قرآن، كتاب آسماني مسلمانان، 114 سوره داره كه بعضي از اونها كوتاهه و تنها چند آيه داره و يكي دو سطر بيشتر نيست و بعضي ديگه هم طولاني هست و حدود 200 يا 300 آيه داره. كلِّ قرآن به 30 قسمت مساوي تقسيم شده كه هر قسمت يك "جز،" نام داره. هر جز، هم به چهار "حزب" تقسيم شده و كلّاً قرآن 120 "حزب" داره. البته در تقسيم بنديِ قرآن گاهي هم اون رو به 60 قسمت تقسيم مي كنن و هر قسمت رو يه حزب مي نامن و هر حزب رو هم به چهار بخشِ مساوي به نام "ربع حزب" تقسيم مي كنن.



تعداد آيات قرآن مطابق مشهورترين روايات برابر با 6236 آيه و تعداد كلمات اون 77807 تا هست.



در اينجا بايد به نكته اي اشاره كنم و اون اينكه:

"قسمت بعدي از مطلبي كه ميخوام در اين مقاله راجع بش صحبت كنم، "البته، نه تمامِ مقاله!"، براي كساني كه متولّد سال 1366 و نيمه دوم 1367 و قبل از اون هستن و دوره ي دبيرستان رو در ايران گذروندن، كمتر تازگي داره؛ به اين دليل كه، قسمت هايي از اين مطلب كه اقتباس از كتاب سودمند و مفصَّلِ سه جلديِ "فرهنگ آماري كلمات قرآن كريم" تاليف دكتر محمود روحاني هست، عيناً در كتاب "درسهايي از قرآن" كه تا همين چند سال قبل در دبيرستان هاي ايران تدريس ميشد، نوشته شده، امّا شخصاً براي من جاي تعجّبِه كه اين قسمت، از كتابِ "دين و زندگي" كه در حال حاضر در مدارس تدريس ميشه، حذف شده! اين قسمت بدون شك يكي از جذّاب ترين قسمت هاي كتاب بود كه نه تنها دانش آموزان، بلكه هر خواننده اي ولو فاقدِ هر گونه باور ديني رو به تعجّب وا مي داشت و به زعم من نقش مثبتي در تقويت اعتقاد به اين كتاب آسماني ايفا مي كرد."