ــ مگر شفاعت كسانى كه از طرف خداى متعال, ماذون باشند و براساس معيارهاى مرضى خدا شفاعت كنند. (54)
« يَعْلَمُ مَا بَينَْ أَيْدِيهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ وَ لَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضىَ وَ هُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ »
« آنچه پيش رو و پشت سرشان است مىداند، و جز براى كسى كه [خدا] رضايت دهد شفاعت نمىكنند و از مهابت او هراسانند. »
« اللَّهُ لَا إِلَاهَ إِلَّا هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لَا نَوْمٌ لَّهُ مَا فىِ السَّمَاوَاتِ وَ مَا فىِ الْأَرْضِ مَن ذَا الَّذِى يَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ
يَعْلَمُ مَا بَينَْ أَيْدِيهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ وَ لَا يُحِيطُونَ بِشىَْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ
وَ لَا يَُودُهُ حِفْظُهُمَا وَ هُوَ الْعَلىُِّ الْعَظِيمُ »
« خدا يكتاست و جز او معبودى نيست. زنده و پاينده است. نه چرت مىگيردش نه خواب. هر چه در آسمانها و زمين است از آن اوست.
كيست كه در پيشگاه او جز به اذن او شفاعت كند؟ گذشته و آيندهى آنها [شفيع و مشفوع] را مىداند، و به چيزى از علم او
راه نمىيابند مگر به آنچه خود بخواهد. قلمرو علم و قدرتش آسمانها و زمين را فرا گرفته است
و نگاهداشت آنها بر او دشوار نيست، و او والاى بزرگ است. »
« إِنَّ رَبَّكمُُ اللَّهُ الَّذِى خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فىِ سِتَّةِ أَيَّامٍ ثمَُّ اسْتَوَى عَلىَ الْعَرْشِ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مَا مِن شَفِيعٍ إِلَّا مِن بَعْدِ إِذْنِهِ
ذَالِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ أَ فَلَا تَذَكَّرُونَ »
« پروردگار شما آن خدايى است كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد، آنگاه به عرش پرداخت. كار جهان را تدبير مىكند.
بىاجازهى او شفاعتگرى نيست. اين خداى يكتا پروردگار شماست، پس او را بپرستيد. آيا پند نمىگيريد؟ »
« لَّا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتخََّذَ عِندَ الرَّحْمَانِ عَهْدًا »
« آنها مالك شفاعت نيستند، جز آن كس كه نزد خداى رحمان پيمانى گرفته باشد. »
« يَوْمَئذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَانُ وَ رَضىَِ لَهُ قَوْلًا »
« آن روز شفاعت بىفايده است، مگر [شفاعت] آن كس كه خداى رحمان به او اذن دهد و از گفته او راضى باشد. »
« وَ لَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتىَّ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُواْ مَا ذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُواْ الْحَقَّ وَ هُوَ الْعَلىُِّ الْكَبِيرُ »
« و شفاعت در پيشگاه او سود نمىبخشد، مگر در بارهى كسى كه او را اجازه دهد تا چون هراس از دلهايشان برطرف شود،
[مجرمان به شافعان] گويند: پروردگارتان چه گفت؟ گويند: حق را، و او بلند مرتبه و بزرگ است. »
« وَ لَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شهَِدَ بِالْحَقِّ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ »
« و كسانى را كه به جاى او مىخوانند اختيار شفاعت ندارند، مگر كسانى كه از روى علم، به حق گواهى داده [و موحد] باشند. »
« وَ كمَ مِّن مَّلَكٍ فىِ السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنىِ شَفَاعَتهُُمْ شَيًْا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاءُ وَ يَرْضىَ »
« و چه بسيار فرشته كه در آسمانهاست كه شفاعتشان سودى نمىبخشد
مگر پس از آن كه خدا براى هر كه بخواهد و بپسندد، اذن دهد. »
_____________ فهرست آیات _____________
54ـ انبيا 28/, بقره 255/, يونس 3/, مريم 87/, طه 109/, سبا 23/, زخرف 86/, النجم 26/.
پاسخ با نقل قول
