عوامل مؤثر درباززایی گیاهی کشت بساک برنج
برای باززایی گیاهی کارآمدی از کشت بساک برنج، روشی مورد مطالعه قرارگرفت. با استفاده از غلظت یک درصد آگارز در محیط غذایی تشکیل پینه و انتقال پی در پی پینه ها به محیط های باززایی، گیاهان سبز فراوانی می توان به دست آورد. پیشنهادمی شود، برای تولید تک لادها (n ) به اندازه کافی موادی را می توان به کاربرد: ( 1) پیش تیمار درجه حرارت پایین بساک ها و ( 2 ) انتقال پینه های به قطر 9/0 – 7/0 میلی متر به محیط باززایی و برای تولید تک لادهای دوبرابر شده کروموزومی( n2) با بازدهی خوب در شرایط : ( 1 ) بدون تیمار سرمایی بساک ها و (2) انتقال پینه های به قطر 2/1 – 1 میلی متر به محیط غذایی باززایی نتایج بهتری به دست می آید.
I – مقدمه
تراریختی در برنج با استفاده از یاحته های دولاد انجام می شود و هر ژن خارجی فقط به یکی از جفت های کروموزوم وارد می گردد. تراریختی یاخته های تک لاد نظیر ریزهاگ ها و پینه مشتق از آن در اثر دوبرابر کردن کروموزوم ها، اصلاح برنج را :ارآمدتر کرده است. در کشت بساک برنج روش های متعددی رواج یافته است. علاوه براین، پینه های مشتق از بساک های برنج به دلیل دوبرابر شوندگی خود به خودی کروموزومی سطوح لادی گوناگونی را نشان می دهد. اگر چه، تک لادهای دوبرابر زیادی می توانند باززایی شوند، اما یک روش درخور توجه ای برای تحت کنترل درآوردن سطح لادی ( پلوئیدی ) شناخته نشده است.
اخیرا، نویسنده گزارش داد، اندازه پینه در سطح لادی گیاهان باززایی اثر می گذارد. این آزمایش فقط یک روز انتقال پینه را به محیط باززایی مورد بحث قرارمی دهد. بنابراین، بررسی این که آیا چنین رابطه ای برای پینه هایی که در زمان های مختلف کشت می شوند، می تواند به کار رود، نیاز به تحقیق دارد. در مورد اثر مواد نیمه جامد کننده محیط کشت پینه زایی برروی باززایی گیاهی مرحله بعدی، در کشت بساک برنج اطلاعاتی گزارش شده است. در این مقاله، آثار غلظت آگارز محیط پینه زایی، زمان انتقال پینه به محیط باززایی، قطر پینه و برهم کنش هایشان برروی باززایی گیاهچه ها و سطح لادی گیاهچه های باززایی شده مورد تحقیق قرار گرفت.
مراحل عملیات
1 – آماده کردن بساک ها
خوشه های اوریزا ساتیوا ال. رقم نیپون بار در هنگامی که فاصله برگ پرچم از برگ ما قبل آن 4 – 2 سانتی متر بود، برداشت شد. این خوشه ها از غلاف برگ جدا شدند و بساک ها در داخل پتریدیش 9 سانتی متری در دمای 10 درجه سانتی گراد به مدت 10 روز در تاریکی نگهداری گردیدند. خوشه ها برروی کاغذ صافی مرطوب و بساک ها برروی محیط غذایی القاء پینه پیش تیمار شدند. دوره پیش تیمار برای تعیین مدت زمان کشت به حساب آورده نشد. بساک های بدون تیمار سرمایی نیز به عنوان شاهد مورد آزمایش قرار گرفت.
2 – کشت پینه
محیط غذایی N6 اصلاح شده، دارای 025/0 میلی گرم بر لیتر سولفات مس پنج آبه، 025/0 میلی گرم برلیتر کلرور کبالت شش آبه، 25/0 میلی گرم برلیتر مولیبدات آمونیوم دو آبه، 100 میلی گرم بر لیتر میو اینوزیتول، و 3 درصد ساکارز و از 5-10 مولار 2,4-D برای القاء تشکیل پینه مورد استفاده قرار گرفت. پس از تنظیم pH روی 8/5 با استفاده از KOH مقدار 8/0 درصد یا 1 درصد آگارز نوع I اضافه شد. دراین مطالعه محیط های پینه زایی 8/0 درصد و 1 درصد به ترتیب با AC0.8 و AC1 علامت گذاری شد. این محیط ها به مدت 15 دقیقه در 121 درجه سانتی گراد دمفشار( اتوکاو ) شدند. در هر پتریدیش 9 سانتی متری محتوی 15 میلی متر محیط کشت پینه زایی 40 – 20 بساک کشت گردید. چهار تیمار و هر تیمار 3 پتریدیش در نظر گرفته شد. تمام کشت ها در تاریکی و 25 درجه سانتی گراد قرار گرفت و واکشت نشد. فراوانی تشکیل پینه به صورت زیر محاسبه گردید:
تعداد بساک های مولد پینه 30 روز پس از کشت
100 × ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــ
تعداد کل بساک ها