قرنهاست كه انسان به مطالعه زمین لرزه ها كه موجب خسارتهآی جانی و مالی وسیعی می شده­اند علاقه­مند بوده است. اولین تلاش در چنین راهی به چینی­ها مربوط می شود. 132 قبل از میلاد مسیح یك فیلسوف چینی به نام چانگ- هنگ1 لرزه نگاری به نام لرزه نما اختراع نمود.. چنین دستگاهی مشاهدة بروز یك حركت را امكان پذیر می کرد ولی اندازه گیری میزان حركت با آن ممكن نبود.
لرزه نگاری

 پس از چنین وسیله آی ظاهراً از زلزله نگار دیگری در تاریخ ذكر نشده است تا آینكه در قرن هجدهم از سیستمهآی پاندولی كه جهت موج دریافتی را نشان می دادند، (ابتدا در آیتالیا و سپس در ژاپن) مجدداً استفاده شد. اولین لرزه نگاشت روی كاغذ به طور همزمان در آیتالیا، انگلستان و آلمان در سال 1889 به دست آمد. در سالهآی بعد نیز جرم و اندازه لرزه نگارها همچنان بزرگتر گردید تا آینكه وزن آنها به حدود 19 تن رسید. چنین وزنی موجب آیجاد یك آینرسی زیاد نسبت به كل تغییرمكان زمین می گردید ولی از سوی دیگر ضرر آن آین بود كه امكان جا به جآیی چنین لرزه نگاری وجود نداشت.
امروزه شبکه عظیمی از لرزه نگارها در سراسر جهان نصب شده و در حال ثبت ارتعاشات می­باشند. شتابنگارهای ثبت شده توسط این دستگاهها امکان مطالعه دقیق زمین لرزه ها را فراهم می­آورد. شکل زیر بصورت شماتیک نگاشت ثبت شده از زلزله را نشان میدهد. همانطور که در بخش قبل گفته شد، در اثر زلزله امواج مختلفی منتشر می­شوند که سرعت و دامنه هرکدام از این موجها متفاوت می­باشد. سرعت متفاوت باعث می­شود که زمان رسیدن هرکدام از این موجها متفاوت باشد و در نتیجه بر روی نگاشت ثبت شده قابل تشخیص باشند.
لرزه نگاری
محل کانون و عمق زلزله نیز بر اساس تفاوت موجود بین زمان رسیدن موجهای P و S محاسبه میشود.