پونتیاک فایربرد نسل اول
پس از عرضه ی فورد ماستنگ و شورلت کامارو و در اواسط سال 1967، پونتیاک بالاخره فایربرد را وارد رقابت نفس گیر Muscle Cars کرد. فایربرد دارای پلتفرم مشترک با کامارو بود هرچند مسئولین کمپانی سعی بر آن داشتند تا این محصول جدید استیل ظاهری منحصر به خود را داشته و چهره و فرمی اروپایی به آن بدهند تا توان رقابت با حریفان با تجربه ی خود را داشته باشد.
توجه: قدرت انجینهای تولیدی در ایالات متحده تا سال 71 بر اساس استاندارد SAE Gross می باشد.
فایربرد تنها 5 ماه پس از عرضه ی کامارو عرضه شد و مشتریان حق انتخاب انواع موتورهای 6 و 8 سیلندر را داشتند. اگرچه فایربرد از شاسی و برخی قطعات مشترک با کامارو (همچون گلگیرهای عقب و جلو و دربها) استفاده می کرد ولی طراحان پونتیاک وقت کافی برای ایجاد یک هویت مستقل و جدید را برای آن داشتند. جلوپنجره ی دوتکه، دماغه ی نوک تیز و چراغهای دوبل قرض گرفته شده از پونتیاک GTO، به فایربرد چهره ی یک پونتیاک واقعی را بخشیدند. ولی نقطه ی قوت شاهین آتشین در زیر درب موتور خوابیده بود جایی که لیست کاملی از موتورهای 6 و 8 سیلندر پونتیاک قابل سفارش بودند. در واقع 5 مدل فایربرد وجود داشت که بر اساس انجینهای نصب شده در آنها نام گذاری می شدند. ضعیف ترین انتخاب خریداران، مدل l6 230 اینچی با کاربراتور تک دهانه و به قدرت 165 اسب بخار بود که در مدل مجهز به کارب چهار دهانه قدرت آن به 215 اسب افزایش پیدا می کرد. این مدل نیروی خود را از طریق گیرباکس 3 یا 4 سرعته دستی و یا مدل دو سرعته اتوماتیک منتقل می کرد. مدلهای شش سیلندر پونتیاک به اندازه ی کافی و حتی بیشتر از نمونه های تولیدی شورلت، اسب بخار تولید می کردند با این حال بیشتر خریداران، انجینهای 8 سیلندر را ترجیح می دادند. ضعیفترین انجین V8 قابل نصب، نمونه ی 326 اینچی مجهز به کاربراتور دو دهانه و به قدرت 250 اسب بخار بود. یک ورژن ویژه از این انجین به نام HO (High Output) با کارب چهاردهانه و 285 اسب بخار قدرت عرضه می شد. در صدر لیست نیز موتور 400 اینچی به عاریت گرفته شده از پونتیاک GTO وجود داشت که 325 اسب وحشی را روانه ی صفحه کلاچ می کرد. این مدل می توانست با یا بدون رم ایر نصب شود که در ظاهر تاثیری بر روی قدرت خروجی نداشت. مدل دارای رم ایر از میل سوپاپ ویژه، فنر سوپاپهای قویتر و آرایش متفاوتی برای دریچه های ورودی هوا استفاده می کرد. همانطور که گفته شد قدرت اعلام شده برای مدلهای رم ایر تفاوتی با مدلهای عادی نداشت.(شاید به خاطر فرار از مالیات و یا قوانین زیست محیطی). این مدل، اضافه پرداخت سنگین 600 دلاری را نیز به همراه داشت. مدل رم ایر سفارش تولید بسیار کمی داشت. تمامی فایربردهای مجهز به انجین V8 به صورت استاندارد از گیرباکس Heavy Duty (اصطلاحا سخت کار) 3 سرعته دستی استفاده می کردند. یک مدل 4 سرعته دستی و دو مدل اتوماتیک 2 و 3 سرعته نیز قابل نصب بودند. دفرانسیل قدرتی با ضریب 4.33 به 1 و نیز ترمزهای دیسکی جلو به صورت آپشنال عرضه می شدند. فایربردهای تولیدی، قیمتی در حدود 200 دلار گرانتر از کاماروهای هم سطح خود داشتند و نسبت فروش 2 به 1 کامارو و فایربرد در این سال گواه این مدعاست. ولی این مسائل اهمیت چندانی نداشت. شاهین آتشین پونتیاک تازه اول راه بود.
