چارلز بر روی برانکارد خوابیده بود و توسط دو نفر از دوستانش به پشت جبهه منتقل می شد اما صحنه هایی که در این چند روز دیده بود مانند فیلم در جلوی چشمانش رژه می رفتند.

او دوبار توسط ترکشهای خمپاره مجروح شده و زخمی کاری برداشته بود که ناگهان در میانه نبرد چشمش به یکی از همرزمان مجروحش افتاد. چارلز جراحتهای خود را فراموش کرد و با سرعتی باورنکردنی به سمت سرباز مجروح رفت و او را هر جور که بود در زیر آتش دشمن به نقطه ای امن کشید. اسهال خونی و زخمها، چارلز را به اسکلتی متحرک تبدیل کرده بودند اما نتوانستند او را راهی بیمارستان کنند. 8 روز بعد او توانست یک حمله دشمن را دفع کرده و 22 سرباز آلمانی را اسیرکند. نتیجه این شجاعت و تهور برای چارلز اوپام یک مدال صلیب ویکتوریا بود.

چارلز در سال 1908 و در نیوزلند متولد شد. در سال 1939و با آغاز جنگ جهانی دوم چارلز با درجه سرجوخگی به ارتش نیوزلند پیوست. در ماه دسامبر به درجه سرگروهبانی رسید و یک هفته بعد به مصر اعزام شد. گردان نیوزلندی که چارلز درآن خدمت می کرد به یونان اعزام شد ولی پس از تهاجم ایتالیا و آلمان به یونان چارلز به همراه دوستانش به جزیره کرت اعزام شدند و در همانجا بود که توانست به مدال شجاعت دست پیداکند. اما این مدال برای چارلز اوپام تنها ابتدای راه بود.

در نبرد العلمین باردیگر چارلز خوش درخشید. حال، او به درجه سروانی رسیده بود و به همراه زیردستانش وظیفه داشتند تا یک تپه مشرف به منطقه نبرد را از دشمن پاکسازی کند. او در طی بالارفتن از تپه دوبار مجروح شد اما توانست پس از یک نبرد خونبار تپه را از دشمن بگیرد. چارلز یک تانک آلمانی، چند توپ و خودرو را توسط نارنجک به آتش کشید. گلوله مسلسل آلمانها از میان آرنج چارلز گذشت و دست او را شکست اما نتوانست چارلز را به زانو درآورد. چارلز برای نجات تعدادی از سربازانش که در گوشه ای گیرافتاده بودند به جلو حرکت کرد و توانست آنها را با موفقیت عقب بکشید. این گونه بود که چارلز اوپام به دومین مدال صلیب ویکتوریا دست پیداکرد. حال چارلز تنها کسی بود که در طی جنگ جهانی دوم دوبار به مدال صلیب ویکتوریا گرفته بود و توانست این رکورد را تا انتهای جنگ حفظ کند.

کمی بعد چارلز اسیر شد و به یک بیمارستان ایتالیایی فرستاده شد اما آنقدر دست به فرارزد که آلمانها او را تحویل گرفته و به اردوگاه معروف کولدیتز فرستادند. اما چارلز در قلب آلمان هم دست بردار نبود و چندین بار اقدام به فرارکرد. عاقبت نیروهای آمریکایی به کولدیتز رسیدند و چارلز و هم بندانش را آزاد کردند.

در روز 11 می 1945 چارلز مدال اول خود را از دست جرج ششم دریافت کرد. پس از اینکه قرارشد مدال دوم بر روی سینه او نصب شود شاه از سرلشکر کیپنبرگر ،که در کنارش حضورداشت، پرسید:" دو مدال برای یک سرباز غیرعادی است. آیا او شایستگی دریافت دو مدال را دارد؟" کیپنبرگر پاسخ داد:"اعلی حضرت! به عقیده من چندین مدال دیگر هم برای او کم است."

چارلز قصد داشت که بازهم به صحنه جنگ بازگردد اما در دام عشق پرستاری به نام مک تامنی گرفتار شد و اندکی بعد با وی ازدواج کرد. آن دو به نیوزلندبازگشتند و چارلز به کشاورزی پرداخت. اوپام 50 سال پس از پایان جنگ و در سال 1994 فوت کرد. او تا زمانی مرگش حتی یک آلمانی را هم به مزرعه خود راه نداد.

منبع مجله اطلاعات هفتگی