-
کاربر سایت
مطالبی پیرامون کمک های اولیه
امداد در كاهش درجه حرارت بدن
اين حالت وقتي رخ مي‌دهد كه درجه حرارت بدن به زير ۳۵ درجه سانتيگراد سقوط كند. آثار اين وضعيت، بسته به سرعت شروع آن و سطحي كه درجه حرارت بدن تا آن حد سقوط مي‌كند، متغير است. كاهش متوسط درجه حرارت معمولاً به‌طور كامل بهبود پيدا مي‌كند. كاهش شديد درجه حرارت (وقتي حرارت مركزي بدن به زير ۳۰ درجه سانتيگراد سقوط كند) اغلب (البته نه هميشه) كشنده است. با اين حال، صرف‌نظر از مقدار كاهش درجه حرارت، شروع و تداوم اقدامات نجات‌دهنده حيات تا زماني كه يك پزشك براي ارزيابي بيمار برسد، هميشه ارزشمند است.
عوامل ايجادكننده كاهش درجه حرارت
كاهش درجه حرارت در منازلي كه خوب گرم نمي‌شوند، مي‌تواند طي چند روز بروز كند. شيرخواران، افراد بي‌خانمان، سالمندان و افراد لاغر و نحيف، مشخصاً آسيب‌پذير هستند. كمبود فعاليت (بدني)، بيماري مزمن و خستگي، همگي ميزان خطر را افزايش مي‌دهند؛ الكل و مواد مخدر مي‌توانند وضعيت را تشديد كنند. همچنين ممكن است كاهش درجه حرارت در اثر مواجهه طولاني‌مدت با سرماي خارج از ساختمان رخ دهد . هواي وزنده اثر سرمايشي بيشتري نسبت به هواي راكد دارد. بنابراين، «عامل باد ـ سرما»ي زياد مي‌تواند به مقدار زيادي خطر بروز كاهش درجه حرارت را در فرد افزايش دهد. مرگ ناشي از فرو رفتن در آب سرد مي‌تواند به دليل كاهش درجه حرارت باشد نه غرق شدگي. وجود آب سرد در اطراف بدن ۳۰ بار سريع‌تر از هواي سرد، بدن را سرد مي‌كند و دماي بدن با سرعت بيشتري سقوط مي‌كند.
-
کاربر سایت
تشخيص
با پيشرفت اين وضعيت ممكن است موارد زير ظاهر شوند:
- لرزيدن و پوست خشك، رنگ پريده و سرد
- بي‌تفاوتي، عدم آگاهي نسبت به زمان و مكان يا رفتار غيرمنطقي؛ گاهي، پرخاشگري
- بي‌حالي يا اختلال هوشياري
- تنفس كند و كم‌عمق
- نبض كند و ضعيف. در موارد شديد، ممكن است قلب از ضربان بايستد.
اهداف
پيشگيري از اتلاف گرماي بيشتر از بدن
گرم كردن بيمار به طور آهسته
در صورت لزوم، فراخواني كمك‌هاي پزشكي
درمان در شرايط داخل ساختمان
۱) در مورد بيماري كه از خارج ساختمان به داخل آورده شده است، به سرعت لباس‌هاي مرطوب را با لباس‌هاي گرم و خشك تعويض كنيد.
۲) در صورتي كه بيمار جوان و خوش بنيه است و مي‌تواند بدون كمك وارد وان حمام شود، مي‌توان براي گرم كردن مجدد او از حمام استفاده كرد. آب بايد گرم باشد نه خيلي داغ (تقريباً ۴۰ درجه سانتيگراد).
۳) بيمار را در بستر قرار دهيد و مطمئن شويد كه او كاملاً پوشيده شده است. به بيمار نوشيدني‌هاي گرم، سوپ يا غذاهاي پرانرژي مثل شكلات بدهيد تا به گرم شدن مجدد او كمك كنيد.
مورد خاص
كاهش درجه حرارت در سالمندان
سالمندان ممكن است با سرعت كمتر و طي چندين روز دچار كاهش درجه حرارت شوند. افراد سالمند اغلب از تغذيه و گرمايش كافي برخوردار نيستند و احتمالاً بيشتر دچار بيماري‌هاي مزمني مي‌شوند كه تحرك آنها را مختل مي‌كند.
