معجزه علمی قرآن - دشوارى تنفس با افزايش ارتفاع
اشتباه مفسران پيشين در اين بوده كه از تعبير«يصعد فيالسماء»با تشديد صاد وعين و به كار بردن«فى»-كوشش براى صعود به آسمانفهميدهاند.در صورتى كه اگراين معنا مقصود بود، بايستى واژه«الى»را بهجاى«فى»به كار مىبرد.ديگر آن كه«يصعد»-از نظر لغت-مفهوم«صعود»و بالا رفتن رانمىدهد،بلكه كاربرد اين لفظ از باب تفعل«تصعد»-براى افاده معناى به دشوارىافتادن مىباشد به گونهاى كه ازشدت احساس سختى،نفس در سينه تنگ شود.در لغت«تصعد نفسه»به معناى بهدشوارى نفس كشيدن و تنگى سينه و احساسدرد و رنج است.واژههاى«صعود»و«صعد»بر دامنههاى صعبالعبور اطلاق مىشود و براى هر امر دشوار بسيارسختى به كار مىرود
در سوره جن آمده: و من يعرض عن ذكر ربه يسلكه عذاباصعدا (2) ،و هر كه از يادپروردگار خود روى گرداند،او را در عقوبت دشوارى درمىآورد».
در سوره مدثر نيز آمده: سارهقه صعودا (3) ،او را به سختترين عقوبتىدچارمىسازم».
از اين رومعناى«كانمايصعد في السماء»چنين مىشود:او مانند كسى است كهدرلايههاى مرتفع جو،دچار تنگى نفس و سختى و دشوارى فراوان گشته است.درواقع كسى كه خدا را از ياد برده-در زندگى-مانند كسى است كه درلايههاى بالايىجو قرار دارد و دستخوش درد و رنج و سختى تنفس است.لذا از اين تعبير(اعجازگونه)به خوبى به دست مىآيد كه اگر كسى درلايههاى فوقانى جو فاقد وسيلهحفاظتى باشد،دچار چنين دشوارى و تنگى نفسمىگردد. اين جز با اكتشافاتعلمى روز قابل فهم نيست،كهدر آن روزگار براى بشريت پوشيده بوده است.
پيشينيان بر اين عقيده بودهاند كه هوا فاقد وزن است،تا سال