راهنمای خرید USB
یک استاندارد برای باس یا گذرگاه سخت افزاری کامپیوتر است که به کاربرها امکان می دهد تا دستگاه های جنبی کامپیوتر را از طریق آن پورت، به کامپیوتر وصل کنند. عمل اتصال و پیکربندی دستگاه به صورت خودکار انجام می شود و بعد از اتصال، دستگاه جانبی آماده استفاده در کامپیوتر خواهد بود.

USB مخفف Universal Serial Bus است که مشکل اتصال دستگاه های جنبی به کامپیوتر را حل کرده و این کار را به صورت خودکار انجام می دهد. مسئله ای که چنین ساده به نظر می رسد تا مدتها یکی از معضلات دنیای کامپیوترهای شخصی محسوب می شد که با معرفی و تکمیل USBها حل شد. هرچند که این روش همیشه به درستی جواب نمی دهد اما زندگی در کنار کامپیوترها را به مراتب ساده تر می کند.
اکثر کامپیوترهای تولید شده بعد از سال 1995 میلادی دارای پورتهای USB هستند و ویندوزهای بعد از 95 نیز آن را پشتیبانی می کنند. کامپیوترهای اپل نیز از این پورت پشتیبانی می نمایند. USB سه مشخصه جالب دارد که عبارتند از: سرعت، قدرت و سادگی استفاده.


پورت چیست؟
برای آشنایی با پورت USB لازم است اول عبارت پورت را بشناسیم. پورت، در واقع مبادی ورود و خروج اطلاعات به کامپیوتر است. از طریق پورت می توان دستگاه های خارجی را به کامپیوتر وصل کرد. کامپیوترهای شخصی اولیه IBM با دو پورت (سریال و موازی) عرضه شدند. دستگاه هایی مانند مودم به پورت سریال و پرینترها به پورت موازی وصل می شدند.
پورتها نه تنها محلی برای اتصال دستگاه های خارجی به کامپیوتر هستند بلکه سرعت مبادله دیتا را هم بین آنها تعریف می کنند. اینجاست که USB ارزش خود را نشان می دهد. پورت USB بطور متوسط ده بار سریع تر از پورتهای موازی، دیتا را منتقل می کند و بدیهی است که به مراتب سریعتر از پورت سریال است. معنای این گفته آن است که یک اسکنر یا پرینتر دارای اتصال USB، بسیار سریع تر از اسکنر یا پرینتری است که به پورت موازی وصل شده است. متوسط سرعت انتقال پورت سریال معادل 150 کیلوبیت در ثانیه است. این سرعت برای پورت موازی 1.2 مگابیت در ثانیه است در حالی که سرعت انتقال دیتا برای پورت USB معادل 12 مگابیت در ثانیه می باشد که البته بستگی به نوع دستگاه اتصالی هم دارد. بعضی از دستگاه ها، مخصوصا پرینترها قابلیت اتصال به دو نوع پورت موازی و USB را دارند. برای پیدا کردن پورت USB در کامپیوتر خود به پشت، جلو یا اطراف آن نگاه کنید. USB، پورت کوچکی است که ممکن است کمتر به چشم آید.

به مرور زمان در پورت های USB تحولی ایجاد شد و پورت USB2 با حداکثر سرعت انتقال 480 مگابیت در ثانیه به بازار آمد که توانست 40 بار سریعتر عمل کند و این در حالی است که سازگاری کامل خود با USB1 را نیز حفظ کرد. به عبارت دیگر اگر کامپیوتر جدیدی خریدید که دارای USB2 است، دستگاه قدیمی USB1 شما نیز می تواند به ان متصل شده و با آن کار کند. البته سرعت به USB1 محدود خواهد شد. برای بهره گیری از سرعت بالا، هر دو دستگاه باید مجهز به USB2 باشند. سرعت بالای USB2 برای بسیاری از دستگاه ها مانند دوربین های دیجیتال، هارددیسک ها و درایورهای DVD ارزشمند بوده و مورد استفاده زیاد پیدا کرده است.

از جمله قابلیتهای پورت USB آن است که تعداد 127 دستگاه را می توان فقط به یک پورت USB وصل کرد. پورتهای USB، تغذیه را از خودشان تامین می کنند پس دستگاه مربوطه نیازی به منبع تغذیه اضافی ندارد. البته اگر چند دستگاه را با هم به یک پورت وصل کنید برای تغذیه آنها نیاز به HUB دارید. نحوه اتصال دستگاه های USB، اتصال زنجیره ای است. هر دستگاه USB دارای یک پورت USB دیگر هم هست که می توان دستگاه بعدی را به آن وصل کرد. بعضی از کیبوردهای USB دارای چند اتصال USB اضافی برای این کار هستند. بعضی از مونیتورهای USB تا سه اتصال اضافی USB دارند. مثلا یک ماوس USB را می توان به کیبورد یا مانیتور وصل کرد.


