آسمان کوچک من همه شب بارانیست
همه شب در تب چشمان ترم مهمانیست
شکوه از فاصله ها نیست که از قلب من است
غم و اندوه دل عاشق من پنهانیست
آسمان کوچک من همه شب بارانیست
همه شب در تب چشمان ترم مهمانیست
شکوه از فاصله ها نیست که از قلب من است
غم و اندوه دل عاشق من پنهانیست
خوب رویان جهان رحم ندارد دلشان
باید از جان بگذرد هر که شود عاشقشان
روز اول که سرشتند ز خاکی گلشان
سنگی اندر گلشان بود , همان شد دلشان
تو کی هستی که همه فکر و خیالم شده تو
تو شدی زندگی من همه یادم شده تو
یاد تو در خاطراتم وقتی پیدا می شود
می رود دنیا ز یادم چون که یادم شده تو
اومدم برات از عشق بگم ...
اومدم بگم چقد دوست دارم ...
بگم كه چقدر برام عزيزي ...
اومدم بگم ...
بي تو هيچم ...
بي تو ميميرم ...
تويي تمام وجودم ...
تويي تك تك لحظه هايم ...
براي من تويي معناي عشقم ...
تويي بهانه حياتم ...
اومدم بگم ...
" بي تو بودن كار من نيست "
ميدونم مجنونت شدم ...
ميدونم عاشقت شدم ...
ميدونم ديگه تحمل كردنم برات شده مثه كابوس شبونه ...
ميدونم نبودنت ... نديدنت برام ...
مرگ گلايه مريمه ...
ولي ...
به خدا ...
به خدايي كه ميپرستي ...
نميتونم ...
نميتونم از عشقت بگذرم ...
نميتونم بهت نگم عزيز من ... حتي تو خواب ...
وقتي ميگم نميتونم بيام پيشت ...
نميشه باهات حرف بزنم ...
خودم ميسوزم به خداااااااااااااااااااااا
خودم ميميرم به خداااااااااااااااااا
به اون خدايي كه ميپرستي قسم ...
ديوونه شدم ...
شب و روزم يكي شده ...
وقتي صداتو ميشنوم ...
با اينكه مهربون حرف نميزني ...
برام مثه يه روياي قشنگه ...
وقتي صداي خنده هات ...
ميشه همدم تنهاييام ...
به خدا خوشبخت ترين عاشق دنيام ...
پر پرواز من ...
همه هستي من ...
روياي دست نيافتنيه من ...
بگذار در آغوشت بگيرم ...
تا ...
آهسته ...
در گرميه آغوشت ...
به خواب ابدي فرو روم ...
همصدا
اگه هم صدام بودي
هيشكي حريفم نميشد
كوه اگه رو شونه هام بودي
كمرم خم نميشد
تو اگه خواسته بودي
تو اگه مونده بودي
موندني ترين بودم
عمق صدام كم نميشد
اگه زخمي مي شدم به دست تو مرحم بود
زخم قيمتيِ من محتاج مرحم نميشد
اگه بارونِ عزيزِ با تو بودن مي گرفت
گل سرخ قصه مون تشنه ي شبنم نميشد
تو اگه خواسته بودي
تو اگه مونده بودي
موندني ترين بودم
عمق صدام كم نمي شد
رفيق من، سنگ صبور غم هام
به ديدنم بيا، که خيلي تنهام
هيشکي نمي فهمه، چه حالي دارم
چه دنياي رو به زوالي دارم
مجنونم و دل زده از ليلي ها
خيلي دلم گرفته از خيلي ها
نمونده از جووني هام نشوني
پير شدم، پير تو اي جووني
تنهايي بي سنگ صبور
خونه سرد و سوت و کور
توي شبات ستاره نيست
موندي و راه چاره نيست
اگر چه هيچ کس نيومد
به تنهائيت سري نزد
اما تو کوه درد باش
طاقت بيار و مرد باش...
اگر بياي همون جوري که بودي
کم ميارن حسودا از حسودي
صداي سازم همه جا پر شده
هر کي شنيده از خودش بي خوده
اما خودم پر شدم از گلايه
هيچي ازم نمونده جز يه سايه
سايه اي که خالي از عشق و اميد
هميشه محتاجه به نور خورشيد
شقایق
دلم مثل دلت خونه شقایق چشام دریای بارونه شقایق
مثل مردن میمونه دل بریدن اما بستن آسونه شقایق
شقایق درد من یکی دوتا نیست آخه درد من از بیگانه ها نیست
کسی خشکیده خون من رو دستاش که حتی یک نفس از من جدا نیست
شقایق وای شقایق گل همیشه عاشق
شقایق وای شقایق گل همیشه عاشق
شقایق اینجا من خیلی غریبم آخه اینجا کسی عاشق نمیشه
اسیر قفل سنگین سکوته لبی که قصه گو بوده همیشه
شقایق آخرین عاشق تو بودی تو مردی و پس از تو عاشقی مرد
تو رو آخر سراب و عشق و حسرت ته گلخونه های بی کسی برد
شقایق وای شقایق گل همیشه عاشق
شقایق وای شقایق گل همیشه عاشق
دویدیم و دویدیم و دویدیم به شبهای پر از قصه رسیدیم
گره زد سرنوشتامونو تقدیر ولی ما عاقبت از هم بریدیم
شقایق جای تو دشت خدا بود
نه تو گلدون نه توی قصه ها بود
حالا از تو فقط این مونده باقی
که سالار تموم عاشقایی
شقایق وای شقایق گل همیشه عاشق
شقایق وای شقایق گل همیشه عاشق
دلم!، هنوز مانده اي اسير دست سرنوشت
چه استخاره مي كني سر جهنم و بهشت؟
سبد سبد تلاش را به روي شانه مي برند
چرا هنوز مانده اي در ابتداي فصل كشت؟
چه روزهاي تيره اي كه در برابرت نشست!
از آن شبي كه بخت بد به نام تو قفس نوشت
اسير نان و گندمي، ميان اين همه گمي
مگر كه معجزه كني رسي به چشمه ي بهشت
هميشه گفته ام زمين سراز ماندن تو نيست
پرنده باش و پر بزن از اين محله هاي زشت
ستاره پشت ستاره، نگاه يعني اين
دو چشم روشن اما سياه يعني اين
به زير بارش باران، دو دست آبي او
گرفته اند مرا، سرپناه يعني اين
شبي كه غربت جاده مرا صدا مي كرد
اشاره كرد به اين سو، كه راه يعني اين
هنوز سنگ صبور من و غزلهايم
نشسته پاي دلم، تكيه گاه يعني اين
فرشته هاي نگاهم به سجده افتادند
چه اشتباه قشنگي! گناه يعني اين.