هنگام درمان يك سالمند مبتلا به كاهش درجه حرارت، مراقب باشيد كه وي را به‌طور آهسته گرم كنيد. بيمار را در اتاقي كه درجه حرارت آن تقريباً ۲۵ درجه سانتيگراد است، با پتو بپوشانيد. اگر بيمار را خيلي سريع گرم كنيد، ممكن است خون به‌طور ناگهاني از قلب و مغز به سطح بدن منتقل شود.
هميشه با يك پزشك تماس بگيريد زيرا كاهش درجه حرارت مي‌تواند علايم سكته مغزي، حمله قلبي يا كم‌كاري غده تيروييد را بپوشاند يا آنكه همراه با آنها بروز كند.
-
کاربر سایت
احتياط!
به بيمار سالمند اجازه ندهيد كه براي گرم كردن بدن خود از حمام استفاده كند (گرم شدن ناگهاني مي‌تواند سبب انحراف ناگهاني خون از قلب و مغز به سطح بدن شود).
- هيچ منبع گرمايي (مثل بطري آب داغ يا بخاري) را در مجاورت بيمار قرار ندهيد چون اين كار مي‌تواند خون را خيلي سريع جابه‌جا كند. به‌علاوه، اين وسايل ممكن است منجر به سوختگي در بيمار شود.
- الكل منجر به بدتر شدن كاهش درجه حرارت مي‌شود.
– با ملايمت به بيمار رسيدگي كنيد زيرا در موارد شديد، جابه‌جايي يا درمان شتاب‌زده مي‌تواند قلب را از ضربان باز نگه دارد.
۴) علايم حياتي بيمار (سطح پاسخ‌دهي، تنفس، نبض و درجه حرارت) را به‌طور مرتب كنترل و ثبت كنيد.
۵) اگر ذره‌اي در مورد وضعيت بيمار مشكوك هستيد، تماس با يك پزشك بسيار حايز اهميت است. اگر كاهش درجه حرارت در يك فرد سالمند يا شيرخوار روي داده است، هميشه بايد كمك پزشكي درخواست كنيد.
مورد خاص
كاهش درجه حرارت در شيرخواران
روش‌هاي تنظيم دماي بدن در شيرخواران تكامل نيافته است، به همين جهت يك شيرخوار ممكن است در يك اتاق سرد دچار كاهش درجه حرارت شود. پوست شيرخوار ممكن است سالم به‌نظر برسد اما در لمس، سرد است؛ وي ممكن است شل و بي‌حال بوده، به‌طور غيرمعمول ساكت باشد و از خوردن شير امتناع كند. با پوشاندن شيرخوار در پتو و گرم كردن اتاق، وي را به تدريج گرم كنيد. در صورتي كه مشكوك هستيد كه شيرخواري دچار كاهش درجه حرارت هست يا خير، هميشه بايد با يك پزشك تماس بگيريد.
-
کاربر سایت
کمکهای اولیه در فرو رفتن تراشه (پليسه) و قلاب ماهي‌گيري
تراشه (پليسه)
تراشه‌هاي كوچك چوبي، فلزي يا شيشه‌اي مي‌توانند وارد لايه سطحي پوست شوند. از آن جايي كه اين تراشه‌ها ندرتاً تميز هستند، با خطر عفونت در ارتباط هستند. شايع‌ترين نواحي مبتلا عبارتند از: دست‌ها، زانوها و پاها. معمولاً مي‌توان با استفاده از انبرك‌هاي استريل، يك تراشه را با موفقيت از پوست بيرون كشيد. با اين حال، اگر تراشه در عمق پوست فرو رفته باشد، روي مفصل قرار گرفته باشد يا خارج كردن آن سخت باشد، شما نبايد به آن دست بزنيد و بايد به مصدوم توصيه كنيد كه به يك پزشك مراجعه كند.
