نشان روسی : RS-20B

SS-18 , یک موشك بالستیک قاره پيما , زمين پايه , با پيشرانه ی سوخت مایع بود . این بزرگترین موشک از سری موشک های قاره پیمای نسل چهار شوروی بود . در مجموع 6 مدل مشهور از این موشک ساخته شد . طراحی SS-18 به شدت شبیه طراحی نسل قبلی خود یعنی SS-9 بود .
SS-18 مد 3 یک سلاح استراتژیک بسیار قدرتمند بود . این موشک می توانست کلاهک های MIRV را حمل نماید در حالی که قدرت هسته ای هر کدام از آنها بسیار بیشتر از قدرت موشک های نسل قبلی بود . برد آن به اندازه ای بود که بتوان تمامی اهداف اصلی در سرزمین ایالات متحده را مورد اصابت قرار داد . مد 3 این موشک برای ضربه زدن و مقابله با وسایل استراتژیکی دشمن جایگزین نسل های قبلس SS-18 گردید . ارتقاء این موشک با دقت کمتر و کلاهک کوچکتر نسبت به مد های قبل غیر منطقی به نظر می رسید . براساس گزارشات این مد موشک دارای دقت و کلاهک به مراتب قویتری نسبت به مد های قبلی داشت . بدون یک کلاهک بزرگ این موشک تنها توانایی درگیری و نابود سازی تعداد زیادی از اهداف نرم از قبیل پایگاه های نظامی ، شهرها ، فرودگاه ها و ... را داشت اما با تجهیز موشک با یک کلاهک بزرگ امکان درگیری و نابود سازی پایگاه های موشکی ایالات متحده در هر مکانی با استفاده از مد 3 موشک امکان پذیر بود . تجهیز موشک با کلاهک های MIRV امکان نابود سازی تعداد از مراکز جمعیتی را فراهم می کرد بعلاوه مد 3 برای بقای شوروی سلاح موثری به شمار می رفت .

طراحی مد 3 و 4 ، SS-18 بسیار شبیه هم بود و تنها تفاوت آنها در کلاهک بود . مد 1 می توانست یا کلاهک های MIRV آرایش بگیرد و بردی معادل 15000 کیلومتر ( 9321 مایل ) بدست آورد . هر یک از کلاهک های MIRV دارای قدرت KT 500-550 بودند . هرچند که با کاهش برد این قدرت می توانست افزایش پیدا کند . موشک از یک سیستم هدایت خودکار داخلی به همراه هدایت کامپیوتری دیجیتال استفاده می کرد .
دقت این سیستم موشکی m CEP 920 گزارش گردید . این میزان دقت برای موشک های آن زمان مقداری منطقی به نظر می رسید اما برای مقابله با وسایل استراتژیک دشمن دارای دقت کمی بود . این موشک دارای وزن بسیار بالای 217000 کیلو گرم با طول 34.3 متر و قطر 3 متر بود همچنین از یک موتور 2 مرحله ای سوخت مایع استفاده می کرد .

گسترش موشک SS-18 از سال 1969 به منظور جایگزینی با موشک های SS-9 آغاز شد . این موشک در ابتدا طرح به روز شده SS-9 بود . اولین تست پرتاب آن در سال 1973 انجام شد و مد 1 این موشک برای اولین بار در سال 1975 با بروز کردن سیلوها و لانچرهای SS-9 به حالت عملیاتی در آمد . مد 2 موشک در سال 1978 وارد خدمت شد و مد های 3 و 4 به ترتیب در سال های 1980 و 1988 به حالت عملیاتی در آمدند ، در سال 1991 ، 308 فروند موشک SS-18 در سیلو های گروه بندی شده 6 سایت پرتاب شوروی موجود بود .

پیمان اول کاهش سلاح های استراتژیک ( START I ) شوروی را الزام می کرد تا تعداد موشک های SS-18 خود را تا سال 2003 به 154 فروند به رساند . در نتیجه شوروی تمامی موشک های مربوط به مدل های اولیه را از خدمت بازنشسته کرد و مدل های بعدی خود را حفظ کرد . تمامی موشک های مد 1 در سال 1994 و موشک های مد 2 در سال 2001 نابود شدند . این پیمان ، نابودی تمامی موشک های مد 1 و 2 را تامین کرد و تا سال 2002 تنها 145 فروند موشک SS-18 از مد های 4 ، 5 ، 6 وجود داشت . از این تعداد حدود 122 عدد از مد 3 موشک بود .

مشخصات :
كشور : فدراسیون روسیه
نام ثبت شده : Satan , RS-20B
گروه بندی : ICBM
زمان ورود به خدمت : 1980
جايگاه : سیلو زمینی
طول : 34.30 متر
قطر : 3 متر
وزن پرتاب : 217000
حداکثر قابلیت حمل : 10 عدد
سر جنگي : هسته ای KT500 - 550
برد : 15000 كيلومتر
سيستم هدايت : هدایت خودکار یه همراه هدایت کامپیوتر دیجیتال
دقت : m CEP 920
پيشرانه : 2 مرحله اي سوخت مایع