ناگفته های دهقان فداکار پس از سال ها
دهقان فداكار گفت: در آن شب باراني كُت خود را درآورده و به زحمت آتش زدم و قطار را نجات دادم، اما كاركنان و پرسنل قطار با تصور ايجاد مزاحمت از سوي من، به شدت مرا كتك زدند.

ريزعلي خواجوي صبح امروز در جمع تعدادي از دانش‌آموزان اين شهرستان با بيان اينكه فداكارى و از جان گذشتگى بخش جدايي‌ناپذيري فرهنگ ملت ايران اسلامى است، اظهار داشت: در طول تاريخ ايران به ويژه در سال‌هاى اخير بسيارى از جوانان ميهن اسلامى براى نجات هموطنان خود خون‌ها داده و جان‌ها قربانى كرده‌اند.

وي افزود: فداكاران واقعي معلمان و نيروهاي انتظامي هستند كه بخش مهمي از پيشرفت‌ها و موفقيت‌هاي علمي امروز ايران مرهون تلاش‌هاي معلمان و دلسوزان عرصه تعليم و تربيت است.
دهقان فداكار در ادامه با تشريح ماجراي نجات جان 800 نفر از مسافران قطار تبريز ـ تهران در سال 1339 بيان داشت: به خاطر دارم كه ۴۵ روز از پاييز گذشته و يك شب بارانى و سرد بود و من به منظور همراهي يكي از بستگان كه قصد بازگشت به تهران را داشت ناچار شدم تا ايستگاه قطار او را همراهي كنم.

وي با بيان اينكه به دليل محيط و فضاي آن دوران يك فانوس و يك اسلحه شكارى با خود به همراه داشتم، تصريح كرد: در مسير قطار حومه ميانه، دو تونل به فاصله ۵۰ متر از همديگر وجود دارد كه به تونل ۱۸ معروف است و زمانى كه از كنار اين منطقه عبور مي كردم تا به منزل بازگردم متوجه شدم كوه ريزش كرده و فاصله بين اين دو تونل مسدود شده است، كه ناگهان ياد ده‌ها مسافر بي‌گناه و كودكان معصوم داخل قطار افتادم.

ريزعلي خواجوي افزود: به سرعت به طرف ايستگاه دويدم اما قطار حركت كرده بود و اگر وارد تونل مى‌‌شد راننده بدون ديد كافى به طور حتم با سنگ‌هاى انباشته شده بر روى ريل برخورد مى‌كرد و فاجعه‌اى بزرگ به بار مى‌آمد كه در آن شب باراني كُت خود را درآورده و به زحمت آتش زدم ولي پرسنل قطار با تصور ايجاد مزاحمت از سوي من به شدت مرا كتك زدند.

وي با اشاره به پيامدهاي اين واقعه گفت: همه كاركنان و پرسنل قطار با اين فكر كه قصد آزار و اذيت و ايجاد مزاحمت براي قطار را داشتم به شدت مرا كتك زده و مجروح كردند و پس از آنكه از كتك زدن من خسته شدند، رئيس قطار از من در باره علت كارى كه كرده‌ام توضيح خواست كه من نيز با حال و روز نامناسبى كه داشتم، ماجرا را تعريف كردم كه با ديدن صحنه ريزش كوه، همه مسافران و مسئولان قطار شوكه شده و شروع به عذرخواهي از من كردند.

دهقان فداكار با بيان اينكه الطاف الهى و همكاري صميمانه شريك زندگى خود را در تحمل همه شرايط سخت فراموش نمى‌كند، گفت: همسرم همواره در طول اين ۴۰ سال يار و ياورم بوده و همه مشكلات را تحمل كرده است.

وى با اشاره به بهبود تدريجي زندگي خود پس از نزديك به نيم قرن زندگي در انزوا اظهار داشت: خوشبختانه با برقرارى حقوق از سوى وزارت راه و ترابري، اهداى يك واحد مسكونى از سوى دولت، روزگار سخت گذشته در سال‌هاى پيرى بسيار بهتر شده است