اهداف
خارج كردن تراشه
به حداقل رساندن خطر عفونت
۱) به منظور استريل كردن انبرك، آن را روي شعله بگيريد و سپس، اجازه دهيد كه سرد شود. در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. اطراف تراشه را به‌طور ملايم با آب گرم و صابون تميز كنيد.
۲) با لبه‌هاي انبرك، تراشه را (تا حد امكان نزديك به پوست) بگيريد و با همان زاويه‌اي كه به داخل رفته است بيرون بكشيد.
-
کاربر سایت
مورد خاص
تراشه فرو رفته
اگر تراشه كاملاً فرو رفته است يا جابه‌جا كردن آن سخت است، از نيشتر زدن به محل توسط يك جسم نوك تيز (مثلاً سوزن) خوداري كنيد چون با اين كار، عفونت را وارد محل مي‌كنيد. در اطراف تراشه بالشتك‌هايي بسازيد تا بتوانيد بدون اعمال فشار، آن را باندپيچي كنيد. با يك پزشك تماس بگيريد.
۳) با دقت روي زخم رافشار دهيد تا اندكي خونريزي رخ دهد. اين عمل به بيرون زدن باقي ماندة ذرات آلوده كمك مي‌كند.
۴) موضع را تميز و خشك كنيد و يك پانسمان چسب‌دار (چسب زخم) روي آن ببنديد تا خطر عفونت به حداقل برسد.
احتياط!
هميشه در مورد واكسيناسيون عليه كزاز سوال كنيد. در موارد زير، با پزشك تماس بگيريد:
اگر مصدوم هرگز (عليه كزاز) واكسينه نشده است.
اگر مصدوم درباره و تعداد دفعات تزريق واكسن مطمئن نباشد.
اگر از آخرين تزريق واكسن، بيش از ۱۰ سال گذشته باشد.
-
کاربر سایت
فرو رفتن قلاب ماهي‌گيري
خارج كردن قلاب ماهي‌گيري كه در پوست فرورفته است، به دليل انتهاي تيز و برگشته قلاب، كار دشواري است. در صورت امكان، مطمئن شويد كه قلاب توسط يكي از متخصصان بهداشتي خارج مي‌شود. تنها در صورتي كه نمي‌توانيد با سهولت به كمك پزشكي دسترسي داشته باشيد، خودتان اقدام به خارج كردن قلاب كنيد. قلاب فرورفته مي‌تواند با خطر عفونت (از جمله كزاز) همراه باشد.
اهداف
خارج كردن قلاب ماهي‌گيري بدون وارد كردن آسيب‌هاي بيشتر يا درد به مصدوم
هشدار!
سعي نكنيد قلاب را بيرون بكشيد مگر زماني كه بتوانيد انتهاي تيز آن را ببريد. در صورتي كه نمي‌توانيد اين كار را انجام دهيد، با يك پزشك تماس بگيريد.
وقتي دسترسي فوري به كمك پزشكي مقدور نيست
۱) در صورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. اگر انتهاي تيز قلاب قابل مشاهده است، از سيم بر براي بريدن آن استفاده كنيد؛ حلقه قلاب را به دقت بكشيد و آن را خارج كنيد.
۲) زخم را تميز كنيد، يك لايه گاز روي آن قرار دهيد و آن را باند پيچي كنيد.
-
کاربر سایت
مورد خاص
انتهاي تيز قلاب قابل مشاهده نيست
قلاب را به داخل فشار دهيد تا انتهاي تيز آن آشكار شود. انتهاي تيز را ببريد و قلاب را خارج كنيد (سمت راست صفحه). اگر نمي توانيد اين كار را انجام دهيد، با يك پزشك تماس بگيريد.
احتياط!
هميشه در مورد واكسيناسيون عليه كزاز سوال كنيد. در موارد زير، با پزشك تماس بگيريد:
اگر مصدوم هرگز (عليه كزاز) واكسينه نشده است.
اگر مصدوم درباره زمان و تعداد دفعات تزريق واكسن مطمئن نباشد.
اگر از آخرين تزريق واكسن، بيش از ۱۰ سال گذشته باشد.
