نحوه عبور از پیچ ها
اشنایی با انواع پیچ و نحوه گذر از انها:
پیچ سریع:
تقریبا هیچ پیست مسابقه ای بدون این پیچ نخواهید دید. برای طی سریع اینگونه پیچ ها راننده باید وارد پیچ شده زاویه داخلی را طی کرده و خط صحیح خود را در تمام طول پیچ حفظ نماید تمام مراح پیچ باید باید یکنواخت و بدون دادن حرکت سریع به فرمان انجام شود حداکثر شعاع ثابت در خط صحیح مسابقه تا زمانی که پیچ در حد ممکن سریع شده و تغییر در میزان پدال گاز حتی در خروج از پیچ داده نشود. که این حالت بهترین عمل خواهد بود.
پیچ با زاویه تند:
برای طی اینگونه از پیچها که به نوع پیچ های سنجاقی معروفند راننده باید دیرتر وارد پیچ شده و به طرف قسمت بیرونی پیچ میرود تا بازترین زاویه ممکن رو بدست بیاره در این حالت بقیه پیچ رو باید مثل پیچ سریع عمل کرد.
پیچ راست گرد:برای اینگونه پیچ ها انتخاب خط صحیح مسابقه بستگی به مسیر بعد از پیچ دارد. در سمت چپ راننده نسبتآ دیرتر وارد پیچ شده تا خروج سریعتری داشته باشد در این موارد باید وقتی در حال طی زاویه داخلی پیچ است شروع به سرعت گیری کند. در سمت راست حداکثر شعاع ثابت در خط صحیح مسابقه نشان داده شده. در سمت راست حداکثر شعاع ثابت در خط صحیح مسابقه نشان داده شده است راننده زودتر وارد پیچ شده ولی تا بعد از طی کامل زاویه داخلی نمیتواند سرعت گیری کند و چون ترمز گیری بسار دیرتر انجام میشود بهترین حالت ممکن برای سبقت گیری هست.
پیچ دو گوشه:
ممکن هست در شرایطی راننده خطی رو پیدا کند که بتواند دو پیچ رو مانند یک پیچ کوتاه طی کند{ به شرط اینکه دو پیچ توسط مسیر مستقیم کوتاهی به هم متصل باشند}در این حالت خروجی اول تبدیل به ورودی دوم خواهد شد.راننهده برای انکه پیچ کلی را با زاویه تند طی نکند از تمام قسمت های پیست استفاده نمیکند بلکه دو سوم عرض داخلی رو که بهترین حالت ممکن است رو مورد استفاده قرار میدهد. بعد از طی پیچ اول اتومبیل بدون تغییر در فرمان دادن وارد پیچ دوم میشود.
پیچ با شعاع افزایشی:
در این نوع پیچ ها شعاع باید به طور تصاعدی بعد از زاویه داخلی افزایش یابد. برای طی پیچ راننده در اخرین لحظه به داخل پیچ پیچیده و در سریعترین حالت ممکن زاویه داخلی را طی میکند زیرا بعد از ان مجبور خواهد شد اتومبیل را به طرف بیرون پیچ هدایت کند. نکته اساسی این است که راننده درست در بین مکان داخل شدن و خارج شدن از پیچ خطی رو انتخاب کند که شعاع پیچیدن رو افزایش دهد. در بقیه پیچ راننده میتواند مثله مسیر مستقیم عمل کند.
پیچ با شعاع کاهشی:
در این وضیعت بهترین حالت ممکن این است که در ورود به پیچ نسبتا دیرتر و از بیرون اقدام به پیچیدن کرد. اگر یه مسیر مستیقم طولانی قبل از این پیچ وجود داشته باشد بهتر است که در لحظه ورود با تاخیر در اقدام به ترمز گیری کرد چون طی کردن چند متر با حداکثر سرعت میتواند نقش اساسی داشته باشد و هچنین طی کردن زاویه داخلی با حداکثر سرعت ممکن در این نوع پیچ ها از نکات مهم هست.
شیکین یا ویراژ های مارپیچ:
دو یا چندین پیچ پی درپی که بدون واسطه به هم تصلند شیکین گفته میشود. در این مورد با چندین حالت مواجه هستیم که در ادامه توضیح خواهند داده شد.
1- تو حالت اول برای انتخاب خط فرضی برای انتخاب خط فرضی مسابقه معمولا اخرین پیچ حق تقدم دارد زیار همه چیز بستگی به نحوه خروج از ویراژ و مسیر مستقیم بعد از ان دارد. برای مثال در صورتی که بعد از شیکین یک مسیر مستقیم وجود داشته باشد لازم هست که خروجی اول ویراژ اول قربانی ورود دوم به ویراژ دوم کرد در این وضیت ما ابتدا کمی از زمان و سرعت خود رو از دست میدهیم اما از ویراژ دوم با سرعت بیشتری خارج میشیم. برعکس اگر قبل از شیکین مسیر طولانی و مستقیم وجود داشته باشد دیگر نمیتوانیم از خط فرضی اشاره شده در بالا استفاده کنیم زیرا به علت سرعت بیشتر در ورود زمان زیاد تری صرف ترمز گیری میشود. بنابراین ما مجبور هستیم که دیرتر ترمز گیری کنیم و از حداکثر شعاع ثابت در پیچ اول استفاده کنیم با توجه به اینکه میدانیم که زمان از دست رفته در پایان مسیر بعد از پیچ ها کمتر از مزیتی خواهد بود که در سریعتر طی شدن ویراژ اول کسب میشود.