میزان تولید:
هاردتاپ کوپه: 67032 دستگاه
کانورتیبل: 15526 دستگاه
موتورها:
230 l6 با کارب 1 دهانه و قدرت 165 اسب بخار
230 l6 با کارب 4 دهانه و قدرت 215 اسب بخار
326 V8 با کارب 2 دهانه و قدرت 250 اسب بخار
326 V8 HO با کارب 4 دهانه و قدرت 285 اسب بخار
400 V8 به قدرت 325 اسب بخار در دور موتور 4800 و گشتاور 410 پاوندفوت در دور موتور 3400
400 V8 Ram Air به قدرت 325 اسب بخار در دور موتور 5200 و گشتاور 410 پاوندفوت در دور موتور 3400
فایربرد در دومین سال تولید خود، دستخوش تغییرات کوچکی شد. در نمای جانبی بدنه، پنجره های مثلثی جلو حذف شده و راهنمای روی گلگیرها اضافه شده بودند. طراحی داخلی نیز تغییر کرده بود و مشکلات سیستم تعلیق عقب خودرو با استفاده از کمک فنر های نامرتب (یکی پشت اکسل عقب و دیگری جلوی آن) و همچنین فنرهای شمش چندلایه برطرف شده بود اما بیشترین تغییرات در موتور خودرو انجام گرفته بود انجین استاندارد 400 اینچی 5 اسب قویتر شده بود و قدرت مدل رم ایر به 335 اسب بخار رسیده بود که البته در اواسط سال این انجین جای خود را به مدل رم ایر ll با 340 اسب بخار قدرت داد. همچنین یک V8 جدید با پسوند HO که از نظر قدرت بین دو موتور قبلی قرار می گرفت نیز تولید شد که مجهز به سیستم اگزوز با تنفس راحت تر و میل سوپاپ با عملکرد بهتر بود. این مدل با گیرباکس 4 سرعته ی دستی همخوانی خوبی داشت. موتورهای 230 و 326 اینچی هم جای خود را به نمونه های قوی تر 250 و 350 دادند. بدون شک قدرت، برگ برنده ی کمپانی پونتیاک محسوب می شد.
میزان تولید:
هاردتاپ کوپه: 90152 دستگاه
کانورتیبل: 16960 دستگاه
موتورها:
250 l6 با کاربراتور 1 دهانه و به قدرت 175 اسب بخار در دور موتور 4800 و گشتاور 240 پاوندفوت در دور موتور 2400
250 l6 با کاربراتور 4 دهانه و به قدرت 215 اسب بخار در دور موتور 5200 و گشتاور 255 پاوندفوت در دور موتور 3800
350 V8 با کاربراتور 2 دهانه و به قدرت 265 اسب بخار در دور موتور 4600 و گشتاور 355 پاوندفوت در دور موتور 2800
350 V8 HO با کاربراتور 4 دهانه و به قدرت 320 اسب بخار در دور موتور 5100 و گشتاور 380 پاوندفوت در دور موتور 3200
400 V8 با کاربراتور 4 دهانه و به قدرت 330 اسب بخار در دور موتور 4800 و گشتاور 430 پاوندفوت در دور موتور 3300
400 V8 HO با کاربراتور 4 دهانه و به قدرت 335 اسب بخار در دور موتور 5000 و گشتاور 430 پاوندفوت در 3400
400 V8 رم ایر به قدرت 335 اسب بخار در دور موتور 5300 و گشتاور 430 پاوندفوت در دور موتور 3600
عملکرد:
400 HO: 0 تا 60 مایل در 5.5 ثانیه و طی مسافت 400 متر در 14.2 ثانیه و با ماکسیمم سرعت 100 مایل بر ساعت
شاهین آتشین در سال 1969 دچار تغییرات ظاهری زیادی شد. دماغه ی جلو به کل تغییر کرد و نمای عقب و داخل خودرو نیز دچار تغییرات اندکی شدند. این فیس لیفت چندان به مذاق خریداران خوش نیامد و فایربرد افت فروش قابل توجهی را نسبت به سال قبل تجربه کرد. با توجه به این مسئله که تولید فایربرد 1969 به مدت 17 ماه و تا اواسط 1970 ادامه پیدا کرد. چرا که تولید نسل جدید به علت پاره ای مشکلات، به تاخیر افتاده بود. نام مدل رم ایر 400 به رم ایر lV تغییر کرد و قدرت آن نیز کمی افزایش یافت. آپشن 400 HO نیز قوی تر شده و اکنون به نام رم ایر، رم ایر 2 و یا HO شناخته می شد.
