ایمنی شناسی

[فلفل نمك]

ایمنی شناسی ایمنی شناسی
ایمنی شناسی علم حیات است و رابطه مستقیم با حیات انسان دارد . چنانچه این مکانیسم ها دچار اختلال شوند خطرات جدی برای زندگی فرد ایجاد می شود.
سیستم ایمنی سیستمی است که بر قسمتهای مختلف بدن تسلط دارد و در هر زمینه نقش خود را ایفا می کند .

مباحث ایمنی شناسی:

الف ) آنتی ژن :
به تمام موادی که بتوانند سیستم ایمنی را تحریک کرده و وادار به فعالیت کنند آنتی ژن گویند.
مولکولها مناطق خاصی از ساختمانشان توانایی شناسی آنتی ژن را دارد به این مناطق مناطق آنتی ژنیک یا اپی توپ گویند .
قدرت آنتی ژنی به فاکتورهای مختلفی بستگی دارد.

ب ) آنتی بادی:
یکی از پاسخهایی که در برابر شاخصهای آنتی ژنیک در بدن ایجاد می شود آنتی بادی است .
آنتی بادی جزئی از ایمونوگلوبولینها است. ایمونوگلوبولینه دارای ۴ زنجیره هستند که ده زنجیره بلند ودو زنجیره کوتاه هستند.
ایمونوگلوبولینی که اختصاصا در برابر آنتی ژن ساخته می شود آنتی بادی گویند.
آنتی بادی از محلی به آنتی ژن متصل می شود به این محل پاراراتوپ گویند. ایمونوگلوبولینها خود به ۵ دسته تقسیم می شوند که شامل : آی جی ام - آی جی جی ـ آی جی آ - آی جی دی ـ آی جی ای هستند.

[فلفل نمك]

دفاع اختصاصی
فكر مي كنيد چند نوع سول B و چند نوع سلول T در بدن داريم ؟ ما داراي هزاران نوع لنفوسيت B در بدن خود هستيم وهمينطور هزاران نوع هم لنفوسيت T داريم . فكر ميكنيد چند نوع عامل بيگانه وجود دارد ؟ عاملي كه در بدن بيگانه شناسايي شود را آنتي ژن مي گويند . آنتي ژن به عبارت ديگر يك مولكول است كه در بدن به عنوان عامل بيگانه شناسايي بشود و بتواند سيستم ايمني ما را به واكنش وادارد . مولكولهاي آنتي ژن چه جنسي دارند ؟ ممكن است پروتئيني يا پلي ساكاريدي ويا از جنس مخلوطي از اين دو باشند . يك مولكول به تنهايي ممكن است خاصيت آنتي ژني نداشته باشد،اما وقتي روي يك باكتري و يا ويروس و يا حتي روي يك پيكره غير زنده مثلا يك مولكول خيلي درشت تر قرار بگيرد ، خاصيت آنتي ژني پيدا مي كند . مولكولهاي روي غشاي بيشتر ميكروبها براي ما خاصيت آنتي ژني دارند . يعني ميتوانند سيستم ايمني ما را تحريك كنند . حال به اين سوال پاسخ دهيد :
چند نوع آنتي ژن ممكن است وجود داشته باشد ؟
طبيعي است كه با توجه به ماهيت پروتئيني و يا پلي ساكاريدي آنتي ژنها از نظر شكل ظاهري هزاران نوع آنتي ژن مي تواند وجود داشته باشد . پروتئين هاي بدن موجودات ديگر براي سيستم ايمني ما بيگانه تلقي مي شوند و در نتيجه به عنوان آنتي ژن تلقي مي شوند .
جالب است كه بدانيد هر نوع آنتي ژني كه به بدن ما وارد شود ، بايك نوع لنفوسيت B و يك نوع لنفوسيت T خاص همان آنتي ژن برخورد خواهد كرد . اين يكي از شاهكارهاي آفرينش است كه در سيتم ايمني اختصاصي تجلي يافته است . ما لنفوسيت هاي متنوعي داريم . حتي براي آنتي ژنهايي كه هنوز خلق نشده اند داراي لنفوسيت هايي هستيم كه آنها را مي تواندد شناسايي كنند .
لنفوسيت ها براي شناسايي آنتي ژنها داراي گيرنده هاي پروتئيني بر روي غشاي خود هستند . اين گيرنده ها از نظر شكل فضايي مكمل آنتي ژنها هستند و اگر با آنتي ژني قفل و كليد شوند پس آن را شناسايي كرده اند . همانطور كه هر قفلي را كليدي است نتي ژنها هستند
، هر آنتي ژني را يك گيرنده معيني است . گيرنده هاي روي لنفوسيت هاي BوT كه اختصاص به يك نوع معين آنتي ژن دارند از نظر شكل محل اتصال با آنتي ژن يكسانند ولي از نظر كلي بدنه مولكولي با هم متفاوتند .

قفل وكليد شدن آنتي ژن و آنتي بادي




محل توليد لنفوسيت ها همگي در مغزقرمز استخوان و از همان سلولهاي خونساز است . ليكن لنفوسيت ها در مغز استخوان به طور ابتدايي توليد مي شوند و هنوز قادر به تشخيص آنتي ژن نيستند . اگر اين قابليت را بدست آورند ، در اين صورت به آنها لنفوسيت بالغ مي گوييم . مرحله بلوغ لنفوسيت ها با نصب گيرنده هاي پروتئيني بر روي آنها همراه است . اين عمل براي لنفوسيت هاي B در مغز قرمز استخوان و براي لنفوسيت هاي T در غده تيموس انجام مي شود . لنفوسيت هاي بالغ سلولهايي تخصص يافته اند .



