى اوضرر يا مشقت زيادى داشته باشد -

و چنانچه آن را قى نكند و فرو برد روزه اش باطل مى شود .

مسئله: اگر سهوا چيزى را فرو ببرد و پيش از رسيدن به معده يادش بيايد كه روزه است , بيرون آوردن آن لازم نيست و روزه او صحيح است .

مسئله: اگـر يـقـين داشته باشد كه به واسطه آروغ زدن , چيزى از گلو بيرون مى آيد , بنابر احتياط نبايد عمدا آروغ بزند ,

ولى اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد.

مسئله: اگـر آروغ بزند و چيزى در گلو يا دهانش بيايد , بايد آن را بيرون بريزد و اگر بى اختيار فرو رود , روزه اش صحيح است .