عکاسی پیاپی Burst (Continuous)


حالت عکاسی پیاپی دوربین‌های دیجیتال قابلیتی است که به شما امکان می‌دهد تا چندین عکس را با فاصله زمانی بسیار کمی پشت سر هم و به صورت متوالی بگیرید، درست مانند یک دوربین فیلم‌برداری SLR. سرعت (تعداد فریم‌ها در هر ثانیه) و تعداد کل فریم‌ها در دوربین‌های مختلف، فرق می‌کند. fps / «فریم در ثانیه» یکی از کارکردهای کلید آزاد سازی شاتر و سیستم پردازش تصویر است. تعداد فریم‌های گرفته شده را میزان ظرفیت حافظه موقت تعریف می‌کند.

تعداد فریم‌ها در ثانیه (fps) و تعداد کل فریم‌های عکاسی پیاپی به طور مداوم در دوربین‌های دیجیتال جمع و جور، نیمه حرفه‌ای و SLRهای حرفه‌ای در حال بهبود است و به مرور بیش‌تر از قبل می‌شود. دوربین‌های دیجیتال جمع و جور می‌توانند با سرعت 3 تا 1 فریم در ثانیه و حداکثر تا 10 عکس بگیرند حال آن‌که دوربین‌های دیجیتال SLR می‌توانند با سرعت حداکثر 7 فریم در ثانیه کار کنند و تعداد بیش‌تری عکس را در فرمت‌های JPEG و RAW داشته باشند. بعضی از این دوربین‌ها حتی می‌توانند با سرعت بالاتری به صورت پیاپی عکاسی کنند.


تصالات Connectivity


اتصالات یک دوربین دیجیتال به قابلیت اتصال دوربین به دیگر دوربین‌های دیجیتال یا دستگاه‌ها به منظور انتقال اطلاعات، نمایش یا چاپ تصاویر و به کار‌گیری دوربین برای عکاسی به صورت ریموت گفته می‌شود.

انتقال تصویر

دوربین‌های دیجیتال اولیه از اتصالات کم سرعت RS232 (سری) برای انتقال تصویر به کامپیوتر استفاده می‌کردند. اما امروزه، بیش‌تر دوربین‌های دیجیتال از قابلیت اتصال USB 1.1، و مدل‌های بالاتر از USB 2.0 و FireWire (IEEE 1394) استفاده می‌کنند. معمولا، این دوربین‌ها به همراه کابل‌های مخصوص و نرم افزارهای ویژه ارائه می‌شوند. به این نکته توجه داشته باشید که سرعت انتقال معمولا کندتر از آن چیزی است که در جدول زیر می‌بینید. سرعت عملی انتقال اطلاعات به سخت افزار و نرم افزار کامپیوتری، نوع دوربین یا کارت‌خوان، نوع و کیفیت کارت حافظه (این‌که دارید اطلاعات را ثبت می‌کنید یا می‌خوانید)، حجم متوسط فایل (تنها تعداد محدودی فایل‌های سنگین هستند که از سرعت انتقال خوبی برخوردار می‌باشند) و مواردی از این دست بستگی دارد. به شما امکان داده شده برای انتقال اطلاعات خود به جای آن‌که با کابل کار کنید، کارت حافظه را به شیار مخصوص کارت کامپیوتر یا یک دستگاه کارت‌خوان متصل کرده، فایل خود را منتقل کنید.




سرعت انتقال 1 مگابیت در ثانیه (Mbps) برابر است با 128 کیلوبایت در ثانیه (KB/s) و به این ترتیب، در هر دقیقه می‌توان 7.5 مگابایت اطلاعات یا یک تصویر 5 مگاپیکسلی JPEG را انتقال داد.

عکاسی از راه دور

در بعضی دوربین‌ها قابلیتی در نظر گرفته شده که اتصالات لازم برای انتقال تصویر را می‌توان برای عکاسی از راه دور و به صورت ریموت به کار برد.

خروجی ویدیو

بیش‌تر دوربین‌های دیجیتال برای اتصال به TV یا VCR به خروجی ویدیویی (و گاهی صوتی) مجهز هستند. در این میان دوربین‌هایی هستند که به شما امکان می‌دهند خروجی خود را در حالت‌های مختلف PAL و NTSC تنظیم کنید. دوربین‌های مجهز به قابلیت کنترل از راه دور مادون قرمز (infrared) نیز موجود می‌باشند که نمایش اسلاید به صورت آهسته را بسیار راحت‌تر از قبل کرده‌ اند.

