مونه‌اى از هنر معمارى گيلان در دوره قاجار
خانه قديم منجم باشي در لنگرود
منزل قديم منجم باشي که در فشکالي محله لنگرود است، نمونه اى از هنر معمارى گيلان در دوره قاجاريه و يکي از آثار قديمي و تاريخي شهرستان لنگرود به شمار مي رود.

خانواده منجم باشي همزمان با روي کار آمدن آقامحمد خان قاجار در گيلان صاحب نام و عنوان شدند و نخستين عضو اين خاندان که لقب منجم باشي يافت، " ميرزا صادق " بود که در سال 1212 هجري قمري جسد بنيانگذار سلسله قاجاريه را براي تدفين به کربلا حمل کرد.
يکي از نوادگان وي ميرزا موسي منجم باشي به فرمانروايي گيلان رسيد و در سال 1220 هجري قمري قواي روس را در روستاي پيله داربن رشت شکست سختي داد، از آن پس افراد اين خاندان تا مدتهاي زياد در گيلان حکومت و وزارت داشته اند.
خانه منجم باشي در فشکالي محله و جنب سبزه ميدان لنگرود واقع شده است
خانه منجم باشي در فشکالي محله و جنب سبزه ميدان لنگرود از املاک اين خاندان است که تا امروز باقي مانده و در اصل شامل بيروني، اندروني، خلوت خانه، مسجد، حمام و... بوده است.
ورودي اصلي ساختمان بيروني که به "مهتابي" مشهور است سر در ورودي هلالي شکل و حاوي گچ بري ساده است، طبقه فوقاني از يک سالن پذيرايي و سه اتاق تشکيل شده است، جلوي اتاقها ايواني به عرض يک متر و طول 10 متر وجود دارد که چهار ستون چوبي سقف آن را سر پا داشته اند، بام بنا به شيوه سنتي گيلان واشن ريزي شده و چوب يا سفال پوش است، لبه به شيوه سر بندي سه پوش و چکش برگردان ساخته شده است.
اين خانه به خانواده منجم باشى تعلق داشته که با روى کار آمدن آقا محمد خان قاجار صاحب نام شدند. سالن و تزئينات اين خانه نمونه اى از هنر معمارى گيلان در دوره قاجار است. اين بنا در فهرست آثار ملى به ثبت رسيده است.
لَنگَرود يک شهر ساحلي (ساحل چمخاله) در شمال ايران و نزديک به لاهيجان است. جمعيت اين شهر بر پايه آمار سرشماري سال 85 برابر با 174 هزار و 629 نفر است.
نام لنگرود، براي نخستين بار در سال 512 ه.ق. در متون تاريخي ذکر شد
نام لنگرود، براي نخستين بار در سال 512 ه.ق. در متون تاريخي ذکر شده است. اين سال مصادف با مرگ سلطان محمد پسر ملک شاه آلب ارسلان است. در دوره صفويان، به ويژه در دوره سلطنت شاه عباس اول، شهر لنگرود مرکز حوادث مهمي بوده است.
فرار " احمد خان " حاکم لاهيجان از لنگرود و دستگيري اعضاي خانواده وي توسط " کيا فريدون " حاکم گيلان و تحويل آنها به شاه عباس، از جمله رويدادهاي مهم اين دوره شهر است.
نادر براي سرکوب تاتارهاي شرق مازندران و توسعه تجارت و دستيابي به دريا، لنگرود را براي ايجاد پايگاه دريايي و کارخانه کشتي ‌سازي انتخاب کرد و در توسعه آن کوشيد.
در زمان قاجار نيز لنگرود مورد توجه قرار گرفت. اين شهر، امروزه يکي از مناطق زيباي گردشگري در استان گيلان است.