دستگاههای USB قابلیت hot swappable دارند یعنی می توان آنها را هنگام روشن بودن کامپیوتر، به آن وصل کرد یا از آن جدا ساخت. آنهایی که در گذشته با کامپیوتر زیاد کار کرده اند ارزش این قابلیت را می دانند. این مشخصه برای دستگاه هایی مانند دوربین ها مهم است.

انواع دستگاههای USB مانند کیبورد، دوربین عکاسی، ماوس، دسته بازی، مودم، پرینتر، اسکنر و حتی بلندگو وجود دارد. به جرات می توان گفت که پورتهای سریال و موازی در کامپیوترهای جدید مرده اند.
اگر کامپیوتر شما فاقد پورت USB است و می خواهید یکی اضافه کنید حتما USB2 باشد. کارت های آداپتور ویژه ارزان قیمتی وجود دارند که در اسلات PCI داخل کامپیوتر می نشینند و قابلیت USB را به کامپیوتر شما اضافه می کنند.

برای کامپیوترهای نوت بوک، پورت USB ویژه ای وجود دارد که داخل اسلات کارت جا می شود. فقط بخاطر داشته باشید که پورتهای USB مصرف کننده توان(برق) نوت بوک شما هستند که ممکن است برای نوت بوکها مشکل ساز باشد.

برای دیدن عکسهای متنوع از USB اینجا کلیک کنید.

ویرایش شده در شنبه ?? مهر ???? و ساعت 12:22 ارسال شده توسط مینا ولی زاده و نازیلا فتحی در تاریخ‌ یکشنبه 1 آذر 1388 - 03:13 ب.ظ | نظرات (- -)



راهنمای خرید کارت صوتی

كارت صدا یكی از بردهای سخت افزاری استفاده شده در كامپیوتر است كه باعث پخش (و ضبط) صدا می گردد. قبل از مطرح شدن كارت های صدا، كامپیوترهای شخصی برای پخش صدا، صرفا" از بلندگوی داخلی خود کامپیوتر استفاده می کردند. این بلندگوها انرژی مورد نیاز خود را از مادربرد کامپیوتر دریافت می کنند. در اواخر سال 1980 استفاده از كارت صدا در كامپیوتر آغاز شد و همزمان با آن تحولات گسترده ای در زمینه كامپیوترهای چند رسانه ای ایجاد گردید. در سال 1989 شركت Creative labs كارت صوتی (صدا) خود را با نام Creative Labs soundBlaster Card عرضه نمود. در ادامه آن شركت های دیگر تولیدات خود را در این زمینه عرضه نمودند.

مبانی كارت صدا

یك كارت صدا دارای بخش های زیر است :
• یك پردازنده سیگنال های دیجیتال (DSP) كه مسئولیت اجرای عملیات (پردازش) مورد نظر را بر عهده دارد.
• یك مبدل دیجتیال به آنالوگ (DAC) که وظیفه تبدیل اطلاعات صوتی ذخیره شده در کامپیوتر را به صوت واقعی که گوش انسان می شنود، بر عهده دارد.

• یك مبدل آنالوگ به دیجیتال (ADC) برای تبدیل صوت ورودی به كامپیوتر به صورت اطلاعات دیجیتال جهت ذخیره سازی در کامپیوتر به کار می رود.

• حافظه ROM یا Flash برای ذخیره برنامه کنترل پردازنده و برنامه های لازم مربوط به کارت صوتی.

• یك اینترفیس دستگاههای موزیكال دیجیتالی (MIDI) برای اتصال دستگاه های موزیك بیرون از کامپیوتر.

• كانکتورهای لازم برای اتصال به میكروفن و یا بلندگو .

• یك پورت خاص "بازی" برای اتصال Joystick .


اتصال اغلب كارت های صدا كه امروزه استفاده می شود از طریق شکاف یا شیار (اسلات) PCI کامپیوتر بوده که در یكی از اسلات های آزاد و بلااستفاده مادر برد نصب می شود. كارت های صوتی قدیمی در اسلات ISA مادربرد نصب می شدند.
البته چون امروزه استفاده از کارت صوتی به یک ضرورت تبدیل شده، در اكثر كامپیوتر های جدید كارت صدا به صورت یك تراشه Sound Blaster بر روی برد اصلی قرار می گیرد. اغلب تولید كنندگان كارت صدا هم از این نوع تراشه ها یا تراشه های مشابه، استفاده کرده و بردهای خود را تولید می کنند. البته آنها امكانات و قابلیت های دلخواه خود را به کارت های صدای طراحی شده اضافه می نمایند.