در مارچ 1969، کمپانی پونتیاک یک پکیج تزئیناتی و فنی ویژه به نام Trans Am (برگرفته از نام یک سری مسابقات) را به بازار عرضه کرد. این مدل در حقیقت برای رقابت در سری مسابقات زیر نظر SCCA آماده شده بود. البته به کمک یک انجین 303 اینچی V8 که هیچگاه در مدلهای تولید انبوه استفاده نشد. کمپانی پونتیاک به ازای تولید هر دستگاه Trans Am و به خاطر استفاده از این اسم، 5 دلار به SCCA پرداخت می کرد. این پکیج با اضافه پرداخت 725 دلار قابل سفارش بود. در این سال کلا 689 دستگاه ترنس ام کوپه و 8 دستگاه کانورتیبل تولید شدند. که در نتیجه نمونه های کمیاب و کلکسیونی محسوب می شوند. پونتیاک فایربرد ترنس ام به همراه شورلت کوروت تنها خودروهای اسپرت آمریکایی (High Performance) بودند که سالیان دراز به حیات خود ادامه دادند. ترنس ام های استاندارد با انجین 400 HO به همراه رم ایر عرضه می شدند(که رم ایر lll نیز نامیده می شد) به جز این، تنها امکان سفارش انجین 400 رم ایر lV وجود داشت. تمامی ترنس ام های تولیدی به رنگ سفید و با خطوط آبی طولی بر روی بدنه و پنل چراغهای عقب عرضه می شدند. درب موتور از نوع سفارشی و مجهز به دریچه های هوا با امکان کنترل از داخل اتاق توسط راننده بودند. بر روی گلگیرهای جلو نیز دریچه های هوا با عملکرد واقعی برای تامین هوای مورد نیاز موتور وجود داشت. یک اسپویلر 60 اینچی نیز بر روی درب صندوق نصب شده بود.
اگرچه ترنس ام های تولیدی، سریعتر از سایر فایربردها نبودند ولی نقطه ی عطفی در تاریخ کمپانی پونتیاک به شمار می روند.
میزان تولید:
هاردتاپ کوپه: 76059 دستگاه
کانورتیبل: 11469 دستگاه
ترنس ام هاردتاپ کوپه: 689 دستگاه
ترنس ام کانورتیبل: 8 دستگاه
موتورها:
250 l6 با کاربراتور 1 دهانه و به قدرت 175 اسب بخار در دور موتور 4800 و گشتاور 240 پاوندفوت در دور موتور 2400
250 l6 با کاربراتور 4 دهانه و به قدرت 215 اسب بخار در دور موتور 5200 و گشتاور 255 پاوندفوت در دور موتور 3800
350 V8 با کاربراتور 2 دهانه و به قدرت 265 اسب بخار در دور موتور 4600 و گشتاور 355 پاوندفوت در دور موتور 2800
350 V8 HO با کاربراتور 4 دهانه و به قدرت 320 اسب بخار در دور موتور 5100 و گشتاور 380 پاوندفوت در دور موتور 3200
400 V8 به قدرت 330 اسب بخار در دور موتور 4800 و گشتاور 430 پاوندفوت در دور موتور 3300
400 V8 HO با کاربراتور 4 دهانه و به قدرت 335 اسب بخار در دور موتور 5000 و گشتاور 430 پاوندفوت در 3400
400 V8 (Ram Air ll) به قدرت 335 اسب بخار در دور موتور 5000 و گشتاور 430 پاوندفوت در 3400
400 V8 (Ram Air lV) به قدرت 345 اسب بخار در دور موتور 5400 و گشتاور 430 پاوندفوت در دور موتور 3700
عملکرد:
400 Ram Air lV: 0 تا 60 مایل در 6.3 ثانیه و طی مسافت 400 متر در 14.1 ثانیه و با ماکسیمم سرعت 101 مایل بر ساعت
پونتیاک فایربرد نسل اول
شجاعت و جوانمردي آيين ماست در حالي كه قدرت در دستان من است
پاسخ با نقل قول
