به زیبایی شهره بود و اینکه هیچگاه پیر نمی‎شود، مشهور بود جوانی رازش را با او در میان گذاشته! تا اواسط دهه نود و شصت و چند سالگی این گونه می‎نمود که زن چهل ساله زیبایی‎ست، اما کهنسالی و پیری تقدیر ناگزیر همه‎ی ماست، حتی ستارگان و بت‎های سینما، زیبارویانی‎که دهه ها بر پرده‎ی نقره‎ای سینما درخشیده‎اند و دیگران را مسحور زیبایی خود کرده‎اند.

الیزابت تیلور تا میانه دهه هفتم زندگی خود، زمانی که ازدست و پا نیفتاده بود، به مدد زیبایی خدادادی‎ و البته توانایی جراحان پلاستیک(!)، در برابر پیری رویین‎تن می‎نمود، اما از آن پس رفته رفته تسلیم تقدیر انسانی و ناتوانی و کهولت در سن کهنسالی شد، این اواخر درست نمی‎توانست راه برود، و به کمک دیگران نیاز داشت و سرانجام هم در هفتاد و نه سالگی به دلیل بیماری قلبی در گذشت.
الیزابت تیلور؛ دو بار برنده جایزه اسکار شد
الیزابت تیلور نامی فراموش‎نشدنی از حافظه جمعی بسیاری از مردم و به‎.ویژه علاقمندان سینماست، از آن ستارگان افسانه‎ای دوران طلایی سینما که ابعاد و گستردگی شهرت و محبوبیت‎شان در دورانی که وسایل ار تباط جمعی بسیار محدودتر از امروز بود، با مشهورترین چهره‎های این روزگار غیر قابل قیاس است. خاصه‎ای اینکه حضور او در یک دو جین از فیلم‎های بزرگ و ماندگار تاریخ سینما، شهرتش را در گستره زمان متداوم کرده، شهرتی که با اعتبار فعالیت‎های انسان دوستانه‎ی او به ویژه در دهه هشتاد و نود آمیخته شده و ازاین ستاره قدیمی هالیود چهره‎ای ممتاز ساخته است.
الیزابت تیلور در سفر به ایران، با لباس محلی در اصفهان
الیزابت تیلور در راه مبارزه با بیماری ایدز بسیار فعالیت کرده و بخشی از ثروت خود را نیز برای این منظور به کار انداخته بود. جالب است شرح این ماجرا که تیلور که در تمام طول عمر به کلکسیون جواهرات الماس‎نشانش معروف بود، وقتی یکی از گردنبند‎های الماسش را برای مبارزه با ایدز هدیه کرد، قیمت این جواهر آنقدر زیاد بود که برای مدتی طولانی خریداری که حاضر باشد چنین مبلغ گزافی را پای آن بدهد پیدا نمی‎شد!
در لندن به دنیا آمد از پدر مادری امریکایی (1932)، در سه سالگی به آموزش باله پرداخت و از ده‎سالگی هم به عنوان بازیگر جلی دوربین قرار گرفت (هر دقیقه یک بچه بهدنیا می آید، 1942). در نوجوانی به عنوان بازیگر فیلمهای درجه دو امریکایی شهرتی بدست آورد و از سال 1950 با ایفای نقش دربرابر بازیگر با اعتباری همچون اسپنسر تریسی در فیلم «پدر عروس» زمینه ای فراهم آمد تا در سطح فیلمهای درجه یک هالیوودی ظاهر شود، تنها یکسال کافی بود که کاراکتر سینمایی شکل گرفته و با فیلم درخشان «مکانی در آفتاب» ساخته جرج استیونس شهرت و اعتبار را توامان کسب کند و در طول دو دهه بعد چنان بدان بیفزاید تا کیفیتی عالمگیر پیدا کند.
تا اوایل دهه هشتاد که شهرتش به عنوان ستاره‎ای فعال در سینما رو به افول گذاشت، دو بار جایزه اسکار را بدست آورد، نخست برای فیلم «پاترفیلد 8» در سال 1960 و سپس برای «چه کسی از ویرجینیا ولف می‎ترسد؟» به سال 1966٫ از دهه هشتاد به بعد حجم فعالیت او در سینما کاهش یافت و او بیشتر روی فعالیت‎های انسان دوستانه تمرکز کرد.
الیزابت تیلور؛ با چادر در حرم حضرت رضا (ع)

هشت‎بار ازدواج کرد، که معروف‎ترین همسرش ریچارد برتون بود و از 1964 تا 1976 طول کشید (البته در 1974 از هم جدا شده و دوباره در 1975 ازدواج کردند که این پیوند دوم، 9 ماه بیشتر دوام نیاورد!).
او در ایران نیز نیز چهره‎ای مشهور و محبوب بود، اوج سالهای فعالیت سینمایی او به دورانی بر می‎گردد که فیلمهای روز دنیا و به‎وبژه امریکا به فاصله‎ای کوتاه روی پرده سینماهای تهران می رفت و سینما هم از پرطرفدارترین تفریحات مردم بود. الیزابت تیلور نه فقط به دلیل زیبایی چهره‎اش که به دلیل تفاوت فیزیکی‎اش با تیپ متداول بلوند در میان ستارگان هالیود از دیگران متمایز بود. ریچارد برتون در دورانی‎که همسر تیلور بود در گفتگویی اشاره داشت بزرگترین عقده رندگی‎اش این است که همسرش برای هر فیلم دو میلیون دلار دستمرد می‎گیرد، در حالی‎که او تنها یک میلیون دلار دریافت می‎کند!
این دو بازیگر در فیلم‎های مشهوری همچون «کلئوپاترا» و «چه کسی از ویرجینیا ولف می‎ترسد؟» با یکدیگر همباری بودند. الیزابت تیلور در سال 1976 یکبار به ایران سفر کرد که در این سفر از شهرهای مختلف ایران از جمله اصفهان و مشهد دیدن کرد، از جمله عکس های جالب او در این سفر عکس با چادر او هنگامی ست که به حرم امام هشتم(ع) رفته است.
الیزابت تیلور در طول فعالیت حرفه‎ای خود در سینما در قریب به هفتاد فیلم ظاهر شده است که از جمله دیگر فیلمهای مشهور او می توان به «گربه روی شیروانی داغ» و «غول» اشاره کرد که در اولی با پل نیومن و در دومی با حیمز دین همبازی بود.
الیزابت تیلور دو روز پیش بر اثر بیماری قلبی در 79 سلگی در گذشت.