آداب ميهمـاني مـاه خـدا ((!ّ))

[soheil_g]

فصل اوّل : آداب روزه دارى

( 1 / 1) مهم ترين آداب


الف ـ پرهيز از حرام هاى خدا



* امام على عليه السلام: گفتم : اى پيامبر خدا! برترينِ كارها در اين ماه چيست؟

فرمود: «اى ابو الحسن! برترينِ كارها در اين ماه ، پرهيز از حرام هاى خداست».

** پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

خداوند مى فرمايد: «هر كس اعضايش از حرام هاى من ، روزه دار نباشد ، نيازى نيست كه به خاطر من ، خوراك و نوشيدنى اش را ترك كند».

*** امام باقر عليه السلام:

پيامبر خدا به جابر بن عبد اللّه فرمود: « اى جابر! اين ، ماه رمضان است. هر كس روزش را روزه بدارد و بخشى از شبش را به عبادت برخيزد

و شكم و شهوتش را پاك نگه دارد و زبانش را حفظ كند ، از گناهانش بيرون مى شود ، آن گونه كه از اين ماه بيرون مى شود».

جابر گفت: اى پيامبر خدا! اين سخن ، چه نيكوست!

پيامبر خدا فرمود : «اى جابر! و اين شرط ها چه سخت است!»

**** پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

هر روزه دارى كه در پشت سرِ زنى با دقّت بنگرد ، تا حدّى كه حجم استخوان بندى زن از پشت لباسش براى او آشكار شود ،

روزه اش را افطار كرده است.

***** حضرت فاطمه عليهاالسلام:

روزه دار ، اگر زبان و گوش و چشم و اعضايش را نگه ندارد ، با روزه اش مى خواهد چه كند؟

[soheil_g]

ب ـ پرهيز از غيبت كردن



* پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

« روزه دار ، تا وقتى كه از مسلمانى غيبت نكند ، در حال عبادت است ، هر چند در بسترش خفته باشد. »

(1)

** پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: « هر گاه روزه دارْ غيبت كند ، روزه اش را گشوده است.» (2)






*** پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

«هر كس درباره مرد و زن مسلمانى غيبت كند ، خداوند تا چهل شبانه روز ، نماز و روزه اش را نمى پذيرد ، مگر آن كه آن شخص از وى درگذرد.»

(3)

**** دو زن ، روزه بودند و درباره مردم غيبت مى كردند. پيامبر خدا (ص) ظرفى طلبيد و به آن دو گفت: «قى كنيد»!

آن دو ، چرك و خون و گوشت تازه ، قى كردند.

سپس فرمود: «اين دو زن با حلال روزه گرفتند؛ امّا با حرام افطار كردند» (4)

------------------ پی نوشت ----------------------------

1-فضائل الأشهر الثلاثة : ص 122 ح 124
2-عوالي اللآلي : ج 1 ص 263 ح 53 ؛ نصب الراية : ج 2 ص 482
3- جامع الأخبار : ص 412 ح 1141 ، بحار الأنوار : ج 75 ص 258 ح 53
4-مسند أبي يعلى : ج 2 ص 234 ح 1573

[soheil_g]

ج ـ پرهيز از دشنام دادن



* امام صادق عليه السلام: پدرم فرمود :

«پيامبر خدا شنيد كه زنى روزه دار ، كنيز خود را دشنام مى دهد. پس ، غذايى طلب كرد و به او گفت: «بخور» .

زن گفت: من روزه ام ، اى پيامبر خدا!

فرمود: «چگونه روزه اى ، كه كنيزت را دشنام دادى؟! روزه ، تنها نخوردن غذا و نوشيدنى نيست و همانا خداوند ،

روزه را حجابى در برابر كار و سخن زشت قرار داده ، كه روزه دار با آن ، روزه را افطار مى كند.

روزه داران ، چه اندك اند و گرسنگان چه بسيار!».

(1)

---------------------------------------------------

** پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:


هيچ بنده شايسته اى نيست كه دشنامش دهند و بگويد: «من روزه دارم. سلام بر تو! به تو دشنام نمى دهم ، آن گونه كه دشنامم دادى» ،

مگر آن كه پروردگار متعال گويد: «بنده من از شرّ بنده من ، به روزه پناه برد. من هم او را از آتش ، پناه دادم».

(2)

--------------------------------------------------

*** پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

« وقتى روزه دارى ، دشنام مده ، و اگر كسى دشنامت داد ، بگو: «من روزه ام» و اگر ايستاده بودى ، بنشين » [تا خشمت فرونشيند] .

(3)

---------------------- پی نوشت -------------------------------
1- النوادر للأشعري : ص 22 ح 10 ، بحار الأنوار : ج 96 ص 293 ح 16 .
2- الكافي : ج 4 ص 88 ح 5 .
3- السنن الكبرى للنسائي : ج 2 ص 241 ح 3259 ، كنز العمّال : ج 8 ص 508 ح 23868 .