در کنترل فرمان دو عامل مطرح هستند یکی فرمان و دیگری پدالها که فرمان جلوی ماشین و پدال ها عقب ماشین رو کنترل میکنن. که برای توضیح این دو عامل به بررسی پیچ های کم سرعت و پرسرعت میپردازیم.
پیچ های کم سرعت:
برای انگونه ویراژ ها بهتر است که یک اتومبیل بیش فرمان داشته باشیم.{در اصطلاح Over Steering } یعنی عقب اتومبیلبیشتر از جلوی اون حالت سر خوردن داشته باشه. این اتومبیل توانایی پیچش حول محور عمودی خود را خواهد داشت و با چرخشی بیش از چرخش شعاع ثابت پیچ مسافت داخل ویراژ را سریعتر طی میکنه و در زمان کمتری به خروجی ویراژ میرسه. برای ورود به این نوع ویراژ ها باید کاهش سرعت با ترمز انجام بشه تا انجا که لاستیک های عقب به حداقل چسبندگی خودشون برسن. و این باعث میشه که ماشین تو ورود به ویراژ چابک باشد سپس بیش فرمانی شروع به افزایش میکنه که در این موقع راننده باید توسط پدال گاز کنترل دوباره ماشین رو در دست بگیره. اگر قدرت بیشتری تو یک ویراژ طولانی استفاده بشه سرخوردن ماشین تا مسافت بیشتری ادامه پیدا میکنه و بالعکس. یکی از نکات قابل توجه در نحوه برگرداندن تعادل دوباره به ماشین هست که باری این امر باید از تکنیکی به نام تکنیک قفل معکوس استفاده کنیم. بدین طریق که فرمان رو در خلاف جهت پیچش ویراژ حرکت داده و تعادل رو به این شیوه بدست بیاریم. اما در انجام این عمل باید کوچک ترین نکات رو مد نظر داشته باشیم. یعنی اگر فرمان بیش از حد در خلاف جهت پیچ چرخانده شود و یا این عمل با تاخیر انجام به پذیره یا ماشین در خلاف جهت اولیه دچار بیش فرمانی میشه یا اینکه به طرف دیگر پیست پرتاب میشه.
پیچ های پر سرعت:
برای کسب برتری در ویراژ های پر سرعت بیش فرمانی معنایی ندارد زیرا بعد از سر خوردن اتومبیل در سرعت های بالا برای بدست اوردن تعادل دوباره ماشین زمان زیادی از دست میره که به هیچ وجه مناسب شرایط رانندگی به خصوص در مسابقات نیست به همین دلیل اتومبیل باید کم فرمانی{Under Steer } داشته باشد که در این حالت راننده باید در لحظه پیچیدن متناسب با سرعت به نرمی بر فمان اعمال فشار کرده و در حالی که سعی در قرار گرفتن بر روی خط مسابقه رو دارد به افزایش سرعت ادامه بده. برای در تعادل نگه داشتن ماشین هنگام ورود به پیچ نباید در هنگامی که لاستیک های عقب در حال کاهش سرعت هستند شروع به پیچیدن کرد.بلکه هنگام ورود به ویراژ بلافاصله بعد از ترمز گیری باید پدال رو فشار داد تا چرخ های عقب دوباره کشش و چسبندگی خودشون رو بدست بیارن.و اولین حالتی که رخ میده رسیدن چرخ های جلو به حداقل چسبندگی خودشون هست. که اگر کم فرمانی بیش از حد به وجود بیاد با کم کردن میزان گاز میشه اون رو اصلاح کرد. اما نباید این کم کردن ناگهانی و به طور لحظه ایی باشه چون باعث میشه که لاستیک های عقب چسبندگی خودشون رو از دست بدن و ماشین این بار دچار حالت بیش فرمانی بشه که در این صورت ماشین اسپین میزند.
و به طور خلاصه : بیش فرمانی در ویراژ های کم سرعت و تیز با حرکت فرمان و کم فرمانی در ویراژ های تند و سریع با کم و زیاد کردن میزان گاز بدست خواهد امد.
در نهایت این عامل رو مد نظر داشته باشیم که سنجیدن شرایط بهترین عامل برای موفقیت ماست. این دو حالت برای یکی از رانندگان فرمول به نام ایرون سنا به وجود اومد. که البته این راننده برزیلی سعی کرد که وضیعت ماشین رو اصلاح کنه اما شکستن فرمان ماشین حاصلی جز برخورد ماشین با سرعت 200 تا 250 کیلومتر با دیواره بتنی کتار پیست نداشت.
پاسخ با نقل قول
