بررسي تطبيقي شبهات آيه ولايت




بررسي تطبيقي شبهات آيه ولايت






طرح بحث

از نظر شيعه ، امامت ، مقام و مسؤوليت الهي است كه جعل و نصب امام تنها در اختيار خداوند است و مردم و حتي رسول خدا -


صلي الله عليه وآله در اين زمينه اختياري ندارند.


ادله قلي و نقلي بسياري در اين زمينه مطرح شده است كه يكي از آن‌ها آيه 55 سوره مائده است كه خداوند مي‌فرمايد :

إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُون‏ .

سرپرست و ولىّ شما ، تنها خدا است و پيامبر او و آن‌ها كه ايمان آورده‏اند ، همان‌ها كه نماز را برپا مى‏دارند ،


و در حال ركوع، زكات مى‏دهند .




گذشته‌ از اجماع‌ دانشمندان شيعه در دلالت اين آيه بر امامت امير مؤمنان عليه السلام‌ ، برخي از عالمان سني بر نزول اين آيه در حق


امير مؤمنان عليه السلام ادعاي اجماع كرده‌اند كه در ادامه سخن آن‌ها خواهد آمد .



استدلال‌ شيعه‌ به‌ اين‌ آيه‌ بر مقدماتي‌ استوار است ‌كه يكي‌ از اساسي‌ترين آن‌‌ها نزول‌ اين‌ آيه‌ درباره‌ امير مؤمنان عليه السلام


است‌ كه با ادعاي اجماع دانشمندان سني ، اين مقدمه به راحتي اثبات مي‌شود.


اهل سنت امامت را مقام عرفي و عادي مي‌دانند كه با انتخاب و اختيار مردم تحقق پذير است و با همين مبنا ، متون ديني و آيات قرآني را

تبيين و تفسير نموده و مشروعيت خلافت خلفا را تحليل كرده‌اند .


بر اساس همين مبنا است كه آن‌ها هر نص ديني را كه بر نصب و مشروعيت الهي تصريح داشته باشد ، توجيه و تأويل مي كنند ؛ از جمله

در باره اين آيه نيز توجيهات و تأويلاتي دارند كه اين اين نوشتار در پي پاسخ گويي به اين تأويلات و شبهاتي است .