[soheil_g]

د ـ پرهيز از دروغ




* امام باقر عليه السلام:

« دروغ ، روزه را باطل مى كند؛ همچنين نگاهِ پس از نگاه (حرام) ؛ و همه [ گونه هاى] ستم: اندكش و بسيارش . (1)

--------------------------------------*****----------------------------------------

[SIZE=2]


ه ـ پرهيز از ريـا




* پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

« هر كس رياكارانه روزه بگيرد ، شرك ورزيده است. » (2)

---------------------------------------------------------------

1- الإقبال : ج 1 ص 195 ، بحار الأنوار : ج 97 ص 352 .
2- مجمع البيان : ج 6 ص 771 .

[soheil_g]

ـ و ـ پرهيـز از هر آنچه که خــدا ، خوش نمى دارد



* پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

روزه ، تنها پرهيز از خوردن و آشاميدن نيست. همانا روزه ، پرهيز از بيهوده گويى و دشنام دادن است.

پس اگر كسى دشنامت داد ، يا با تو نابخردى كرد ، بگو: من روزه ام. (1)

------------------------------------------------------------------------------------

** امام سجّاد عليه السلام ـ در دعاى خويش :

خداوندا!... ما را بر روزه دارىِ اين ماه يارى كن ، با نگه داشتن اعضا از نافرمانى ات و به كارگيرى آنها

در آنچه خشنودت مى سازد ، تا آن كه با گوش هايمان به بيهوده گوش نسپاريم و با چشم هايمان به بازيچه نشتابيم و دستان خويش را به آنچه ممنوع است ،

نگشاييم و با گام هايمان ، به سوى آنچه حرام است ، راه نپوييم ، و تا آن كه شكممان جز از آنچه حلال كرده اى ، پُر نشود و زبان هايمان جز به آنچه فرموده اى ،

گويا نشود و خود را جز در آنچه ما را به پاداش تو نزديك مى سازد ، به زحمت نيفكنيم و جز به آنچه از كيفرت باز مى دارد ، نپردازيم.

(2)

----------------------------------------------------------------

*** امام صادق عليه السلام:

هر گاه روزه گرفتى ، گوش و چشم و شهوت و زبانت هم روزه باشند ، و چشمت را از آنچه نگاه به آن حلال نيست و

گوشَت را از آنچه شنيدنش حلال نيست و زبانت را از دروغ و دشنام ، حفظ كن . (3)

----------------------------------------------------------------------------

**** امام صادق عليه السلام:

روزه ماه رمضان ، در هر سال ، واجب است و كمترين چيزهايى كه وجوب روزه اش با آنها به كمال مى رسد ،

تصميم قلبى مؤمن است (كه آن را با نيّت راست ، روزه بدارد) و در تمام روز ، خوردن و آشاميدن و آميزش را ترك كند و در روزه اش تلاش خود را در نگهدارى

همه اعضايش از حرام هاى الهى قرار دهد و با همه اينها به خداوند ، تقرّب بجويد. پس اگر چنين كند ، واجبِ اين ماه را ادا كرده است. (4)

-------------------------------------------------------------------

***** از سنّت هاى ادريس عليه السلام است كه:

«چون وارد روزه شديد ، جان هايتان را از هر آلودگى و پليدى اى پاك سازيد ،

و با دل هاى خالص ، صاف و پاك از انديشه هاى بد و خطوراتِ ناپسند ، براى خدا روزه بگيريد؛ همانا خداوند ، دل هاى آلوده و

نيّت هاى خراب را تباه مى سازد . و همراه با روزه بودنِ دهان هايتان از خوردنى ها ، اعضايتان هم از گناهان ، روزه باشند؛

چرا كه خداوند از اين كه تنها از غذاها روزه دار باشيد ، از شما خشنود نمى شود؛ ليكن از همه زشتى ها و ناپسندى ها پرهيز كنيد». (5)




------------------------ پی نوشت ------------------------------------------------

1- صحيح ابن حبّان : ج 8 ص 256 ح 3479 ، كنز العمّال : ج 8 ص 507 ح 23864 و 23866 .
2- الصحيفة السجّاديّة : ص 166 الدعاء 44 ، مصباح المتهجّد : ص 608 ح 695 وفيه «نَسرح» بدل «نسرع» .
3- الهداية : ص 189 ، بحار الأنوار : ج 96 ص 295 ح 26 .
4- دعائم الإسلام : ج 1 ص 268 ، بحار الأنوار : ج 96 ص 294 ح 25 .
5- سعد السعود : ص 39 ، بحار الأنوار : ج 96 ص 293 ح 17 وج 11 ص 283 ح 11 .