اهداف
درخواست كمك پزشكي
به حداقل رساندن خطر عفونت
وقتي دسترسي فوري به كمك پزشكي مقدور است
۱) درصورت امكان، دستكش يكبار مصرف بپوشيد. از مصدوم بخواهيد كه بنشينيد و محل آسيب‌ديده را نگه دارد. نخ ماهي‌گيري راهرچه نزديك‌تر به قلاب، قطع كنيد.
۲) بالشتك‌هايي از گاز در اطراف قلاب بسازيد تا بتوانيد بدون فشردن قلاب به داخل، روي آن را باند پيچي كنيد.
۳) روي بالشتك‌ها و قلاب را باندپيچي كنيد؛ دقت كنيد كه روي قلاب فشار وارد نكنيد. مطمئن شويد كه مصدوم در اسرع وقت، تحت پيگيري پزشكي قرار خواهد گرفت.
-
کاربر سایت
تشنج در بزرگسالان ، تشنج‌هاي نهفته ، تشنج در كودكان
تشنج در بزرگسالان
تشنج (كه حمله تشنجي يا حمله غش هم نام دارد) شامل انقباضات غيرارادي تعداد زيادي از عضلات بدن است. اين وضعيت ناشي از وجود يك اختلال در فعاليت الكتريكي مغز است. تشنج‌ها معمولاً منجر به از دست رفتن يا اختلال هوشياري مي‌شوند. شايع‌ترين علت تشنج، صرع است. ساير علل عبارتند از: برخي از بيماري‌هاي تخريب‌كننده مغز، آسيب سر، كمبود اكسيژن يا گلوكز در مغز و مصرف سموم خاصي مثل الكل. تشنج‌هاي صرعي، ناشي از اختلالات عمده و عودكننده فعاليت مغز هستند. اين تشنج‌ها مي‌توانند ناگهاني و بدون مقدمه روي دهند. درست قبل از (شروع) تشنج، بيمار ممكن است يك دوره هشداردهنده (اورا) با يك سري علايم را تجربه كند كه مثلاً به صورت يك احساس عجيب و غريب يا يك بو يا مزه خاص است. صرف نظر از علت تشنج، مراقبت‌هاي ارايه شده هميشه بايد شامل باز و پاك نگه داشتن راه تنفسي و كنترل علايم حياتي (سطح پاسخ‌دهي، نبض و تنفس) باشد. همچنين شما بايد از وارد آمدن آسيب‌هاي بيشتر به بيمار طي يك حمله تشنج پيشگيري كنيد و شرايط ارايه مراقبت‌هاي مناسب پس از بهبود را فراهم كنيد.
تشخيص
به‌طور كلي:
- بي‌هوشي ناگهاني
- سفت و قوسي شدن پشت
- حركات تشنجي
ترتيب اتفاقات زير در صرع شايع است:
- بيمار به‌طور ناگهاني و اغلب با فرياد كشيدن، بي‌هوش به زمين مي‌افتد.
- بدن بيمار سفت و پشت او قوس‌دار مي‌شود.
- ممكن است تنفس متوقف شود. لب‌ها ممكن است ته‌رنگ خاكستري ـ آبي (سيانوز) داشته باشند و صورت و گردن، قرمز و پف‌آلود شوند.
- حركات تشنجي آغاز مي‌شوند. ممكن است فك، قفل شود و تنفس صدادار شود. بزاق روي دهان ظاهر مي‌شود و در صورتي كه زبان يا لب‌ها بريده شده باشند، بزاق مي‌تواند خوني باشد. ممكن است كنترل مثانه يا روده از دست برود.
- عضلات شل شده، تنفس به حالت طبيعي برمي‌گردد؛ بيمار معمولاً در عرض چند دقيقه، هوشياري خود را دوباره پيدا مي‌كند. بيمار ممكن است دچار احساس منگي شود يا كارهاي عجيب و غريبي از خود بروز دهد. امكان دارد كه نسبت به رفتار خود آگاهي نداشته باشد.
- پس از يك حمله تشنج، بيمار ممكن است احساس خستگي كند و به خواب عميق فرو برود.
