علی کفاشیان؛ رئیس فدراسیون فوتبال ایران. همان مدیری که در چهار سال دوران ریاستش آن‌قدر خندید و کاری نکرد که در این یک ماه تصمیمات خشمگینانه‌اش باعث به وجود آمدن حاشیه‌های بسیاری شده است.

علی کفاشیان به شیوه خودش تسویه حساب می‌کند؛ گاهی با خنده و گاهی هم با پنبه! هنوز بسیاری از ورزشی‌خوانان در ذهنشان است که کفاشیان در پاسخ به خبرنگاری درباره انتخابات دی‌ماه گفت: «شاید دی‌ماه نباشد، من باید زمانش را اعلام کنم و باید شرایط مهیا باشد.» احتمالاً بسیاری از یاد برده‌اند که رئیس فدراسیون فوتبال در اردیبهشت‌ پارسال در جلسه‌ای با رئیس سابق سازمان تربیت‌بدنی اعلام کرد «دستم بسته است» و باید «اساسنامه تغییر کند» چند روز بعد سعیدلو پاسخ داد: «اساسنامه فدراسیون فوتبال نیاز به بازخوانی مجدد دارد.» و حالا رئیس فدراسیون فوتبال، باز هم با شیوه عجیب و غریب خودش در مقابل سوالات مربوط به تغییرات در اساسنامه فدراسیون فوتبال موضع‌گیری می‌کند. صحبت‌های کفاشیان، این تصور را به وجود می‌آورد که شاید اصلاً اتفاق چندان عجیب و غریبی در حال وقوع نیست و رسانه‌ها هستند که کار را بزرگ‌تر نشان می‌دهند.

آقای کفاشیان؛ شما رئیس فدراسیون فوتبال هستید، اولین نفر در تصمیم‌گیری‌های فوتبالی کشور. با این تعریف، با اصلاح اساسنامه فدراسیون فوتبال موافقید؟
حتماً همین‌طور است. اصلاً به اصرار من بود که مجمع فدراسیون موافقت خود را با تغییرات در اساسنامه فدراسیون فوتبال اعلام کرد و طبیعتاً خودم جزو کسانی بودم که بیش از دیگران برای تسریع در این اصلاح تلاش کردم.

چرا؟
همان‌طور که گفتید من نخستین فردی هستم که درباره فوتبال در ایران می‌توانم برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری کنم. در این شرایط نیاز به وجود اختیارات و یکسری ابزارها نه فقط برای من که برای هر مدیر دیگری لازم است. این امکانات در اساسنامه ابتدایی طراحی نشده بود و در نتیجه از مجمع خواستم تا شرایطی را مهیا کند که این موارد در نظر گرفته شود.

فکر نمی‌کنید با این ایده‌تان، باز هم بساط دخالت در فوتبال به راه بیفتد و... فیفا و تحریم و تعلیق؟
چرا باید این اتفاق بیفتد. اساسنامه هر فدراسیون می‌تواند به مرور زمان با تغییرات روبه‌رو شود. یک قانون می‌گذاریم و سال بعد شرایط تغییر می‌کند و ما مجبور می‌شویم که قسمتی از این قانون را تغییر دهیم. فیفا اتفاقاً از این کار ما استقبال می‌کند. شاید فیفا از ما تقدیر هم بکند به خاطر این دقت نظر. (با خنده)

اما نایب‌رئیس شما معتقد است که با این کار دموکراسی در فوتبال نابود می‌شود.
نه، این‌طور نیست. بحث من اصلاً خارج کردن جریان انتخابی برای اعضای هیات‌رئیسه نیست. من معتقدم افرادی که به عنوان رئیس در فدراسیون حاضر می‌شوند باید این قدرت را داشته باشند که نایب‌رئیسان هم‌سلیقه با خود را به فدراسیون بیاورند.

منعی ندارد که این افراد را مجمع تایید صلاحیت و رای‌گیری کند اما معرفی شدن‌شان منوط به نظر رئیس باشد. من وقتی به عنوان رئیس، با افرادی کار می‌کنم که هیچ سنخیتی به لحاظ کاری با من ندارند، طبیعتاً برای تصمیم‌گیری‌ها دچار مشکل می‌شوم.
مجمع هم اختیاری بابت عدم همکاری با این افراد به من نداده است. طبیعتاً اگر آن‌ها هم مخالف سیاست‌های من باشند، اجازه نمی‌دهند که کار بر اساس آن چیزی که مدنظر رئیس فدراسیون است جلو برود.

