در حالی که این روزها تب بازیهای ورزشی داغ است و همه مشغول بازی کردن فیفا 12 و پرو 12 و مقایسه این دو عنوان فوتبالی با هم هستند، درخشش بازی NBA 2K12 زیاد به چشم نمیآید، ولی باید گفت که تا به حال هیچ بازی ورزشیای نتوانسته است تا این حد هیجان را به بازیکننده انتقال بدهد.
روند بازی واقعی و چالشگونه، انیمیشنهای فوقالعاده بازیکنان، بازی کردن با افسانههای قدیمی و ستارههای امروزی بسکتبال تجربهای بسیار ناب را برای طرفداران این ورزش به ارمغان آورده است. استادیومهای زیبا، تماشاگران بینظیر، گزارش نفسگیر و آهنگهای زیبا از دیگر نقاط قوت این بازی هستند. تنها ایراد این بازی این است که هوش مصنوعی بازیکنان حریف 90 درصد اوقات درست کار میکند نه100 درصد! حتی اگر اهل بسکتبال نیستید ارزش دارد که این بازی را امتحان کنید. این بازی برای همه کنسولهای رایج غیر از کنسولهای دستی نینتندو منتشر شده است.
ایکس من: سرنوشت
قرار بود این بازی یک اکشن نقشآفرینی باشد، ولی بعد از انجام آن متوجه شدیم که این ادعا تنها یک مانور تبلیغاتی بوده است. البته بازی با وجود سیستم ارتقا یا اشیای قابل جمعآوری شباهتهایی هم به سبک نقشآفرینی دارد، ولی در کل به یک بازی خطی اکشن نزدیکتر است. این وسط چند تا تصمیم هم باید بگیرید! داستان «سرنوشت» آن چیزی نیست که فکرش را بکنید و مبارزهها هم زیاد سرگرمکننده نیستند. گرافیک بازی بد نیست، ولی افت فریم بوضوح دیده میشود. یک جای کار جلوههای ویژه هم میلنگد. صداپیشهها از میان بدترینها انتخاب شدهاند، این را از روی لهجه شخصیت «گامبیت» میتوان فهمید. موسیقی متوسطی هم برای بازی ساخته شده است. در کل با یک بازی دکمه بزن و برو جلو طرف هستید که آن را در 5 ساعت میتوانید تمام کنید. هیچ انگیزهای هم وجود نخواهد داشت تا یک بار دیگر بازی را حتی از قابش در بیاورید! سرنوشت برای کنسولهای Xbox360، Ps3، Wii و Ds منتشر شده است.