[soheil_g]

فصل دوم : كارهايى كه بر استحباب آنها تأكيد شده است

[SIZE=2]


الف ـ همه كارهاى نيك


پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

« كسى كه در ماه رمضان ، يكى از كارهاى نيك را انجام دهد ، همچون كسى است كه هفتاد واجب از واجبات خدا را انجام داده است

و هر كس در اين ماه ، واجبى از واجبات خدا را انجام دهد ، همچون كسى است كه هفتاد واجب از واجبات خداى متعال را

در ماه هاى ديگر انجام داده است.» (1)

-------------------------------------------------------------------------------------------

[SIZE=2]


ب ـ افطارى دادن به روزه داران




1- پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

« هر كس روزه دارى را افطارى دهد ، مثل پاداش و هر عمل خوبى كه روزه دار با نيروى آن غذا انجام مى دهد ،

بدون آن كه از پاداشش چيزى كم شود ، براى افطارى دهنده است. » (2)

2- پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: « افطارى دادنت به برادر مسلمانت و خوش حال كردن او ، پاداشى بزرگ تر از روزه دارى تو دارد.» (3)






3- پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ خطاب به امام على (ع)!

« مؤمن در دنيا سه خوش حالى دارد: ديدار برادران ، افطارى دادن به روزه دار ، و تهجّد در آخر شب.»(4)

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:
4-

« هر كس مؤمنى را در ماه رمضان افطارى دهد ، پاداش كارش [ پاداشى برابر با ] آزاد كردن بنده و [نيز] آمرزش گناهان گذشته اوست.

پس اگر بجز جرعه اى شير يا جرعه اى آب گوارا و خرما به روزه دارى افطارى ندهد و بيش از اين هم نتواند ،

خداوندْ همان پاداش را به او مى دهد » (5)

امام باقر عليه السلام:

« اگر مرد مؤمنى را در خانه ام افطارى دهم ، برايم محبوب تر از آن است كه فلان تعداد بنده از فرزندان اسماعيل را آزاد كنم. » (6)


---------------------- پی نوشت -----------------------------
1- المقنعة : ص 341 .
2- تهذيب الأحكام : ج 4 ص 202 ح 582 .
3-الجعفريّات : ص 60 ، بحار الأنوار : ج 97 ص 126 ح 7 .
4-كتاب من لا يحضره الفقيه : ج 4 ص 360 ح 5762 ، بحار الأنوار : ج 96 ص 247 ح 8 .
5- المحاسن : ج 2 ص 158 ح 1430 ، بحار الأنوار : ج 96 ص 316 ح 4 .
6- المحاسن : ج 2 ص 157 ح 1426 ، بحار الأنوار : ج 96 ص 316 ح 3 . 5-

[soheil_g]

ج ـ بسيار انفاق كردن


ـ به نقل از انس ـ :از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيدند:... كدام صدقه برتر است؟

فرمود: «صدقه در [ ماه] رمضان» . (1)

امام صادق عليه السلام: « هر كس در ماه رمضان صدقه اى بدهد ، خداوندْ هفتاد نوع بلا را از او بر مى گرداند.» (2)


الفقه المنسوب للإمام الرضا عليه السلام:

به نانخوران خود ، نيكى كنيد و بر آنان توسعه دهيد ، كه من از عالِم عليه السلام روايت مى كنم كه گفت:

«خداوند ، روزه دار را بر آنچه در خوردنى و آشاميدنى خرج كرده ، محاسبه نمى كند و در اين مورد ، اسرافى نيست».

(3)

[size=2]

_______________________________________________________

د ـ زياد قرآن خواندن


1- پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ : ( در این ماه) زياد قرآن بخوانيد. (4)

2- امام باقر عليه السلام: « هر چيزى بهارى دارد و بهار قرآن ، ماه رمضان است. » (5)

3- الكافى ـ به نقل از على بن حمزه ـ : خدمت امام صادق عليه السلام رسيدم. ابو بصير به او عرض كرد: فدايت شوم! آيا در ماه رمضان ،

قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: «نه».

گفت: در دو شب؟ فرمود: «نه».

گفت: در سه شب؟ [ امام عليه السلام] با اشاره دست فرمود : « آرى ».

سپس فرمود: «اى ابو محمّد! رمضان ، حق و حرمتى دارد كه هيچ يك از ماه ها شبيه آن نيست. هر كدام از اصحاب محمّد صلى الله عليه و آله قرآن را

در يك ماه يا كمتر مى خواند. قرآن نبايد تندتند خوانده شود ؛ بلكه با ترتيل و آرامش خوانده مى شود. هر گاه به آيه اى رسيدى كه ياد بهشت در آن است ، درنگ كن

و از خدا بهشت بخواه ، و هر گاه به آيه اى رسيدى كه ياد آتش در آن است ، بايست و از آتش به درگاه خدا پناه ببر». (6)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1- سنن الترمذي : ج 3 ص 51 ح 663 ، كنز العمّال : ج 8 ص 557 ح 24149 وص 591 ح 24292 .
2- ثواب الأعمال : ص 171 ح 19 ، بحار الأنوار : ج 96 ص 179 ح 18 .
3- الفقه المنسوب للإمام الرضا عليه السلام : ص 206 ، بحار الأنوار : ج 96 ص 317 ح 7 .
4- فضائل الأشهر الثلاثة : ص 95 ح 78 .
5- الكافي : ج 2 ص 630 ح 10 ، بحار الأنوار : ج 96 ص 386 ح 1 .
6- الكافي : ج 2 ص 617 ح 2 .