فارغ از بحث اساسنامه، گفته‌هایتان وجود اختلاف بین شما و نواب رئیس فدراسیون را تایید می‌کند.
ما با هم اختلاف سلیقه داریم. این البته در معنای ظاهر و در حد منطقی‌اش اتفاق بدی نیست. این اختلاف نظرها اتفاقاً باعث می‌شود که کار نیازمند خرد جمعی باشد و همیشه هم چند فکر بهتر از یک فکر بوده اما گاهی من نیاز داشتم تا حتماً نظر خودم اعمال شود و این اتفاق نمی‌افتاد.

در این شرایط رئیس باید کسانی را به عنوان همراه خودش در فدراسیون ببیند که همکاری‌شان، باعث حل مشکلات شود. آن‌ها باید کاملاً همفکر با رئیس باشند. در فدراسیون‌های قبلی اثرات این کار را دیدم.
تیم همفکر با صفایی فراهانی و تیم همفکر با دادگان. این‌ها چون با هم یک فکر داشتند، خوب طبیعتاً کارهایشان هم پیش می‌رفت. در فدراسیون اگر هر کسی برای خودش نظر داشته باشد و به خاطر اختیاراتی هم که دارد، نظر خودش را پیش ببرد، طبعاً هیچ کاری پیش نخواهد رفت. عین بچه‌ای که هر کسی از یک طرف دارد آن را به سمت خودش می‌کشد!

شما یک‌بار در یک جمع خصوصی تلویحاً اشاره کرده بودید که نایب‌رئیس‌تان کاملاً مخالف شما فکر می‌کند و همین عامل باعث مشکلات فوتبال شده است. این موضوع به نظر می‌رسد فراتر از یک اختلاف طبیعی باشد. واقعاً دلیل شکست‌های فوتبالی را اختلاف خودتان با نایب‌رئیس فدراسیون می‌دانید؟
اول این‌که ما در این چند سال موفقیت‌های خوبی هم داشتیم. کار زیربنایی فوق‌العاده‌ای در این مدت انجام شده است. زیرسازی‌های فوتبال را در چند سال آینده مشاهده می‌کنید. فدراسیون فوتبال ایران در همین چند سال یک‌بار برترین فدراسیون آسیا شناخته شد.

کنفدراسیون آسیا که با تعارف و رفاقت، انتخابی انجام نمی‌دهد! اما واقعیت این است که به هر حال بین رئیس و برخی اعضای هیات‌رئیسه اختلاف نظر وجود داشت. من منکر این موضوع نمی‌شوم.

این اختلاف‌هایی که من با اعضا داشتم گاهی به جمع‌بندی ایده‌آلی می‌رسید و گاهی باعث بروز مشکلات زیادی می‌شد. وقتی رئیس فدراسیون نتواند ایده‌های خودش را پیاده کند، مشخص است باعث شکست می‌شود.
مجمع به من رای داده چون معتقد بود افکار و مدیریت من می‌تواند به فوتبال کمک کند. در این شرایط، اگر من نتوانم کارهایی که مدنظر دارم را پیاده کنم، این فدراسیون چه تفاوتی دارد با فدراسیونی که رئیس نداشت؟

شما گفته بودید که برخی از اعضای هیات‌رئیسه، به صندلی ریاست چشم دوخته‌اند و می‌خواهند جای شما را بگیرند.
بله، این موضوع را گفته بودم و هنوز هم به آن اعتقاد دارم. فدراسیون فوتبال یک سازمان فراگیر و پرمخاطب است. خیلی‌ها هستند که می‌خواهند در این مجموعه باشند و این طبیعی است که بدشان نیاید که در راس فدراسیون کار کنند. در هیات‌رئیسه هم معتقدم این افراد حضور دارند و می‌خواهند که روزی در این جایگاه حاضر باشند. البته واقعاً اگر از سختی‌های کار مطلع بودند این‌طور خودشان را به آب و آتش نمی‌زدند. (با خنده)

نایب‌رئیس شما هم در این لیست هست؟
از کسی نام نمی‌برم اما هستند افرادی که به شدت تمایل دارند در پست ریاست فعالیت کنند. البته این را هم بگویم که آقای تاج انصافاً در این چند سال زحمت‌های زیادی برای فوتبال کشید. این را نباید کتمان کرد که حتی اگر گاهی اختلافی با هم داشتیم، اما او همیشه تلاش کرد تا وضعیت فوتبال بهتر شود. منتها سلیقه‌هایمان متفاوت بود.

شما باز هم می‌خواهید در انتخابات شرکت کنید؟
من لیست کارهایی که کردم و فعالیت‌های فدراسیون در این مدت را به مجمع ارائه می‌دهم. بازخورد مجمع نشان می‌دهد که آیا من می‌توانم باز هم در فوتبال باشم یا نه. محدودیت‌های زمان مدیریت من بسیار بود. فکر می‌کنم دل آن‌ها بسوزد به حال ما و رای بدهند...