كارت صدا را می توان به یكی از دستگاه های زیر متصل نمود :

• هدفون

• بلندگو (Speaker)

• یك منبع ورودی آنالوگ نظیر : میكروفن، رادیو، ضبط صوت یا CD player

• یك منبع ورودی دیجیتال نظیر CD-Rom

• یك منبع آنالوگ خروجی نظیر ضبط صوت

• یك منبع دیجیتال خروجی نظیر CD-R

عملیات كارت صدا

یك كارت صدا قادر به انجام چهار عملیات خاص در رابطه با صدا است :
• پخش موزیك های از قبل ضبط شده (از CD فایل های صوتی نظیر mp3 و یا Wav) یا بازی یا DVD

• ضبط صدا با حالات متفاوت

• تركیب نمودن صداها

• پردازش صوت های موجود

عملیات دریافت و ارسال صوت (صدا) برای كارت صدا از طریق بخش های DAC و ADC انجام می گیرد. پردازش های لازم و مورد نیاز بر روی صوت توسط DSP انجام می شود و بدین ترتیب عملیات و پردازش اضافه ای بر روی پردازنده اصلی كامپیوتر تحمیل نمی کند.


تولید صوت

فرض كنید، قصد داشته باشیم كه از طریق میكروفن، صدای خود را به كامپیوتر انتقال دهیم. در این حالت بایستی یک فایل صوتی با فرمت wav ایجاد شده و داده های ارسال شده از طرف میكروفن در آن ذخیره گردد. این فرآیند شامل مراحل زیر است:

1 - كارت صدا از طریق كانكتور میكروفن سیگنال های پیوسته و آنالوگی را دریافت می دارد.

2 - از طریق نرم افزار مربوطه نوع دستگاه ورودی برای ضبط صدا را مشخص می نمائیم(گزینه).

3 - سیگنال آنالوگ ارسالی توسط میكروفن بلافاصله (همزمان و به روش سخت افزاری) توسط تراشه مبدل آنالوگ به دیجیتال (ADC) تبدیل به کدهای صفر و یك (کد صوت ها) می شود.

4 - کدهای خروجی تولید شده توسط ADC در اختیار تراشه DSP قرار می گیرد تا پردازش های لازم توسط آن انجام گیرد. DSP توسط مجموعه دستوراتی كه در تراشه دیگر (ROM) است برای انجام عملیات مورد نظر برنامه ریزی می گردد. عملکرد DSP را در اینحالت می توان به مثابه یک پردازنده مستقل تصور کرد که توسط یک برنامه از قبل آماده شده، عملیات پردازش را بر روی داده های دیجیتال شده انجام می دهد. یكی از عملیاتی كه DSP انجام می دهد فشرده سازی داده های دیجیتال به منظور ذخیره سازی در کامپیوتر است .

5 - صوتی که هم اکنون به داده های دیجیتال تبدیل شده و به عنوان خروجی DSP است، با توجه به نوع اتصالات كارت صدا، در اختیار گذرگاه داده كامپیوتر قرار داده می شود.

6 - داده های دیجیتال توسط پردازنده اصلی كامپیوتر پردازش شده و در ادامه برای ذخیره سازی در اختیار كنترل كننده هارد دیسك گذاشته می شود. كنترل كننده هارد دیسك، اطلاعات پردازش شده و آماده ذخیره سازی را بر روی هارد دیسک و به صورت یک فایل صوتی ذخیره خواهد كرد.


شنیدن صدا

مراحل گوش دادن و پخش صدا برعكس روش ضبط آن است:

1 - داده های دیجیتال از هارد دیسك خوانده شده و در اختیار پردازنده اصلی قرار می گیرند.

2 - پردازنده اصلی داده ها را به کارت صوتی و برای پردازش در DSP موجود بر روی كارت صدا ارسال می دارد.

3 - DSP داده های دیجیتال را ازحالت فشرده خارج نموده و سپس داده های دیجیتال غیرفشرده شده توسط DSP بلافاصله (همزمان) توسط مبدل دیجیتال به آنالوگ (DAC) پردازش می شود و یك سیگنال آنالوگ ایجاد می گردد. سیگنال های فوق از طریق هدفون یا بلندگو قابل شنیدن است.