ای ستاره ها که از جهان دور ...
ای ستاره ها که از جهان دورچشمتان به چشم بی فروغ ماستنامی از زمین و از بشر شنیده ایددرمیان آبی زلال آسمانموج دود و خون و آتشی ندیده ایداین غبار محنتی که در دل فضاستاین دیار وحشتی که در فضا رهاستاین سرای ظلمتی که آشیان ماستدر پی تباهی شناستگوشتان اگر به ناله من آشناستاز سفینه ای که می رود به سوی ماهاز مسافری که میرسد ز گرد را هاز زمین فتنه گر حذر کنیدپای این بشر اگر به آسمان رسدروزگارتان چو روزگار ما سیاستای ستاره ای که پیش دیده منیباورت نمیشود که در زمینهرکجا به هر که میرسیخنجری میان پشت خود نهفته استپشت هر شکوفه تبسمیخار جانگزای حیله ای شکفته استآنکه با تو میزند صلای مهرجز ب فکر غارت دل تو نیستگر چراغ روشنی به راه تستچشم گرگ جاودان گرسنه ای استای ستاره ما سلام مان بهانه استعشقمان دروغ جاودانه استدر زمین زبان حق بریده اندحق زبان تازیانه استوانکه با تو صادقانه درد دل کندهای های گریه شبانه استای ستاره باورت نمی شوددرمیان باغ بی ترانه زمینساقه های سبز آشتی شکسته استلاله های سرخ دوستی فسرده استغنچه های نورس امیدلب به خنده وانکرده مرده استپرچم بلند سرو راستیسر به خاک غم سپرده استای ستاره باورت نمیشودابرهای روشنی که چون حریربستر عروس ماه بودپنبه های داغ های کهنه استای ستاره ای ستاره غریباز بشر مگوی و از زمین مپرسزیر نعره گلوله های آتشیناز صفای گونه های آتشین مپرسزیر سیلی شکنجه های دردناکاز زوال چهره های نازنین مپرسپیش چشم کودکان بی پناهاز نگاه مادران شرمگین مپرسدر جهنمی که از جهان جداستدر جهنمی که پیش دیده خداستاز لهیب کوره ها و کوه نعش هااز غریو زنده ها میان شعله هابیش از این مپرسبیش از این مپرسای ستاره ای ستاره غریبما اگر ز خاطر خدا نرفته ایمپس چرا به داد ما نمیرسدما صدای گریه مان به آسمان رسیداز خدا چرا صدا نمی رسدبگذریم ازین ترانه های دردبگذریم ازین فسانه های تلخبگذر از من ای ستاره شب گذشتقصه سیاه مردم زمینبسته راه خواب ناز تومیگریزد از فغان سرد منگوش از ترانه بی نیاز توای که دست من به دامنت نمی رسداشک من به دامن تو میچکدبا نسیم دلکش سحرچشم خسته تو بسته میشودبی تو در حصار این شب سیاهعقده های گریه شبانه امبر گلو شکسته میشودشب به خیرفریدون مشیری
پاسخ با نقل قول