-
کاربر سایت
اهداف
محافظت از بيمار در برابر آسيب
ارايه مراقبت پس از برگشتن هوشياري
در صورت لزوم، فراهم كردن شرايط انتقال بيمار به بيمارستان
۱) اگر مي‌بينيد كه بيمار در حال افتادن است، سعي كنيد به بي‌خطر كردن سقوط او كمك كنيد (مبحث « كنترل سقوط » را ببينيد). فضاي اطراف بيمار را خالي كنيد؛ از ناظران بخواهيد كه محل را ترك كنند. اشياي بالقوه خطرناك (مثل نوشيدني داغ يا اجسام تيز) را دور كنيد. زمان شروع تشنج را يادداشت كنيد.
۲) در صورت امكان، با قرار دادن يك بالشتك نرم در زير سر بيمار، از سر محافظت كنيد. لباس‌هاي اطراف گردن را شل كنيد.
۳) پس از توقف تشنج، راه تنفسي را باز و تنفس را كنترل كنيد؛ آماده باشيد تا در صورت لزوم، احياي تنفسي و ماساژ قفسه سينه را آغاز كنيد .
۴) اگر بيمار نفس مي‌كشد، وي را در وضعيت بهبود قرار دهيد. علايم حياتي (سطح پاسخ‌دهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد. طول مدت تشنج را يادداشت كنيد.
احتياط!
از حركت دادن بيمار خودداري كنيد مگر آنكه وي در معرض خطر فوري باشد.
از قرار دادن چيزي در دهان بيمار يا استفاده از نيروي خود براي مهار كردن حركات او خودداري كنيد.
هشدار!
در صورتي كه هريك از موارد زير صادق باشد، با مركز اورژانس تماس بگيريد و آمبولانس درخواست كنيد:
بيمار به مدت بيش از ۱۰ دقيقه، بي‌هوش بوده است.
تشنج بيش از ۵ دقيقه طول كشيده است.
بيمار دچار تشنج‌هاي مكرر شده است و يا اين تشنج، اولين تشنج او است.
بيمار هيچ دليلي براي تشنج خود نمي‌شناسد.
-
کاربر سایت
تشنج‌هاي نهفته
برخي افراد، اشكال خفيفي از صرع را به صورت تشنج‌هاي كوچك تجربه مي‌كنند كه طي آن، به‌نظر مي‌رسد اين افراد از محيط اطراف خود جدا مي‌شوند و نسبت به آن آگاهي ندارند. اين حوادث كه «تشنج نهفته يا ابسنس» ناميده مي‌شوند، بيشتر كودكان را مبتلا مي‌كند تا بزرگسالان. احتمال وقوع حركات تشنجي يا از دست رفتن هوشياري كم است، اما ممكن است يك تشنج كامل به دنبال اين نوع تشنج بروز كند.
تشخيص
«خاموش شدن» ناگهاني؛ ممكن است بيمار مستقيماً به جلو خيره شود.
لرزش يا تكان خوردن مختصر يا موضعي لب‌ها، پلك‌ها، سر يا اندام‌ها
حركات «خودكار» عجيب و غريب مثل ملچ و ملوچ كردن، جويدن يا صدا درآوردن
اهداف
محافظت از بيمار تا زمان بهبود كامل
۱) به بيمار كمك كنيد تا در يك مكان ساكت بنشيند. فضاي اطراف او را خالي كنيد؛ اشياي بالقوه خطرناك (مثل نوشيدني داغ يا اجسام تيز) را دور كنيد.
۲) با بيمار به شيوه‌اي خونسرد و اطمينان‌بخش گفتگو كنيد. وي را با سؤالات خود كلافه نكنيد. تا زماني كه مطمئن شديد بيمار كاملاً بهبود يافته است، در كنار او بمانيد.
۳) اگر بيمار نسبت به وضعيت خود آگاهي ندارد و يا آن را نمي‌شناسد، به او توصيه كنيد تا در اسرع وقت به پزشك خود مراجعه كند.
کلمات کلیدی این موضوع
مجوز های ارسال و ویرایش
- شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
- شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
- شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
- شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
-
مشاهده قوانین
انجمن
پاسخ با نقل قول