شمار زیادی از مطالعات و مدارک پزشکی نشان می‌دهند که عوامل اجتماعی شامل آموزش، شرایط استخدام، سطح درآمد، جنسیت و قومیت، تاثیر چشمگیری روی سطح سلامت و بهداشت افراد در جوامع مختلف دارند.
در تمام کشورهای جهان از جمله کشورهای توسعه یافته و ثروتمند و یا فقیر و کم‌درآمد، اختلافات گسترده‌ای در زمینه وضعیت بهداشت و سلامت در گروههای مختلف اجتماعی مشاهده می‌شوند. بدیهی است هرچه موقعیت اجتماعی – اقتصادی افراد در سطح پایین‌تری باشد از نظر بهداشتی نیز در شرایط نامطلوب‌تری قرار خواهند داشت.
بنابر گزارش جدید سازمان جهانی بهداشت، بی‌عدالتی‌ها در امور بهداشتی عبارت از تفاوت‌های سیستماتیک در وضعیت بهداشت و سلامت گروههای مختلف اجتماعی هستند. این بی‌عدالتی‌ها هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی جدی و مهمی را هم بر روی افراد و هم بر روی جوامع تحمیل می‌کنند.
در این گزارش سازمان جهانی بهداشت فهرستی از 10 واقعیت تلخ درباره بی‌عدالتی‌ها در خدمات و امور بهداشتی در جهان و دلایل آنها را منتشر کرده که به قرار زیر است:

1- بی‌عدالتی‌ها در امور بهداشتی تفاوت‌های سیستماتیک در پیامدهای بهداشتی و سلامتی افراد هستند. این نابرابری‌ها شامل مجموعه‌ای از تفاوت‌ها در وضعیت سلامت و یا توزیع خدمات و منابع بهداشتی بین جوامع مختلف می‌شوند. این تفاوت‌ها بدون شک، منصفانه نیستند و می‌توان با بهبود سیاست‌گذاری‌های دولتی این بی‌عدالتی را کاهش داد.
2- روزانه 21 هزار کودک تا پیش از رسیدن به سن پنج سالگی می‌میرند. علت مرگ این کودکان بیماریهایی چون ذات الریه، مالاریا، اسهال و سایر امراض است. در این میان، بیشترین آسیب متوجه کودکان روستایی و از خانواده‌های کم درآمد می‌شود و احتمال مرگ کودکان در خانواده‌های فقیر دو برابر بیشتر است.
3- مرگ و میر مادران در دوران بارداری یکی از شاخص‌های کلیدی بی‌عدالتی بهداشتی است. این شاخص، شکاف‌های عمیق بین طبقه فقیر و ثروتمند را در داخل کشورها و مابین کشورهای مختلف نشان می‌دهد. آمارها حاکی از آن است که 99 درصد مرگ و میرهای سالانه مادران در جهان در کشورهای در حال توسعه رخ می‌دهند. برای مثال زنان افغان و زنان ایرلندی از این جنبه بیشتر در معرض خطر هستند.
4- سل، بیماری فقر است. حدود 95 درصد از مرگ و میرهای ناشی از بیماری سل در کشورهای در حال توسعه اتفاق می‌افتند. ابتلا به این بیماری، شرایط اقتصادی افراد و حتی خانواده‌های آنها را دشوارتر می‌سازد.
5- حدود 80 درصد از بیماری‌های غیرواگیردار در کشورهای کم‌درآمد و یا با درآمد متوسط بروز می‌کنند چرا که دسترسی مردم در این کشورها به منابع بهداشتی بسیار کمتر است و هزینه‌های درمان و مراقبت‌های بهداشتی نیز بسیار بالا است به طوری که تهیه و پرداخت این هزینه‌ها، اغلب خانواده بیمار را به سوی فقر می‌برد.
6- علاوه بر این، میانگین طول عمر حدود 36 سال در بین کشورهای مختلف، متفاوت است. در کشورهای کم‌درآمد، متوسط طول عمر 57 سالگی است در حالی که در کشورهای ثروتمند این رقم به 80 سالگی می‌رسد. برای مثال فردی که در مالاوی متولد می‌شود، حداکثر طول عمر خود را تا سن 47 سالگی در نظر می‌گیرد در حالی که یک فرد ژاپنی پیش بینی می‌کند که حداقل تا 83 سالگی عمر کند.
7- در داخل هر یک از کشورها نیز شرایط هشداردهنده‌ای در زمینه نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌های بهداشتی وجود دارند. برای مثال در امریکا، آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار که تنها 12 درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند، تقریبا نیمی از کل موارد جدید ابتلا به ایدز را شامل می‌شوند. این در حالی است که برای این قبیل تفاوت‌های فاحش، هیچ علت بیولوژیکی وجود ندارد و بنابراین تنها عامل آن، شرایط اجتماعی است.
8- درعین حال نابرابری‌های بهداشتی در شهرها بسیار شدیدتر هستند. برای مثال متوسط طول عمر مردان در لندن بین 71 سال تا 88 سال متغیر است و به شرایط بهداشتی و خدمات درمانی بسیار وابسته است.
9- بی‌عدالتی‌ها در امور بهداشتی، هزینه مالی سنگینی را بر دوش جوامع تحمیل می‌کنند. برای مثال محاسبات پارلمان اروپا نشان می‌دهد که خسارات مالی مرتبط با نابرابری‌ها در امور بهداشتی، حدود 1.4 درصد از تولید ناخالص داخلی اتحادیه اروپا را شامل شده است.
10- تداوم این نابرابری‌ها موجب عقب‌ماندگی و کند شدن سرعت رشد جوامع می‌شود.