سقراط : نمی توانم چیزی به دیگران بیاموزم ؛ فقط می توانم وادارشان کنم که بیندیشند .
افلاطون : ملتی نمیتواند قوی گردد مگر آنکه به خدا معتقد باشد. یک قدرت کیهانی ساده یا یک علت العلل یا یک «پویش حیاتی» مادام که یک «شخص» نباشد نمیتواند منبع امید و رنج و فداکاری باشد؛ و نمیتوان گفت به دلهای مضطرب و نگران تسلی ببخشد و نا امیدان و مأیوسان را تشجیع و ترغیب کند.
ارسطو : تجربه میوه ای است که آن را نمی چینند مگر پس از گندیدن.
ارد بزرگ : برای پویایی و پیشرفت، گام نخست از پشت درهای بسته برداشته می شود .