خروجی چاپ

در بعضی از دوربین‌های دیجیتال که از PictBridge و USB Direct Print پشتیبانی می‌کنند، قابلیتی در نظر گرفته شده که به شما امکان می‌دهد با اتصال دوربین به چاپ‌گرهای خاصی از طریق کابلUSB ، عکس‌ها و تصاویر خود را مستقیما و بدون نیاز به کامپیوتر چاپ کنید. اگر چه چاپ تصویر مستقیما از خود دوربین کار راحت و آسانی است، اما این قابلیت نیز محاسن خاص خودش را دارد. برای مثال می‌توان به امکان ویرایش عکس و به‌تر کردن کیفیت آن بدون نیاز به کامپیوتر اشاره کرد



پیکسل‌های موثر Effective Pixels


تعداد پیکسل‌های موثر

بین تعداد پیکسل‌های یک تصویر دیجیتال و تعداد پیکسل‌های سنسور که در ایجاد عکس نقش دارد باید تفاوت قائل شد. در سنسورهای آنالوگ، هر پیکسل یک دیود نوری دارد که با پیکسل تصویر مطابقت می‌کند. سنسور آنالوگ یک دوربین 5 مگاپیکسلی با قابلیت ارائه عکس‌های 1.920×2.560 پیکسلی،‌ همان مقدار پیکسل موثر یا دقیق‌تر بگوییم 4.9 میلیون پیکسل دارد. پیکسل‌های اضافی اطراف محدوده‌ی موثر، برای نرم کردن لبه پیکسل‌ها به کار می‌روند. البته،‌ گاهی هم تمام پیکسل‌های سنسورها به کار برده نمی‌شوند. برای مثال می‌توان به دوربین سونی DSC-F505V اشاره کرد که به طور موثر تنها 2.6 مگاپیکسل (1.392×1.856) از 3.34 مگاپیکسل موجود بر روی حس‌گر را به کار می‌برد. این از آن جایی است که سونی حس‌گر 3.34 را در مدل قبلی خود به کار برده است. از آن جایی که این حس‌گر کمی بزرگ‌تر است، لنز دوربین قادر به پوشاندن همه قسمت‌های حس‌گر نیست.

بنابراین، تعداد کل پیکسل‌‌های حس‌گر از تعداد پیکسل‌های موثر به کار رفته در عکس نهایی بیش‌تر است. غالبا ترجیح داده می‌شود تا این تعداد بیش‌تر برای تعیین رزولوشن دوربین و جهت اهداف بازاری به کار برده شود.

زیاد کردن تعداد پیکسل‌های حس‌گر

عموما، هر پیکسلی که در عکس دیده می‌شود بر مبنای ابعاد محل قرارگیری یک پیکسل استوار است. برای مثال، یک تصویر 5 مگاپیکسلی اندازه‌ای برابر با 5 میلیون پیکسل دارد. البته، یک دوربین با حس‌گر 3 مگاپیکسلی هم می‌تواند تصاویر 6 مگاپیکسلی ایجاد کند. در این‌ حالت، دوربین قادر است 6 میلیون پیکسل اطلاعات را محاسبه کند و این محاسبه، بر اساس 3 میلیون پیکسل موثر حس‌گر دوربین انجام می‌شود. وقتی در مود JPEG عکاسی می‌کنید، بزرگ‌نمایی‌های انجام شده در خود دوربین از کیفیت بسیار به‌تری برخوردار می‌باشند تا زمانی که تصویر را با کامپیوتر بزرگ می‌کنید. چرا که بزرگ‌نمایی انجام شده توسط خود دوربین قبل از فشرده‌سازی JPEG انجام می‌شود. بزرگ‌نمایی تصاویر JPEG در کامپیوتر باعث می‌شود تا اختلالات و مشکلات کیفیتی تصویر به خوبی دیده شوند. البته، میزان تفاوت کیفی ناچیز است و دوربین 3 مگاپیکسلی شما عمل‌کرد کندتری پیدا می‌کند و کارت حافظه آن نیز دو برابر سریع‌تر پر می‌شود. این درست مانند آن است که با زوم دیجیتال کار می‌کنید. اینترپولاسیون یا زیاد کردن تعداد پیکسل‌های حس‌گر به ایجاد جزییات ثبت نشده کمک نمی‌کند.