« شناخت وظايف وبرنامه ريزي »
براي استفاده از اوقات شريف اين ماه پربركت كه بهار دعا و عبادت مشتاقان و بندگان صالح خدا و فرصتي نيكو براي ابراز بندگي و كسب رضايت پروردگار است،
شايسته است با توجه به سيره معصومين و استفاده از تعاليم وحي، برنامه عبادي ويژه اي به فراخور اين اوقات گرانبها براي خود برگزينيم. براي اين كار بهتر
آن ديديم كه به فرازهايي از دعايي كه از زبان امام زين العابدين(ع) در ابتداي ماه رمضان وارد شده است بپردازيم. اين دعا عالي ترين
شناختها و والاترين بينش ها را درباره اين ماه پربركت دربردارد. و با دقت و تأمل در آن مي توان به برنامه اي جامع و ارزشمند درماه مبارك رمضان دست يافت.
ــ حضرت در ابتدا بعداز صلوات و درود برمحمد و آل او (ع) از خداوند توفيق شناخت اين ماه و بزرگداشت آن را مسئلت مي كند و از خدا چنين مي خواهد:
«اللهم صلي علي محمد و آل محمد والهمنا معرفه فضله و اجلال حرمته »
« خدايا برمحمد و آلش درود فرست و شناخت فضيلت ماه رمضان و بزرگداشت حرمتش را به ما الهام فرما.»
بي ترديد پي بردن به ماهيت و موقعيت ماه مبارك و شناخت آن تأثير زيادي در انجام وظايف و رعايت آن دارد.
داشتن معرفت به آن، باعث مغتنم شمردن فرصتهايش وكوشش براي ازدست ندادن لحظات آن مي شود.
رسول اكرم(ص) نيز در روايتي، آگاهي و معرفت مردم نسبت به ماه رمضان را موجب علاقمندي آنان به اين ماه مبارك دانسته اند:
«اگر بنده از آنچه كه درماه رمضان قرار داده شده آگاهي داشت با تمام وجود دوست مي داشت كه همه سال رمضان باشد.»
در ادامه دعا امام سجاد (ع) مي فرمايند:
«و اعنا علي صيامه بكف الجوارح عن معاصيك و استعمالها فيه بما يرضيك
حتي لانصغي بأسماعنا الي لغو و لانسرع بابصارنا الي لهو »
« و ما را به روزه داشتن آن بوسيله بازداشتن اندام از گناهان و به كاربردن اندام آن در ماه به آنچه تو را خشنود مي گرداند ياري فرما،
تا با گوشهايمان سخن بيهوده نشنويم و با چشمهايمان به سوي اموري كه ما را از مقصود بازمي دارد نشتابيم.»
براي ورود به ماه رمضان و عرصه خودسازي ومبارزه با گناهان درابتداي راه از دعا كمك مي گيريم و از ذات لايزال الهي مي خواهيم تا ما را ياري دهد.
دعا شعر بلند بندگي است و عبادتي ارزشمند. خداوند خود درآيه شريفه «ادعوني استجب لكم» از ما خواسته است تا از او بخواهيم و او اجابت كند.
مگر مي توان درمبارزه با شيطان و نفس اماره از او مدد نگرفت. درحالي كه دعا و درخواست از او، افضل عبادات است.
در اين فراز دعا براي پرهيز از گناهان چشم و گوش از خداوند طلب ياري شده است. اين امر اهميت و بزرگي گناهاني كه ممكن است اين دو عضو حساس
مرتكب شوند يادآوري مي كند كه در صورت اصرار بر آن گناهان، چشم و گوش قدرت درك حقايق را از دست مي دهند و به دنبال آن انسان قابليت هدايت را
نيز از كف مي دهد چرا كه ابزاري براي شناخت و هدايت خود ندارد. اينجاست كه سخن حق را نمي شنود و حقيقتها را نمي بيند. گويي بر چشمها و
گوشهايشان مهر زده شده است،
«ختم الله علي قلوبهم و علي سمعهم و علي ابصرهم غشوه» (بقره/ 7)
«وحتي لانبسط ايدينا الي محظور، و لا نخطو باقدامنا الي محجور »
« و تا دستهايمان را به حرام دراز ننماييم و با پاهايمان به سوي آنچه منع و حرام گشته نرويم.»
از مهمترين عوامل بازدارنده گناه، دوري از مجالس و محيط هاي گناه آلود است همانطور كه مجالست و هم نشيني با نيكان باعث بهره مندي
از سرشت پاكشان مي شود، قرار گرفتن در محيط هاي آلوده و معاشرت با گناهكاران باعث شقاوت و تأثيرپذيري از راه و رسم آنها مي شود و
با مشاهده بي تقوايي آنها، گناه و قباحت آن در نظر انسان كمرنگ مي گردد، پس بهتر آنكه خود به سوي بديها و بدسرشتان حركت نكنيم كه
باعث حسرت و ندامت ابدي خواهد شد.
قرآن كريم از قول برخي دوزخيان نقل مي كند كه مي گويند:
«ياويلتي ليتني لم اتخذ فلانا خليلا ¤ لقد اضلني عن الذكر بعد ازجاءني و كان الشيطان للانسان خذولا » (فرقان/29)
« واي بر من اي كاش فلاني را دوست خود برنگزيده بودم، او بود كه مرا از ياد خدا بازداشت و شيطان، انسان را خوار مي كند.»
ادامه دارد ...