-
مدیر بازنشسته
شفاعت در قرآن و سنت
شفاعت در قرآن و سنت
یکی از عقاید مسلم اسلامی، شفاعتشافعان در روز قیامت است که به اذن الهی انجام مییابد. شفاعت در مورد افرادی صورت میگیرد که پیوند خود را بکلی با دین خدای متعال قطع نکرده و قابلیت آن را دارند که، با وجود آلودگی به برخی گناهان، به برکتشفاعتشافعان بار دیگر مشمول رحمتحق شوند. عقیده به شفاعت از قرآن و سنت گرفته شده که ذیلا به آنها اشاره میکنیم:
الف - شفاعت در قرآن:
آیات قرآن حاکی از وجود اصل شفاعت در روز رستاخیز بوده و این کتاب شریف به اصل شفاعت، و منوط بودن آن به اذن و رضای خداوند، تصریح دارد:
(و لا یشفعون الا لمن ارتضی) (انبیاء / 28):
شافعین جز در حق کسانی که خدا میپسندد، شفاعت نمی کنند.
در آیه دیگر میفرماید:
(ما من شفیع الا من بعد اذنه) (یونس / 3).
بنابر این اصل شفاعت (البته با اذن و رضای خداوند) از نظر قرآن، امری قطعی و واقعیتی مسلم است.
حال ببینیم شفاعت کنندگان چه کسانی هستند؟
از برخی آیات استفاده میشود که فرشتگان از شافعانند چنانکه میفرماید:
(و کم من ملک فی السموات لا تغنی شعاعتهم شیئا الا من بعد ان یاذن الله لمن یشاء و یرضی) (نجم / 26):
چه بسیار فرشتگانی در آسمانها هستند که شفاعت آنان جز پس از اذن خداوند، در مورد آن کس که مشیت و رضایت الهی به (رستگاری وی) تعلق گیرد، سود نمیبخشد.
مفسران در تفسیر آیه :
(عسی ان یبعثک ربک مقاما محمودا) (اسراء / 79):
امید است که پروردگارت تو را به مقام پسندیدهای برساند، میگویند مقصود از مقام محمود، همان مقام شفاعت برای پیامبر اسلام است.
ب - شفاعت در روایات:
گذشته از قرآن، در کتب حدیث نیز روایات بسیاری درباره شفاعت پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم نقل شده است که به برخی از آنها اشاره میکنیم:
1 . پیامبر میفرماید:
«انما شفاعتی لاهل الکبائر من امتی»:
شفاعت من مخصوص مرتکبان کبایر از امتم میباشد.
ظاهرا علت اینکه شفاعت را مخصوص مرتکبان کبایر دانسته این است که خداوند صراحتا در قرآن وعده داده که هر گاه انسانها از گناهان کبیره اجتناب ورزند، آنها را خواهد بخشید(نساء / 31) و دیگر نیازی به شفاعت و امثال آن نیست.
2 . نیز میفرماید:
«اعطیتخمساو اعطیت الشفاعة، فادخرتها لامتی فهی لمن لا یشرک بالله».
از جانب خداوند پنج موهبت به من اعطا شده، و (از آن جمله) به من شفاعت داده شده، که آن را برای امتم ذخیره کردهام.شفاعت من در حق کسانی خواهد بود که به خداوند شرک نمی ورزند.
طالبان آگاهی از هویتشافعان روز محشر غیر از پیامبر (مانند ائمه معصومین و دانشمندان و شهداء) و نیز فاعتشوندگان آنها بایستی به کتابهای عقاید و کلام و حدیث رجوع کنند.
ضمنا، باید توجه داشت که اعتقاد به شفاعت - همچون اعتقاد به قبولی توبه - نباید مایه تجری افراد بر گناه شود، بلکه باید آن را روزنه امیدی شمرده و اصطلاح ، آب را از سرگذشته میپندارند و در نتیجه هیچگاه به فکر بازگشت به طریق صحیح نمیافتند.
از بیان گدشته همچنین روشن میشود که اثر بارز شفاعت، بخشودگی برخی از گنهکاران است، و بنابر این تاثیر آن منحصر به ترفیع درجه شفاعتشوندگان، که برخی از فرق اسلامی (مانند معتزله) گفتهاند، نیست.
منشور عقاید امامیه صفحه 200
استاد جعفر سبحانی
کلمات کلیدی این موضوع
مجوز های ارسال و ویرایش
- شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
- شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
- شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
- شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
-
مشاهده قوانین
انجمن