زیر باران باید رفت

[azadeh]

چگونه آرامش بیابیم؟

6 راهكار مفید زیر به شما یارى مى‏دهند تا آرامش بیابید و بدانید كه نگرانى و فشار روانى، چه اثرى بر جسم، روح و زندگى‏تان مى‏گذارد:

1- غذاى سالم مصرف كنید.


چنانچه مقدار نیروى (انرژى) بدنتان كه با مصرف غذا تأمین مى‏گردد زیاد باشد، به ندرت دچار حالت عصبى مى‏شوید. بكوشید تا حدّ امكان، از مواد غذایى سبوس‏دار، تركیبات كربوهیدرات، میوه، اقسام سبزى‏ها و حبوبات استفاده نمایید؛ چرا كه مصرف غذاهایى از این قبیل، سبب ثابت ماندن اندازه ی قند خون مى‏شود و خستگى را از تن مى‏زداید.
در ضمن، به قدر كافى صبحانه بخورید، كم‏تر نمك مصرف كنید و در طى روز، از خوردن قند، كافئین، چربى و خوراك‏هاى سرخ شده دورى گزینید.

2- مدام ورزش كنید .


ورزش هایى همانند: پیاده روى، دو، شنا، یا هر چه كه سبب تفریح هم مى‏شود، مثل: اسكیت بازى را بیازمایید و هر یك را كه مناسبت‏تر دانستید، به آن بپردازید. ورزش هفتگى شما باید در سه نوبت و هر بار بین بیست تا سى دقیقه باشد.

3- مشكلات را آن چنان كه هستند، پذیرا باشید.


باید بپذیرید كه برخى اوقات، شرایط طاقت فرسایى در زندگى پدید مى‏آید كه باید آنها را تحمّل كرد. از این‏رو، به جاى آن كه بى‏قرارى كنید، بكوشید حسّ چیرگى بر خویش را با چنین پرسشى در خود، پدیدار سازید: «چه سان مى‏توانم در این قبیل موقعیت‏ها، دگرگونى به‏وجود آورم؟»



4 -براى خودتان ارزش قائل شوید.



گاه‏گاهى به خودتان جایزه دهید! این پاداش، ممكن است از پیاده‏روى گرفته تا گردش آخر هفته با فرزندان، مسافرت با خانواده و مواردى غیر از اینها باشد. هر از چند گاهی به فكر خویش باشید. این كار به هیچ وجه جنبه ی خودخواهى ندارد و براى سلامتِ روان، لازم است.

5- به ذهنتان آرامش ببخشید


اگر به دام اوضاع و احوال نگران‏كننده‏اى اسیر شدید، مى‏توانید از فن آرام‏بخش مثل زیر استفاده کنید:
روى صندلى یا زمین به راحتى بنشینید. در صورت امكان، چراغ‏ها را خاموش كنید. سپس از راه بینى، نفس عمیقى بكشید، به نحوى كه مسیر هوا را تا ته ریه‏هایتان حس كنید. آن‏گاه هوا را از طریق بینى، آهسته بیرون دهید و تجسّم نمایید كه چگونه هوا به آرامى از بدنتان به سمت بالا و به سوى سرتان حركت مى‏كند. این مراحل را چند دفعه تكرار كنید تا وقتى كه احساس آرامش نمایید.

6- با دوستان خود، دردِ دل كنید.

هیچ قاعده و قانونى نیست كه شما را ملزم بدارد، گِره هر نوع گرفتارى را خودتان، یكّه و تنها باز كنید. چنانچه مشكل تحمّل‏ناپذیرى مانند: درگذشت یكى از اعضاى خانواده یا بیمارى كشنده‏اى، اسباب نگرانى‏تان را فراهم ساخته یا حتّى اگر مورد جزئى‏اى هست كه تحمّلش برایتان دشوار است، به دیدار دوست خود یا پزشكى بشتابید و احساستان را درباره ی آن وضعیت با كسى كه همدردى مى‏كند و دلهره‏تان را تسكین مى‏دهد، مطرح سازید.