غزوه بدر

[SENATOR]

در هفدهم یا نوزدهم ماه مبارک رمضان سال دوم هجرت، غزوه بدر اتفاق افتاد. در این غزوه که نخستین مقابله سپاه اسلام با کفر و نبرد اهل توحید با اهل شرک بود، مشرکان از جنبه ساز و برگ و اسلحه و مهمات بر مسلمانان برتری داشتند و نفرات آنها تقریباً‌ سه برابر مسلمانان بود.

رسول اکرم صلي الله عليه و آله دست بر آسمان بلند کرد و عرضه داشت:

«خدايا! اين قبيله‌ی قريش هستند که به علت تکبّر و تفاخر با تو به مبارزه برخاسته پيامبرت را تکذيب مي‌نمايند؛ خدايا! نصرتي را که به من وعده فرموده بودي کجاست؟ پروردگارا! صبحگاهان، به آنها نيکي خويش را ارزاني دار.

آنقدر دست‌هايش را به دعا بلند نگاه داشت که روايش از دوش مبارک افتاد. جنگ بدر آغاز شد، مسلمانان با زباني تشنه و دلي گرسنه با حالت روزه در برابر مشرکين مقاومت کردند.در اين امتحان سخت مؤمنين سر بلند بيرون آمدند.

قرآن در سوره‌هاي آل عمران، نساء، انفال و حج و در بيش از چهل آيه غزوه بدر را به شرح نشسته است.

در آيه 41 سوره انفال اين روز تاريخي یوم الفرقان نامگذاري شده است.زيرا فرقان مرز بين دو عهد و دو عصر اسلامي گرديد. عهد گذشته، که عهد صبر و تحمل و بردباري و انتظار و وقت آماده شدن بود و عهد جديد، که عهد حرکت، نهضت،‌ قوت، پيشدستي، دفاع و مبارزه با ظلم، ستم، جهل و شرک شد.

جنگ بدر، فرقان بين دو نوع تفکر در عوامل پيروزي و عوامل شکست شد. يکي تفکر مشرکان و بت‌پرستان که عوامل پيروزي را اسلحه و مهمات جنگي و کثرت نفرات مي‌شمردند و ديگري تفکر مؤمنان و تربيت شدگان مکتب اسلام، که عوامل پيروزي را در درجه نخست، استقامت، فدارکاري و ايمان به هدف، همفکري و مدد خداوند مي‌دانستند.

(برگرفته از کتاب رمضان در تاريخ/فيقه فرزانه آيت الله العظمي صافي)

[SENATOR]

حضرت علی علیه السلام و غزوه بدر ـ تعداد لشکريان کفر و همچنين ميزان مهمات و ... چند برابر سپاه اسلام بود.

ـ در اين جنگ سپاهيان اسلام 313 نفر بودند که علمداري رسول خدا صلي الله عليه و‌ اله، را علي‌ مرتضي عليه السلام بر عهده داشت. در آن هنگام امير المؤمنين بيست سال سن بيشتر نداشت.

ـ سي و شش نفر از نامداران مشرکين به دست علي بن ابيطالب عليه السلام به هلاکت رسيدند.

ـ معاويه گفت: «علي را در اين غزوه ديدم مانند شير، هيچ کس در نبرد با او ايستادگي نمي‌کرد، مگر آنکه او را مي‌کشت، و بر چيزي نمي‌زد مگر آن را پاره مي‌ساخت.

ـ هرگاه پيامبر صلي الله عليه و اله جماعتي از مشرکين را مي‌ديد به علي عليه السلام فرمان مي‌داد «بر ايشان حمله کن» او جماعت را متفرق مي‌ساخت.

پيغمبر صلي الله عليه و‌ آله با ديدن روحيه جهاد و ايثار و فرمانبرداري علي عليه السلام فرمودند:
«انّه مني و انا منه»، علي از من و من از او هستم.

چون جبرئيل کلام رسول الله صلي الله عليه و اله را شنيد عرضه داشت: و انا منکما، من هم از شما هستم. در اين هنگام صدايي شنيده شد که مي‌گفت:

لا سيف الا ذوالفقار و لا فتي الا علي

ـ درغزوه بدر چون علي عليه السلام براي سيراب کردن رسول صلي الله عليه و‌اله و اصحاب در پي آب روان شد، جبرئيل، ميکائيل و اسرافيل هريک با گروهي از فرشتگان در برابر امير المؤمنين عليه السلام اداي احترام کرده و سلام نمودند.