آستانه تحمل ماهی چیست؟
حدی از توان ماهی است که نسبت به تحمل شرایط بد یا غیر مطلوب محیطی و ژنتیکی دارد .این آستانه درگونه های مختلف متفاوت بوده و در بین ماهیان یک گونه نیز متفاوت است(بسته به بزرگی یا کوچگی ماهی،سلامتی یا بیماری و...).
در این رابطه شاید بتوان موارد زیر را به عنوان مثال ذکر کرد.

1 - استانه تحمل نسبت به نارسایی های ارثی :
اگر گونه ای از ماهی را تکثیر کرده باشید در میان نوزادان رشد یافته ،تعدادی بچه ماهی بسیار ضعیف یا عقب افتاده جسمی (از نظر شکل باله،قدرت شناگری،توانایی فعالیت تغذیه ای و ...)دیده اید،این حد تحمل ماهی نسبت به شرایط بد ارثی در رابطه با این خصوصیات مورد مشاهده است.ماهیانی که نقایص ارثی شدیدتری داشته اند در مرحله تخمی یا لاروی یا در مرحله بچه ماهی کوچک بسته به شدت نقیصه شان از بین رفته اند.

2 - حد تحمل ماهی نسبت به شرایط بد فیزیکی آب :
- فشار آب :مثلا ماهیانی که در ابهای کم عمق زندگی میکنند را در آبهای عمیق نگهداریم و بالعکس (مثلا بچه ماهیهای تاز متولد شده و یا کوچک را در اکواریومی با ارتفاع آب زیاد و ماهی آنجل باله بلند را در آبی با عمق بسیار کم نگهداریم).

3- دمای آب :
ماهیان به تغییرات سریع دمایی بیش از 1-2 درجه سانتیگراد حساسیت نشان میدهند ،مثلا هنگامی که ماهی خریداری شده را میخواهید به تانک خود وارد کنید خصوصا اگر ظرف انتقال در هوای سرد بوده (زمستان)،باید آب ظرف با اب تانکتان همدما شود و تغییرات بیش از 1-2 درجه استرس زا و بیش از 9 تا 10 درجه مرگ آور خواهد بود.یکبار بنده (برای آزمایش امکان انتقال ماهیها)یک کله شیری را که در جایگاه زمسانی با دمای 14 درجه به خوبی زندگی میکرد را به خنکترین تانک در محوطه مسقف که دمای 24 درجه داشت انتقال داده و فورا(پس از 20 تا 30 ثانیه) حیوان بیچاره برعکس شده و به مرگ نزدیک شد.و آنرا دوباره به جایگاه اولیه برگرداندم که کمی منگ شده بود ولی دوباره خوب شد و زمستان را در جایگاه زمستانی به سر کرد.
- ماهیان میتوانند به تغییرات تدریجی دمای آب عادت کنند ،نمونه های که میتوانم به عنوان مثال برایتان ذکر کنم ،زنده ماندن پلاتی تا آبان ماه در حوض بتونی(دمای 15 درجه سانتیگراد)، زنده ماندن کله شیری در زیر لایه ای از برف و یخ بر روی آب، در عمق 50 سانتیمتری در جایگاه باز(فصل زمستان)،زنده ماندن ماهیان و بچه ماهیان فایتر در دمای 31 تا 32 درجه سانتیگراد.
بنابر این آستانه تحمل ماهی نسبت به دما بستگی به شدت تغییرات دما در واحد زمان و طول دوره سازگاری و شرایط طبیعی زیستی گونه دارد.

4- شرایط شیمیایی آب :
گونه های مختلف ماهیان نسبت به تغییرات شیمیایی آب واکنشهای متفاوتی نشان میدهند ، بعضی مانند دیسکاس از حساسیت بیشتری برخوردار بوده و تعدادی نیز (گلدفیشها)سازگاری بیشتری را نشان میدهند.در هر دوحالت ،حدی برای استانه تحمل ماهیان وجود دارد.

5- تغییرات اسیدیته آب :
بعضی ماهیان با تغییر اسیدیته آب به بیش از حد مطلوبشان(قلیایی یا اسیدی تر شدن از دامنه مطلوب گونه)،واکنش نشان میدهند.در تعدادی از گونه ها ماهیان از آب به بیرون میجهند و به نظر میرسد بازی میکنند و گاه از جایگاه نگهداری به بیرون پرت میشوند، و در صورتی که کیفیت نامناسب اب ادامه یابد مقاومت بدنی ماهی کم شده و به تدریج ضعیف و بیمار شده و نهایتا میمیرد.

6- تغییرات نامناسب گازهای محلول در آب :
گازهای متفاوتی در اب جایگاه نگهداری محلول شده اند که تهدادی از انها ناشی از فعل و انفعالات درون محیط جایگاه نگهداریست و تعدادی از محیط در آب حل میشوند .هر کدام از این گازها در محدوده ای برای ماهی قابل تحمل است که شرح آن باعث طولانی شدن مطلب میشود. ولی به عنوان مثال این اکسیژن عزیز برای ماهیان ،اگر از حدی کمتر شود ،ماهیان دچار استرس میشوند و در صورتیکه کمبودش استمرار و شدت یابد ماهیان باید با شدت بیشتری عملیات تنفسی خودشان را انجام دهند و بر شدت نا آرامی آنها افزوده شده و به طور غریزی ،دنبال مناطق پر اکسیژن در جایگاه میگردند و در نتیجه به سطح آب برای تنفس از لایه آب نزدیک با هوا می آیند و انها را در حال دهن زدن بر سطح آب میبینیم و در صورتی که کمبود تداوم یابد به تدریج دچار تشنج و نهایتا مرگ میشوند. این اکسیژن حیات بخش در صورتی که بیش از اندازه در اب حل شود نیز سبب بیماری حباب گازی(حل بیش از حد اکسیژن در خون ماهی و ظهور حباب در قسمتهایی از بدن ماهی) و با تشدید غلظت حتی سب مرگ آن شود.
موارد بسیار دیگری نیز از شرایط بد فیزیکی و شیمیای و محیطی وجود دارد که ماهی نسبت به آن حساس بوده و تنها تا شدت مشخصی از آن را میتواند تحمل کند (آستانه تحمل ماهی )و افزایش عامل مضر سبب نا آرامی ماهی و بعد بیماری وی و نهایتا مرگ او خواهد شد.