دفاع اختصاصي شامل دو نوع ايمني است :
ايمني هومورال و ايمني سلولار
ايمني هومورال در خون اتفاق مي افتد و با ترشح ماده پادتن از سلولهاي B همراه است . هر لنفوسيت B قادر به ترشح پادتني است كه مثل گيرنده خود قادر به اتصال اختصاصي با آنتي ژن شناسايي شده است . پادتن ها بعد از ساخته شدن بوسيله سلولهاي B در خون مي ريزند و به طور طبيعي به آنتي ژنهاي سطح ميكروبها متصل مي شوند . اين اتصال كاملا اختصاصي است. مثلا پادتنهاي ترشح شده بر عليه آنتي ژن وبا نمي تواند برعليه آنتي ژنهاي باكتري حصبه مورد استفاده قرار گيرد .
مراحل ايمني هومورال به اين شكل است :
1.برخورد آنتي ژن با لنفوسيت B مناسب
2.اتصال آنتي ژن با گيرنده آن لنفوسيت
3.تحريك لنفوسيت
4.تقسيم لنفوسيت به تعداد زياد (ايجاد كلون )
5.تعداد زيادي از اين لنفوسيتهاي B به سلولهاي پلاسما يا پلاسموسيت تبديل مي شوند كه قابليت ترشحي دارد و پادتن ترشح مي كند . تعداد كمي هم به سلول هاي خاطره اي تبيدل مي شوند . سلولهاي خاطره اي براي برخورد مجدد با همان آنتي ژن بكا رمي آيند . اگر بعد ها بر خورد مجددي با همان نوع آنتي ژن صورت بگيرد ، دراين صورت سولوهاي خاطره با سرعت زيادي تحريم و سپس تقسيم و تبديل به سلول پلاسما شده و مقدار زيادي پادتن توليد مي كنند . اين نوع پاسخ را پاسخ ايميني ثانويه مي گويند كه سريعتر و شديدتر و طول زمان ايمني آن نيز طولاني تر است .




پادتن در بدن ما چه مي كند ؟
پادتن با اتصال به آنتي ژنهاي سطح ميكروب ، عملا قابليت آن را سلب ميكند . اين ميكروب ديگر قادر به اتصال به سطوح وبه خصوص سلولهاي ديگر نيست .


از طرفي چون پادتنها داراي دو سر اتصال مي باشند ، پس مي توانند دوميكروب را به هم متصل كنند . به اين ترتيب با وساطت مولكولهاي ديگر پادتن ، بيشتر ميكروبها ابه هم وصال مي شوند و حالا ماكرو فاژها مي توانند اين توده هاي ميكروبي را راحت تر فاگوسيتوزكنند.
ايمني سلولي چيست ؟
در ايمني سلولي كار شناسايي بوسيله لنفوسيت هاي T انجام مي شود . و پس از تحريك سلول T تعدادي سلول T خاطره براي پاسخ ايمني ثانويه وتعداد زيادي هم سلول T ديگر توليد مي شوند . سلولهاي T ايجاد شده متنوعند . از جمله برخي از آنها از T كشنده يا قاتل نام دارند . اين سلولها مستقيما به
1.سلولهاي آلوده به ويرس
2.سلولهاي سرطاني
حمله مي كنند و آنها را مي شكند . روش كار اينها با فاگو سيتوز نيست . سلولهاي T پروتئين هاي آب گريزي به نام پرفورين(Perforin) تهيه و ترشح مي كنند كه به عنوان يك منفذ در غشاي سلولهاي مورد حمله قرار مي گيرند .

[فلفل نمك]

سيستم ايمني سرطان را در حالت نهفتگي نگه مي دارد
دستگاه ايمني بدن قادر به در برگرفتن سلول هاي سرطاني است و از تكرار و رشد سلول هاي سرطاني جلوگيري مي كند.

به گزارش سلامت نیوزبه نقل از پايگاه پزشكي اينديا نيوز، يك تيم تحقيقاتي چند مليتي دريافته‌اند سيستم ايمني بدن مي تواند جلوي رشد سلولهاي سرطاني را بدون اينكه آنها را بكشد بگيرد، به نظر آنها دليل متوقف شدن ناگهاني رشد سلول هاي سرطاني در برگرفته شدن سلول هاي سرطاني از سوي سيستم ايمني است.
براساس اين گزارش، در طول اين دوره كه به دوره نهفتگي معروف است سيستم ايمني رشد و تكرار سلول هاي سرطاني را كاهش داده و اقدام به كشتن سلول هاي سرطاني مي كند البته كشتن آنها به صورتي نيست كه تومور را از بين ببرد.
اين گزارش مي افزايد: محققان با انجام آزمايشاتي بر روي موش ها به اين دستاورد رسيده‌ اند و درصدد يافتن عملكرد ساختار ملكولي سلولهاي تومور در مقابله با دستگاه ايمني بدن هستند تا آن را بر روي انسان امتحان كنند.