در طول دوران جنگ سرد، تمام سازمان‌‌هاي جاسوسي غرب مي‌دانستند كه هيچ فعاليت جاسوسي‌اي وجود ندارد كه آنها انجام بدهند و «مرد بدون چهره» از آن سر درنياورد.
براي چندين سال اين سازمان‌ها تمام تلاش خود را به جاي حفظ اطلاعات محرمانه، براي شناسايي مردي كه هيچ تصويري از آن در دست نبود به كار بردند اما نتيجه چه بود؟ جاسوس كهنه‌كار ناشناس مي‌ماند و اطلاعات، باز هم به دست «مرد بدون چهره» مي‌رسيد.
ماركوس وولف - بزرگ‌ترين جاسوس دوران جنگ سرد- هفته گذشته در سن 83سالگي از دنيا رفت و اطلاعاتي را كه ديگر هرگز افشا نخواهد شد، با خود به گور برد. ماركوس برخلاف زندگي سراسر التهابش، در صلح و آرامش تمام در رختخوابش درگذشت. او كه بزرگ‌ترين جاسوس و برگ برنده سازمان جاسوسي شوروي(كا گ ب) در اروپا به شمار مي‌رفت، فرماندهي 4هزار جاسوس را در آلمان شرقي برعهده داشت و در اين كار به قدري موفق بود كه بي‌شك او را مي‌توان بزرگ‌ترين جاسوس تمام دوران جنگ سرد ناميد.
وولف مدت 30سال مسئوليت جاسوسان خارجي شوروي را بر عهده داشت و از آنجا كه طي دو دهه، هيچ تصويري ا ز او در دست نبود، به او «مرد بدون چهره» لقب داده بودند. البته سرانجام سازمان ضدجاسوسي سوئد موفق شد در سال1978 كه وولف براي يك مأموريت به سوئد رفته بود، از او عكسبرداري كند اما اين تصوير هم هيچ خللي در كار او ايجاد نكرد.
وولف تا سال1990 كه ديوار برلين فروريخت، در آلمان شرقي مستقر بود اما در اين سال به شوروي پناهنده شد. يك سال بعد، وولف به آلمان آمد و دستگير شد و به جرم فعاليت‌هاي جاسوسي به 3سال زندان محكوم شد اما وولف در طول بازجويي‌ها، حتي يك نفر را هم لو نداد و به هيچ وجه چگونگي دسترسي خود به اطلاعات فوق‌سري سازمان‌هاي غربي را فاش نكرد.
او در اواخر عمرش در يك مصاحبه در مورد فعاليت‌هاي جاسوسي‌اش گفته بود:‌ نمي‌توانم بگويم به چيزي كه بودم، افتخار مي‌كنم اما فكر نمي‌كنم كه براي هيچ چيز زندگي كرده باشم.