خاورميانه جديد ( قسمت دوم ) لبنان گذشته حال اينده

[SENATOR]

لبنان - جمهوري لبنان در ساحل شرقي درياي مديترانه واقع شده است. از شمال و شرق به سوريه و از جنوب با فلسطين اشغالي هم مرز ميباشد. جمعيت عمده اون رو مسلمانان اعم از شيعه و سني تشكيل ميدن. مارونيها و مسيحيان ارتدكس و كاتوليك از درصد كمتري برخوردارند. عمده جمعيت شيعيان در جنوب اون واقع شده اند.

حزب الله

در اوايل دهه هشتاد ميلادي به همت سيد محمد حسين فضل الله با همكاري گروههاي ديگر از جمله حزب الدعوه ، جنبش امل ، جنبش فتح و تعدادي از احزاب ديگر تشكيل شد.

از حزب الدعوه و جنبش امل افرادي نظيرشهيد سيد عباس موسوي (اولين دبير كل حزب الله كه خوردوي وي توسط هليكوپترهاي رژيم صهيونيستي هدف قرار گرفت ) شيخ صبحي طفيلي و سيد حسن نصر الله وارد حزب گرديدند. از جنبش فتح نيز شهيد عماد مغنيه و شهيد ابو حسن سلامه ميتوان نام برد.

از سال 83 حزب شروع به جذب مردم و اموزشهاي نظامي نمود و اونها رو اماده نبرد با دشمن صهيونيستي كرد. شعار تمامي گروهها مبارزه با دشمن اشغالگر بود و اين هدف و ارمان همه افراد با تضادهاي فكري رو در يك جبهه قرار ميداد.

با شروع هزاره جديد حزب الله از يك گروه نظامي به سمت تشكيلات سياسي روي اورد كه توانست ظرف مدت كوتاهي چند وزير به دولت لبنان ارائه كند. از ديگر پيروزيهاي حزب الله شركت در انتخابات شهر وروستا و انتخاب تعداد زيادي از شهرداران از اين حزب بود.

[SENATOR]

زير ساختهاي اقتصادي لبنان از گذشته دور پايه هاي محكمي نداشت. عمده منابع مالي و تجاري لبنان بر پايه جذب توريست هست كه با حوادثي هر چند كوچك رو به تنزل ميگذارد.

لبنان در خيلي از موارد نياز به واردات لوازم و مواد اوليه از كشورهاي شرق و جنوب شرقي دارد.
گرچه حكومت تركيبي از احزاب و فرقه هاي ديني ميباشد ولي اصل جدا بودن اديان به خوبي مشاهده ميشود.

محلات مسيحي نشين سني نشين و شيعيان جدا ميباشد كه در بيروت مرفه ترين محلات مربوط به مسيحيان ماروني است.
حكومت نظارت چندان زيادي برمراكز تفريحي نداشته و خود مراكز براي جلب توريست دست به هر اقدامي ميزنند.

اين تنوع اديان و جدايي محلات در بعضي مواقع باعث زد و خورد ميشود كه بيشتر از تضادهاي ديني ناشي ميشود و قسمت كمتر اون مربوط به اختلافات قبليه اي.

در چند سال اخير تنها حزب و گروهي كه كمتر در اين اختلافات و تنشها شركت كرده و موضع مشخصي گرفته حزب الله ميباشد كه فقط در مواقع بحراني و بنا به درخواست دولت و يا ارتش دست به اقدامات سياسي و نظامي ميزند.