بافت قومي مردم لنگرود، گيلک و به زبان گيلکي با لهجه بيه ‌پيش تکلم مي ‌کنند.از خانوادههاي اصيل لنگرود مي ‌توان به خاندان رهبر قصاب اشاره کرد که از لنگرود هاي اصيل هستند و بيشتر خاندان آنها در راه پشته ساکن هستند.
از نوشته ‌هاي تاريخي چنين استنباط مي ‌شود که زمين‌ هاي اطراف لنگرود مساعد بوده و به مرور زمان و توسعه بازرگاني در گيلان، لنگرود هم رونق يافته و در زمينه‌هاي کشاورزي به ويژه کشت کنف از شهرهاي مهم است، همچنين در زمينه صنعت داراي صنايع فلزي از جمله تفنگ سازي (شکاري) بوده که به علت مرغوبيت و کيفيت، خريدران زيادي داشته است.
رابينو جهانگرد معروف درخصوص لنگرود چنين مي ‌نويسد: " کناره‌ هاي رودخانه لنگرود زيباترين منظره‌ ايست که من در ايران ديده ام".
لنگرود داراي محله‌ هاي به نامهاي درب مسجد، فشکالي محله، سوتال محله، در مسجد، کاسه ‌گرمحله، قصاب‌ محله، گشته مردخال، انزلي ‌محله و راه ‌پشته است.
بندر چمخاله که در شش کيلومتري لنگرود قرار دارد از جاذبه ‌هاي گردشگريست و همانند ديگر بنادر داراي فعاليتهاي تجاري بوده که در حال حاضر بسيار محدود است.
طبيعت مناسب سبب شده مردم لنگرود به کارهاي کشاورزي علاقمند باشند. از محصولات عمده لنگرود مي‌ توان انواع برنج، چاي، صيفي جات را نام برد. همچنين صيد ماهي در اين شهر رايج است.
بازار هفتگي لنگرود در روزهاي شنبه و چهارشنبه با استقبال فراوان برگزار مي شود. اغلب مردم لنگرود مردماني پولدار و داراي زمين سراهاي بسياري هستند.آنان بسيار مهربان و با فرهنگ هستند.
نام لنگرود ترکيبي از دو پاره واژه لنگر و رود است. لنگر به معني وقار و سکون و آرامش است همان گونه که که کشتي لنگر انداخته آرامش مي ‌يابد. در ترکيب لنگر و رود دو ( ر) در هم يکي شده و نام به لنگرود تبديل مي شود و معني رود سکون يافته و آرام و با وقار معني مي ‌گيرد و اگر به رود جاري در اين بنگريم آن را داراي جريان آن چنان آرامي مي بينيم که گويا حرکتي ندارد.
شهرستان لنگرود بر روي جلگه‌ اي سرسبز و 10 کيلومتر با درياي خزر فاصله دارد
اين شهرستان بر روي جلگه‌ اي سرسبز و 10 کيلومتر با درياي خزر فاصله دارد و در قسمتهاي جنوبي آن کوهپايه‌ هاي جنوبي آن جنگلي ديده مي ‌شود.
لنگرود که يکي از شهرهاي مذهبي گيلان است. در فاصله 60 کيلومتري رشت (مرکز استان) واقع شده است و از طرف شمال و غرب به شهرستان لاهيجان، از طرف شرق به درياي خزر و از طرفي به شهرستان رودسر، و از طرف جنوب به شهر املش (از شهرهاي رودسر) منتهي مي‌ شود.
در ادامه جاذبه‌ هاي گردشگري، تفريحي و امکان ديدني شهرستان لنگرود را مي توان ساحل چمخاله، تالاب زيبا و طبيعي کيا کلايه با انواع پرندگان دريايي و بوستان تفريحي فجر، ليلاکوه ، پارک آزادي در جاده چمخاله، پل خشتي لنگرود، مسجد جامع لنگرود، خانه دريا بيگي، قلعه دزدبن، پل خشتي قديمي نالکياشر و باغ معروف منجم باشي در روستاي ديوشل نام برد.