دندان ها به مرور زمان وبا گذشت سن دچار تغییر رنگ می شوند.این تغییر رنگ در اثر تغییر مواد معدنی مینا وعاج صورت می گیرد به این معنی که تخلخل مینا به مرور کم می شود وشفافیت خود را از دست می دهد.دندان ها هم چنین ممکن است به علت مواد رنگی غذاها باکتری ها وتنباکو دچار تغییر رنگ شوند.از آن جائی که سفیدی دندان ها به سور ناخود آگاه نشانه ای از جوانی بر شمرده می شودهمواره سفید کردن دندانها مورد درخواست مردم بوده است.
در عمل سفید کردن دندانها از مواد اکسید کننده مثل پر اکسید هیدوژن برای روشن تر کردن دندان استفاده می شود.مواد اکسید کننده به داخل ساختار کریستالی میله مانند مینا نفوذ کرده و رنگیزه های رسوب کرده در بین هرم های مینائی را اکسید می کنند.با گذشت زمان نفوذ مواد اکسید کننده به داخل عاج دندان که در لایه زیرین مینا قرار داردنیز صورت گرفته و رنگ آن نیز روشن تر می شود.
دو روش اصلی برای سفید کردن دندانها وجود دارد در روش اول که سفید کردن در مطب نامیده می شود مواد بلیچینگ با غلظت بالا به مدت کوتاهی بر روی دندان قرار می گیرد.در این روش سفیدی دندان به سرعت پدیدار می شود ولی در صورتی که به درستی استفاه نشود ممکن است باعث آسیب به لثه ومخاط دهان شود.در این روش برای جلوگیری از تماس مواد اکسیدکننده با لثه ها از لایه محافظ مخصوصی استفاده می شود که با مهارت بر روی لثه قرار می گیرد وبا نور مخصوص محکم می گردد.ماده مورد استفاده در بلیچینگ مطب یا پراکسید هیدروژن ویا کاربامید پراکسید است.ماده دوم نیز در دهان پراکسید هیدروژن ایجاد می نماید.ژل بلیچینگ در این موارد معمولا حداکثر معادل 35% پر اکسید هیدروژن غلظت دارد.
از روش های دیگر بلیچینگ سفید کردن در منزل می باشد که در این روش دندان پزشک یک تری مخصوص پلاستیکی بر روی مدل دندانهای شخص ساخته وژل های بلیچینگ را در اختیار بیمار قرار می دهد.بیمار هر روز چند ساعت ژل ها را بر روی تری قرار داده و آن را در دهان بر روی دندان ها می گذارد.پس از گذشت چند هفته دندانها به سفیدی مورد نظر می رسند.ژل مورد استفاد ه در این روش بین ده تا شانزده درصد غلظت دارد.
در سال های اخیر محصولات زیادی نیز برای سفیدکردن در داروخانه ها وسوپرمارکت ها ارائه می شوند که غلظتی کمتر از ده درصد دارند وبه علت نظارت نداشتن دندانپزشک بر مراحل درمان استفاده از آن ها توصیه نمی گردد.
به طور معمول پس از بلیچینگ بهبود مناسبی در زیبائی دندانها در اثر سفید شدن آن ها مشاهده می شود.ولی باید دانست این روش بر تمامی رنگیزه های دندانی موثر نیست ودر برخی موارد بدرنگی شدید دندان ها نیاز به درمان های طولانی مدت بلیچینگ ویا استفاده از درمان ونیر لامینیت می باشد.
از عوارض درمان بلیچینگ می توان به حساس شدن دندانها سوختگی لثه ها(در موارد استفاده نادرست ویا سفیدشدن بیش از حد دندانها ) اشاره کرد.این عوارض در تعداد کمی از مراجعین ممکن است به وجودآید و پس از چند روز بهبود می یابد.مدتی پس از سفیدکردن ممکن است تا حدودی از سفیدی دندان کاسته گردد.